Van reflux tot de Nissen operatie

Iedereen heeft wel eens last van het maagzuur. Men neme dan een Rennie en de zaak is weer opgelost. Toch zijn er veel mensen waarbij een Rennie niet meer helpt en de gang naar de dokter wordt gemaakt. ‘Dokter, het eten gaat steeds moeilijker en ik heb steeds last van ’t zuur’. Je gaat dan wellicht een jarenlang traject in waarbij je de strijd aangaat met eten, medicijnen en onbegrip uit je omgeving.

Enkele symtonen van Reflux (=terugkerend maagzuur in de slokdarm wat een branderig gevoel geeft)

• Je voelt het maagzuur branden in de slokdarm
• Je proeft het maagzuur wat omhoog komt
• Bepaalde (zure) producten kun je steeds moeilijker of niet meer verdragen
• Alcohol, vettige prodructen en fruit kun je steeds moeilijker verdragen
• Het eten gaat moeizamer, langzamer
• Je hebt sneller een vol gevoel, terwijl je niet veel gegeten hebt
• Je hebt het gevoel dat het eten blijft ‘hangen’ in je slokdarm
• Je bent vaak misselijk
• Je hebt vaak de hik
• Je hebt een slecht ruikende adem
• Je bent snel moe
• Je valt af in gewicht

De huisarts kan je diverse medicijnen voorschrijven

• Maagzuurremmers (Nexium, Pantoprazol, Esomeprazol), de bijwerkingen kunnen behoorlijk zijn, dus vaak is het even uitproberen welk medicijn het beste bij je past.
• UIcogant suspensie om een laagje tegen de wand van de slokdarm te kunnen leggen, zodat het voedsel makkelijker kan passeren.
• Domperidon om de misselijkheid te verminderen.

Wat kun je verder nog doen?

• Slaap in een halfrechte houding in bed, zodat het maagzuur niet teveel naar boven kan gaan.
• Ga niet direct na het eten liggen.
• Niet teveel tillen en bukken.
• Langzaam eten.
• Kleine porties verspreid over de dag nuttigen.
• Vermijd producten waarvan je weet dat die je klachten verergeren.

Hopelijk is dit voldoende om je klachten onder controle te kunnen houden.

Maar toch kan het gebeuren dat je klachten gewoon blijven, terwijl je medicijnen hebt en je er verder alles aan doet om maar geen maagzuur in de slokdarm te krijgen. Het kan een behoorlijke impact hebben op je (sociale) leven. Je gaat liever maar niet meer uit eten, je kunt toch niet meer gewoon eten. Of je bent de gehele dag misselijk en bezig in je hoofd met voedsel. Je valt steeds verder af en bent altijd moe. Dit komt je geestelijke gesteldheid ook niet ten goede.

De volgende stap is terug naar de huisarts en naar een diëtiste.

De huisarts zou je door moeten verwijzen naar een internist voor een gastroscopie. Met een gastroscopie kan de internist de slokdarm en de maag met een camera van binnenuit bekijken. Veelal komt er dan uit dat je een ‘scheur(tje) in het middenrif’ hebt. Het middenrif is een spier die horizontaal over je borstkast loopt en de slokdarm en de maag gescheiden houdt, tenminste, dat zou zo moeten zijn. Bij een scheur in het middenrif is de maag door het middenrif geschoven en scheidt niet meer de slokdarm en de maag. Hierdoor is er een open verbinding met de slokdarm en de maag, zodat het maagzuur zo de slokdarm in kan lopen. De breuk kan enkele centimeters breed zijn. Een diëtiste kan je helpen om niet nog meer af te vallen. Mocht je echt niet meer vast voedsel kunnen verdragen, dan kan de diëtiste caloriedrank voor je aanvragen. Caloriedrank is er van verschillende merken (Nutricia, Fresubin) en in verschillende smaken (vanille, Mokka, Cappuccino, Caramel, Banaan, Aardbeien, Chocolade, Perzik) al dan niet met vezels. Per flesje van 150/200 ml. zit er 300/400 kcal in.

Een arts zal je niet snel een operatie aanpraten. Dit heeft men name te maken met de complicaties die kunnen optreden.
Hierdoor gaat er vaak nogal wat tijd overheen, voordat er daadwerkelijk echt iets aan je klachten gedaan wordt. Ga er zelf achteraan dat je de mogelijkheid wilt laten onderzoeken of je in aanmerking komt voor een operatie. EN GA DAN NAAR EEN ZIEKENHUIS WAAR ZE ERVARING HEBBEN MET DE OPERATIE! Ga niet naar het eerste, beste regulier ziekenhuis. Het Academisch Ziekenhuis Maastricht is zo’n ziekenhuis, waar ze ervaring hebben met deze operatie. Het kan zijn dat je nog meerdere onderzoeken met laten doen (PH-metrie, functionaliteit slokdarm).

De laparoscopische Nissen-fundoplicatie (kijkoperatie)

Met de Nissen operatie zal de chirurg 5 kleine gaatjes in de buikholte maken. één voor de camera, twee voor de instrumenten om mee te kunnen opereren en twee om koolzuur in de buikholte te kunnen blazen om ruimte tussen de organen te kunnen maken voor het opereren. De maag wordt op zijn plaats gelegd en het middenrif wordt weer gesloten en vastgehecht. Afhankelijk van de grootte van de breuk wordt het middenrif wel of niet verstevigd met netten (de grens in ongeveer bij een breuk van 5 cm.) . De bovenkant van de maag wordt als een kraag (manchet) om de slokdarm gedraaid en vastgezet. Dit is nu de nieuwe klep van de slokdarm naar de maag. Het belangrijkste is dat dit niet te vast of te los gebeurt. Als dit te los wordt vastgezet, zal de operatie geen effect hebben, als dit te strak vastgezet wordt, kun jij je eten niet meer doorslikken. Dit komt dus heel nauw (vandaar dat je een chirurg moet hebben die hier ervaring mee heeft).

De operatie duurt ongeveer 1,5 uur. Tijdens de operatie kun je extra medicijnen krijgen zodat je niet misselijk uit de narcose komt. Meestal blijf je één nachtje in het ziekenhuis, waarna je naar huis mag. Je krijgt een voedingsschema mee naar huis voor de komende drie maanden. De eerste twee weken moet je vloeibaar eten, daarna gemalen en na zeven weken mag je alles weer eten. Eet kleine porties verspreid over de dag. Het duurt drie maanden voordat de binnenkant helemaal genezen is. Je mag dus drie maanden niet (te zwaar) tillen.

Als je via een kijkoperatie geopereerd bent, kun je last hebben van schouder- en nekpijn een aantal dagen na de operatie. Dit komt door het koolzuur wat tijdens de operatie in de buik wordt aangebracht. Dit gas veroorzaakt een spierpijnachtig gevoel. Door het nemen van paracetamol een aantal dagen is dit onder controle te houden. Het is raadzaam om nog één week maagzuurremmers in het nemen en daarna kun je daarmee stoppen.