Cerebrotendineuze xanthomatose: Cholesterolopslagziekte
Cerebrotendineuze xanthomatose is een vrij zeldzame erfelijke stofwisselingsziekte waarbij problemen ontstaan bij de cholesterol- en galzuurstofwisseling, vooral bij de hersenen en pezen, maar ook in en op vele andere weefsels van het lichaam. De patiënt ervaart hierdoor een heleboel visuele, orthopedische, neurologische, cardiovasculaire en andere afwijkingen. De ziekte werd voor het eerst beschreven in 1937 door Van Bogaert en collega's.
Synoniemen cerebrotendineuze xanthomatose
Cerebrotendineuze xanthomatose is gekend onder deze synoniemen.
- Cerebrale cholesterinosis /cholesterolinose
- Cerebrotendineuze cholesterinosis / cholesterolinose
- Cholestanolopslagziekte
- Cholesterolopslagziekte
- Van Bogaert-Scherer-Epstein syndroom
- Xanthomatose, cerebrotendineuze
'CTX' is de afkorting van deze aandoening.
Epidemiologie cholesterolopslagziekte
De schattingen naar de incidentie van cerebrotendineuze xanthomatose lopen uiteen, afhankelijk van de geraadpleegde bron. Deze variëren van 1 per 50.000 en tot 3-5 per 100.000. Deze aandoening komt vaker voor bij de Marokkaanse joodse, Spaanse en Scandinavische bevolking. Maar de ziekte is eveneens gerapporteerd in Argentinië, Australië, België, Brazilië, Canada, China, Duitsland, Frankrijk, India, Israël, Saoedi-Arabië, Taiwan, Zuid-Afrika en Zwitserland. Vooral blanken zijn aangetast. De aandoening kent tot slot geen seksuele voorliefde.
Oorzaken en erfelijkheid aandoening
Mutaties (wijzigingen) in het CYP27A1-gen veroorzaken cerebrotendineuze xanthomatose. Dit gen produceert het enzym sterol 27-hydroxylase. Sterol 27-hydroxylase zet cholesterol in galzuren om, wat belangrijk is voor de absorptie van vetten in de darm. Als sterol 27-hydroxylase niet goed werkt, accumuleert
cholesterol in de weefsels. Door de genmutatie breken patiënten met deze aandoening daarom bepaalde vormen van cholesterol niet af, zodat deze vetten zich accumuleren (ophopen) op diverse plaatsen van het lichaam. De overerving van deze aandoening verloopt op autosomaal recessieve wijze. De ouders van een patiënt met een autosomaal recessieve aandoening dragen elk één kopie van het gemuteerde gen, maar vertonen meestal zelf geen symptomen van de aandoening.
Symptomen
Cerebrotendineuze xanthomatose tast verschillende delen in het lichaam aan. De ernst en uitgebreidheid variëren per patiënt, zelfs bij patiënten van dezelfde familie.
Maagdarmkanaal
De patiënt krijgt als
zuigeling, peuter of kleuter reeds chronische, vaak hardnekkige
diarree die blijft aanhouden tot de volwassenheid indien de arts deze niet behandelt. Hepatitis en geelzucht (icterus) zijn eveneens gerapporteerd.
Ogen
In de late kindertijd (ouder dan vijf jaar) krijgt de patiënt aan beide ogen juveniele cataract (vertroebelde ooglens) waardoor hij problemen heeft met zijn gezichtsvermogen. Deze oogaandoening is progressief, waardoor een behandeling veelal voor het vijftigste levensjaar vereist is.
Xanthoma
In het tweede en derde decennia ontwikkelt de patiënt overal in en op het lichaam xanthoma. Deze vettige, gele huidletsels /
knobbels (lipideafzettingen) zijn meestal te vinden op de achillespees, maar ook op de knieschijf, elleboog, hand- en nekpezen, de
hersenen en de longen. De xanthoma zijn evenwel mogelijk in en op alle lichaamsdelen. Ze resulteren veelal in een motorische beperking en ook orthopedische en andere afwijkingen zijn mogelijk.
