Dermatofagie, het bijten op en het eten van je eigen vlees

Veel mensen bijten op de velletjes rond hun nagels en op hun vingers, sommige mensen eten daarbij ook de losgekomen velletjes op. Deze vaak onbewuste gewoonte noem je dermatofagie en komt bij heel veel mensen voor, maar toch hoor en lees je er weinig over. Hoe komt dit? Schamen mensen zich voor deze aandoening of is het zo onschuldig dat er om die reden weinig medische vakliteratuur over te vinden is?

Dermatofagie

Dermatofagie betekent "huid eten" in het Grieks, deze benaming geeft de indruk dat mensen die dermatofaag zijn hun huid regelmatig opeten, maar in de meeste gevallen is dat niet het geval. In de regel bijt of knaagt men op de huid zonder deze door te slikken, ze eten de huid dan niet op, maar spugen deze uit. Wetenschappers hebben dan ook voorgesteld om de aandoening niet langer dermatofagie te noemen maar dermatodaxia wat "huid bijten" betekent.

Mensen die deze aandoening hebben worden ook wel "wolf-biters" genoemd, dit komt omdat wolven in gevangenschap, wanneer zijn zich vervelen of veel stress ervaren hetzelfde gedrag vertonen.

Waardoor komt dermatofagie?

Dermatofagie is een psychologische aandoening en/of een neurotische gewoonte waarbij men vaak onbewust op de eigen huid bijt en deze soms ook op eet. Personen die dit doen begonnen vaak met het bijten op hun nagels en daarna op school op de achterkanten van de potloden of hun pennen. Vaak gaan deze mensen later onbewust over in het bijten op de velletjes rond hun nagels, op hun vingers, knokkels of andere bereikbare lichaamsdelen. Door het bijten en het vele kauwen op dezelfde plek wordt de huid dik en kan deze eelt-achtig of leer-achtig aanvoelen. De huid wordt als het ware door de eigen tanden verminkt.

Dermatofagie komt bij heel veel mensen voor, maar er is weinig medische vakliteratuur over te vinden. Dit komt omdat dermatofagie over het algemeen weinig tot geen problemen geeft. Door het bijten op de huid ontstaat er vaak een verdikking en ontstaat er om die reden dan ook geen wond of zweer. Wanneer men te diep doorbijt ontstaan er soms vieze, bebloede vingers die er wel lelijk uitzien en die voor de persoon in kwestie wel wat pijnlijk kunnen zijn, maar deze wondjes zijn toch meestal vrij onschuldig en hebben vaak geen medische behandeling nodig en leiden gewoonlijk ook niet tot misvormingen. Het kauwen, knabbelen of bijten op de huid is wel slecht voor de haarzakjes in het gebied van de gebeten huid.

Mensen die aan dermatofagie lijden leven vaak een heel normaal leven. Het bijten of eten van de huid is bijna altijd ontstaan als een manier om met stress om te gaan.

Hoe kom je van dermatofagie af?

Je komt van dermatofagie af door de gewoonte te doorbreken of door de stresssituatie weg te nemen. Je kunt je handen inpakken door een tijdje handschoenen te dragen, waardoor je niet bij de huid kan komen of je kunt andere delen huid bedekken door lange mouwen of sokken te dragen. Veel mensen smeren hun handen (en/of tenen, armen) in met een crème die vies smaakt. Het insmeren van de handen of andere huid kan ook de gewoonte van het bijten vervangen door je op het smeren te richten. Op deze manier doorbreek je de gewoonte van het bijten en of kauwen. Je kunt dus bewust stoppen en je kunt dan ook van dermatofagie afkomen.

Amfibieën

Dat amfibieën vervellen is algemeen bekend. Deze amfibieën eten meestal de vervelde huid op. Dit gegeven wordt ook dermatofagie genoemd. Amfibieën doen dit voor heropname van de kostbare voedingstoffen die nog in de losgekomen huid zitten.