Aambeien chirurgisch verwijderen bij pijn of jeuk

Aambeien zijn gezwollen en ontstoken aders in of buiten de anus en het einde van de dikke darm. Aambeien zijn mogelijk een gevolg van hard drukken bij de stoelgang of te lang op het toilet blijven zitten; bijvoorbeeld bij een vergevorderde zwangerschap. Veelal geeft deze aandoening weinig problemen al bevindt zich soms wat bloed bij de ontlasting. Een andere levensstijl verbetert vaak deze klachten. Bij minder dan 10% van de patiënten met aambeien is een chirurgische ingreep echter nodig om de aambeien te verwijderen. Dit is in medische termen gekend als een hemorroïdectomie. Diverse operatietechnieken zijn hiervoor mogelijk, afhankelijk van de locatie en de ernst van de symptomen, in combinatie met de gezondheidstoestand van de patiënt.

• Indicatie hemorroïdectomie: Pijn, jeuk
• Voor de operatie
• Tijdens de operatie: Diverse operatietechnieken zijn mogelijk bij patiënt
• Na de operatie: Pijn is mogelijk
• Prognose
• Risico’s chirurgisch verwijderen van aambeien

Indicatie hemorroïdectomie: Pijn, jeuk

Veelal vallen aambeien (gezwollen aderen in anus met rectale bloedingen) dankzij een andere levensstijl te verhelpen en verdwijnen ze binnen de twee weken. Dit bewerkstelligt de patiënt door acht tot tien glazen water drinken en een vezelrijke voeding te nuttigen. Daarnaast voorkomt een vezelsupplement constipatie. Bij het maken van stoelgang is te hard persen verder niet aanbevolen. Indien aambeien echter veel bloeden, erg gezwollen, hard, jeukend en pijnlijk zijn, voert de chirurg een operatie uit om de hemorroïden (aambeien) te verwijderen. Dit geldt eveneens bij bloedstolsels (= getromboseerde aambeien) (bij uitwendige aambeien), een verdikte anus (bij inwendige aambeien) en vegen in de onderbroek. De arts identificeert deze symptomen bij een proctoscopie. Soms is wel een colonoscopie om andere oorzaken uit te sluiten.

Voor de operatie

Voorbereidingen

De arts bevraagt de patiënt over zijn medicatiegebruik. Dit omvatten eveneens supplementen, vitaminen en kruiden. Mogelijk moet hij hiermee enkele dagen voor de operatie stoppen, maar dit bepaalt de patiënt steeds in overleg met de patiënt. Verder vertelt de patiënt aan de arts of hij bepaalde allergieën (allergische reactie door contact met uitlokkende stof) heeft zodat de arts hiermee rekening houdt bij de operatie.

Praktisch

De operatie gebeurt veelal poliklinisch. De patiënt mag met andere woorden na de operatie naar huis. In zeldzame gevallen blijft hij overnachten in het ziekenhuis. De patiënt komt verder nuchter naar het ziekenhuis. Eventuele medicatie neemt hij met een klein slokje water in.

Verdoving

De patiënt krijgt een lokale verdoving waardoor de patiënt wakker is maar geen pijn ervaart.. Sommige patiënten krijgen echter een algemene anesthesie omdat dit ook afhangt van de aard en vorm van de operatie. Hierbij krijgt de patiënt intraveneus (in een ander) een verdoving ingespoten waardoor hij slaapt en evenmin pijn heeft.

Tijdens de operatie: Diverse operatietechnieken zijn mogelijk bij patiënt

Via diverse chirurgische technieken is de chirurg in staat om de aambeien te verwijderen. Dit hangt af van de locatie en ernst van de symptomen en de algemene gezondheid van de patiënt.

Rubberband ligatie

De chirurg plaatst bij deze operatietechniek een kleine rubberen band rond een aambei zodat deze krimpt omdat de bloedstroom geblokkeerd is. Veelal zijn twee of meer operaties nodig, met een tussenperiode van twee maanden. Het afbinden van aambeien met een rubberen band is niet aangeraden voor patiënten die bloedverdunners nemen omdat hierbij een hoog risico op bloedingen is.

Hemorroïdpexie

Pexie is een medische term die staat voor vasthechten, of nieten in het geval van een operatie bij aambeien. Hierbij blokkeert de bloedstroom waardoor deze krimpt. Dit gebeurt bij verzakte, inwendige aambeien. Over het algemeen herstellen patiënten sneller door deze ingreep dan bij een volledige verwijdering van de aambeien (hemorroïdectomie).

Hemorroïdectomie

Daarnaast verwijdert de chirurg mogelijk met behulp van een mes (scalpel) de aambeien waarbij hij al dan niet hechtingen gebruikt. Dit is nodig bij grote uitwendige aambeien en inwendige uitgezakte aambeien.

Sclerotherapie

Via het injecteren van een chemische stof in het bloedvat van de aambei krimpt deze eveneens. De meeste patiënten voelen hierbij (bijna) geen pijn. Deze operatietechniek gebeurt vaak bij kleine, inwendige aambeien. Sclerotherapie is veelal erg succesvol.

Coagulatietherapie

Tot slot is het verbranden van de aambei via een laser mogelijk, wat meestal gebeurt in combinatie met een anoscopie. Hierbij gebruikt de arts hitte, extreme kou of infrarood licht. In de meeste gevallen heeft de patiënt weinig ongemak en pijn tijdens deze procedure.

Na de operatie: Pijn is mogelijk

De patiënt mag meestal op dezelfde dag van de operatie naar huis. Hij blijft nog wel enkele uren in de ontwaakzaal indien hij algemene anesthesie heeft gekregen. Het is wel belangrijk dat een begeleider de patiënt naar huis brengt. De patiënt heeft mogelijk veel pijn na de operatie. Pijnstillers zijn hiervoor toegelaten. Ook zitbaden helpen.

Prognose

De meeste patiënten herstellen uitstekend na een operatie om de aambeien te verwijderen. Binnen de twee weken zijn de patiënten volledig hersteld, al is dit afhankelijk van de uitgebreidheid en locatie van de operatie. De patiënt krijgt na de operatie leefstijladviezen om te voorkomen dat de aambeien terugkomen. Hierbij hoort mogelijk het gebruik van een laxeermiddelen (geneesmiddel bij obstipatie) om de stoelgang beter op gang te laten komen, gewicht verliezen, voldoende beweging, een vezelrijke voeding, een rustig toiletgebruik enzovoort.

Risico’s chirurgisch verwijderen van aambeien

Bloedingen, een infectie en plasproblemen vanwege de pijn zijn mogelijke bijwerkingen. Daarnaast komt soms een kleine hoeveelheid ontlasting vrij. Op lange termijn ontstaan hierdoor zelden problemen.

Lees verder

• Aambeien: Gezwollen aderen in anus met rectale bloedingen
• Anusbultjes (anale knobbeltjes): Oorzaken en symptomen
• Anale jeuk: Oorzaken van jeukende anus (pruritus ani)