Neurologische problemen
In het derde decennium van het leven ontstaan neurologische afwijkingen door de lipideafzettingen. Agitatie, agressie,
ataxie (evenwichts- en coördinatieproblemen),
dementie,
depressie,
dysartrie (moeilijkheden met de spraak), een algemeen gevoel van
zwakte, een lichte tot ernstige mentale beperking, gedragsstoornissen,
hallucinaties,
perifere neuropathie (schade aan perifere zenuwen met
pijn, zwakte, gevoelloosheid en tintelingen aan vooral de handen en voeten),
spasticiteit, suïcidale neigingen en
toevallen zijn gerapporteerd. De oorzaak van de neurologische symptomen is een accumulatie van vetten en steeds meer xanthoma in de hersenen. Xanthoma hoopt zich op in myeline, de vetstof die zenuwen isoleert en beschermt. Hierdoor is de zenuwsignalering in de hersenen verstoord. Aandoeningen die myeline vernietigen, zijn bekend als leukodystrofieën. Degeneratie (atrofie) van hersenweefsel veroorzaakt door overmatige lipidenafzettingen draagt ook bij aan de neurologische problemen.
Hart- en vaataandoeningen
Patiënten met een cerebrotendineuze xanthomatose hebben bovendien een verhoogd risico op het ontwikkelen van hart- en vaataandoeningen.
Botontkalking
Een patiënt krijgt tot slot op vroege leeftijd veelal te maken met een geleidelijke
osteoporose (verlies van botmassa met risico op
breuken ) alsook
atherosclerose (slagaderverkalking). Hierdoor is hij gevoelig voor breuken.
Andere
Hoesten en
galstenen (harde afzettingen in de galblaas met typische
buikpijn (
galkoliek) als symptoom) zijn ook gemeld.
Diagnose en onderzoeken
De diagnose gebeurt aan de hand van een grondig klinisch onderzoek op basis van de vertoonde symptomen. De arts voert vervolgens een aantal onderzoeken uit: een volledig
bloedonderzoek (bloed, serum en plasma),
urineonderzoek en een
MRI-scan en
CT-scan. De oogarts ziet de cholesterolafzettingen in het oog tijdens een
uitgebreid oogonderzoek. Een EEG-onderzoek geeft ook afwijkingen weer. De primaire symptomen van
chronische diarree en cataract (staar) in combinatie met de persoonlijke of familiale voorgeschiedenis van hepatitis en/of langdurige
geelzucht (
medische term is "icterus") zijn belangrijke aanwijzingen voor de ziekte die mogelijk leiden tot de diagnose. De uiteindelijke diagnose gebeurt evenwel aan de hand van een genetisch onderzoek.
Behandeling
De aandoening valt niet te genezen, maar is wel goed te behandelen. Het is wel belangrijk dat de arts deze aandoening zo snel mogelijk detecteert. Een chirurgische behandeling van xanthoma zijn niet aanbevolen. Cataract valt wel te verhelpen met een
cataractoperatie. De patiënt neemt verder medicatie om het cholesterolgehalte te verlagen. Verder werken een cardioloog, een gastro-enteroloog, een geneticus, een oogarts, een orthopedist, een neuroloog en zo nodig nog andere artsen samen bij de multidisciplinaire behandeling van de patiënt.
Prognose ziekte
Het verloop van deze aandoening varieert zeer sterk onder de patiënten. Zonder behandeling verergeren de symptomen die gerelateerd zijn aan de accumulatie van lipiden in het lichaam waardoor de levensverwachting lager is. Over het algemeen valt de aandoening wel goed te behandelen en dan is de levensverwachting normaal, al leiden mogelijke complicaties tot een vroegtijdig overlijden. Soms overlijdt een patiënt tussen het vierde en zesde decennium, al zijn eveneens overlijdens gerapporteerd van jongere patiënten en kinderen. Premature atherosclerose leidt veelal tot een
beroerte (onvoldoende bloedtoevoer naar de hersenen met mentale en lichamelijke symptomen) en
hartinfarct, wat meteen de primaire doodsoorzaak is van de aandoening.