Ulnaropathie: beknelling van de elleboogzenuw

Bij ulnaropathie, ook wel het cubitale tunnel syndroom genaamd, is er sprake van een beknelling van de elleboogzenuw. Dit heeft diverse klachten tot gevolg, zoals pijn aan de binnenkant van de elleboog en gevoelloosheid van de pink. Ulnaropathie is een aandoening die behoorlijk vaak voorkomt bij muzikanten.

Ulnaropathie

Ulnaropathie, ook wel het cubitale tunnel syndroom genaamd, is een beknelling of voortdurende irritatie van de elleboogzenuw. Dit kan onder andere veroorzaakt worden door beroepen of hobby's waarin men regelmatige krachtige buig- en strekbewegingen van de elleboog moet maken. De beknelling kan ook veroorzaakt worden door veelvuldig leunen op de elleboog. Ulnaropathie kan uiteraard ook ontstaan door een letsel.

Symptomen van ulnaropathie

Mensen met ulnaropathie klagen over pijn aan de binnenkant van de elleboog. Sommige hebben ook last van paresthesieën,
stoornissen in de gevoelssensatie. Ze hebben bijvoorbeeld het gevoel dat er met naalden in de elleboog geprikt wordt, of hebben juist weinig gevoel in de elleboog. De symptomen van ulnaropathie kunnen van de een op andere dag ontstaan. Andere mogelijke symptomen van ulnaropathie zijn:

• Pijn of gevoelloosheid van de ringvinger en deel ringvinger
• Pijn of gevoelloosheid van de hand
• Pijn of gevoelloosheid van de onderarm

Bij sommige mensen is de pijn zo hevig dat men nog geen sleutel in een slot omdraaien kan. De klachten zijn enigszins te vergelijken met het gevoel dat je kunt krijgen wanneer je je elleboog op een ongelukkige manier stoot en je een "stroomschok" krijgt. Dit gevoel wordt veroorzaakt doordat de elleboogzenuw aan de binnenkant van de elleboog erg aan de oppervlakte ligt en dus gemakkelijk geraakt kan worden.

Bij lichamelijk onderzoek blijkt een positief teken van Tinel op te treden wanneer men op de "groeve" van de elleboogzenuw (de cubitale tunnel) tikt. Wanneer er niets aan de hand is, gebeurt er niets wanneer je hier op tikt en is de Tinel test negatief. Wanneer er sprake is van een beknelling van de elleboogzenuw veroorzaakt dit onschuldige tikken echter tintelingen of stekende pijnen.

Behandeling van ulnaropathie

In de behandeling van ulnaropathie wordt over het algemeen eerst een houdingsadvies gegeven. Bij een deel van de mensen met ulnaropathie verdwijnen de klachten dan. Ook kan er gebruik gemaakt worden van een spalk gedurende de nachten, om de buiging van de elleboog te beperken. In zeer ernstige gevallen kan operatief ingrijpen overwogen worden. De zenuw wordt dan bijvoorbeeld ter hoogte van de elleboog vrij gelegd en iets verplaatst. Dit wordt ook wel een ulnaristranspositie genoemd.

Ulnaropathie bij muzikanten

Ulnaropathie komt veelvuldig voor bij muzikanten. Er wordt geschat dat tot wel 9 procent van alle blessures bij muzikanten ulnaropathie betreft. Dat deze aandoening zo vaak bij muzikanten voorkomt heeft meerdere redenen. Zo zijn er veel instrumenten waarbij de elleboog langdurig en fors gestrekt moet worden. Dit is bijvoorbeeld het geval bij cellospelers. Tegelijkertijd wordt de zenuw in de elleboog samengedrukt wanneer men met de pink verreikende bewegingen maakt, zoals bij piano spelen het geval kan zijn. Tot slot kan de zenuw ook vanaf de buitenkant platgedrukt worden, bijvoorbeeld door de klankkast van een gitaar of harp.