Babytaal: Leer jouw baby begrijpen met de Dunstan methode

Het eerste kindje krijgen is een geheel nieuwe, spannende en speciale ervaring. Als ouder wil je het natuurlijk zo goed mogelijk doen om je kindje een gelukkig en gezond leven te geven. Een aantal vaardigheden die je hiervoor nodig hebt bezit je al en andere vaardigheden moet je aanleren. Eén van de dingen waar veel jonge ouders mee worstelen, is het jonge baby’tje te begrijpen en de behoeften van het baby’tje goed te vervullen. In de eerste maanden kan dit best moeilijk zijn. Het kindje kan nog niet praten, dus soms is het maar gissen wat het kindje wilt. De Dunstan methode helpt ouders en verzorgers bij deze problemen. Uit een onafhankelijk onderzoek die werd uitgevoerd in Australië, Engeland en de VS (2006/2007) resulteerde dat deze methode wordt aanbevolen door 9 van de 10 moeders. Tevens bleek dat maar liefst 100% met een eerste kind deze methode waardevol vonden. Inhoudsopgave

• De Dunstan methode
• Hoe is de Dunstan methode ontstaan?
• Voordelen van de Dunstan methode
• De vijf ‘woorden’

De Dunstan methode

De Dunstan methode is na een acht jaar durende studie ontwikkeld door Priscilla Dunstan. Deze ontwikkelde methode helpt jou om de geluidjes die jouw baby maakt te interpreteren, zodat jij weet wat de behoeften van jouw kind zijn en weet wat je te doen staat. De Dunstan methode is ontwikkeld voor elke pasgeborene tot drie maanden oud en wordt over de hele wereld gebruikt. Deze leeftijdsgroep maakt namelijk zeer specifieke geluidjes die ieder een eigen betekenis hebben. Het maakt hierbij niet uit welke taal de ouders van het kindje spreken, omdat deze geluidjes niet zijn aangeleerd maar genetisch zijn bepaald. Iedere baby maakt dus dezelfde geluidjes. Het is een aangeboren manier om hun hun behoeften duidelijk te maken aan de ouders en/of verzorgers. Door middel van de geluidjes geven de baby’tjes de (basis)behoeften aan die ze hebben. Onder die behoeften wordt verstaan: honger, slaap, boertje, ongemak en buikkramp.

De geluidjes of ‘woorden’ van de Dunstan methode zijn gebaseerd op de reflexen die de baby’tjes erbij tonen. Bijvoorbeeld bij de behoefte aan eten zal het kindje een zuigreflex vertonen. Het is de bedoeling om dit ‘woord’ te kunnen horen, onderscheiden en te interpreteren vóórdat het kindje werkelijk begint te huilen. Hoe eerder de ouder of verzorger het woord herkent, hoe minder de baby ongemak voelt en huilt. Dit leidt weer tot minder stress van de ouders en/of verzorgers. Daarnaast leert de Dunstan methode op welke manieren je jouw kindje gerust kan stellen en ook hoe je samen met je kindje een routine ontwikkelt.

Ondanks dat de methode het meest effectief blijkt bij pasgeborenen tot drie maanden oud, kunnen sommige baby’s de geluidjes na drie maanden nog steeds gebruiken. Dit gebeurt vooral wanneer er goed gereageerd wordt op hun geluiden (en dus behoeften). Na drie maanden verdwijnen de reflexen (zoals het zuigreflex) waarop het Dunstan systeem gebaseerd is en is het herkennen alleen gericht op geluiden. Echter gaan de geluidjes na drie maanden meestal over naar complexere gebabbel. Hoewel er nog geen onderzoek gedaan is of de methode ook werkt bij premature (te vroeg geboren) kinderen, zijn er wel ouders die melden dat het tevens op hun premature baby’tjes effect heeft.

Hoe is de Dunstan methode ontstaan?

De grondlegger van deze methode is de Australische Priscilla Dunstan. Zij bleek eidetisch geheugen te hebben: een fotografisch geheugen voor geluid. Als jong meisje had ze talent als violiste en kon na één keer een muziekstuk van Mozart horen het hele stuk naspelen op haar viool. Tijdens haar tienerjaren toerde ze door Australië en Europa om concerten te spelen. Ze raakte steeds meer geïnteresseerd in geluiden die niet door instrumenten, maar door het lichaam werden geproduceerd. Deze interesse werkte zich uit toen zij haar eerste kindje kreeg, Tomas. Zij ontdekte toen dat de geluidjes die haar baby maakte niet zomaar geluiden waren, maar een betekenis hadden. Ze hield daarom de geluidjes bij in een dagboek en observeerde de reacties van Tomas wanneer ze hem op verschillende manieren wilde geruststellen. Hieruit merkte ze dat er werkelijk patronen waren en de geluidjes een doel hadden. Haar theorie werd later getest vanaf 1999 in meer dan duizend baby’s van ongeveer dertig verschillende nationaliteiten. De babytaal werd een feit: babytaal bestaat echt en is universeel. Hedendaags wordt de methode wereldwijd gebruikt.

Voordelen van de Dunstan methode

Kinderen opvoeden is een hele tijdinnemende en ingewikkelde taak. Vooral het hebben van een eerste kind is spannend en men weet nog niet wat ze kunnen verwachten. De Dunstan methode werkt voor iedereen die betrokken is bij de verzorging van de pasgeboren baby en kan dus helpen om het opvoeden van het kindje gemakkelijker te maken. De Dunstan methode zorgt namelijk voor:

• versteviging van de band tussen ouder en kind
• minder druk en stress voor zowel het kind als de ouders/verzorgers
• een rustige routine
• meer zelfvertrouwen van de ouders/verzorgers
• een groter gevoel van eigenwaarde bij de de ouders/verzorgers
• een groter gevoel van controle over de situatie bij de ouders/verzorgers
• meer slaap van kind en ouder (minder onderbroken)
• een grotere vaderlijke betrokkenheid (hierdoor wordt meestal ook de relatie tussen de partners verbeterd)
• snellere tevredenheid van de baby
• betere voedingsresultaten

De vijf ‘woorden’

De Dunstan methode legt de nadruk op het aandachtig observeren en begrip voor de signalen die het kindje weergeeft. Belangrijke signalen zijn de vijf ‘woorden’ die het baby’tje maakt voordat het werkelijk begint te huilen. Deze woorden worden door Dunstan ook wel ‘geluidsreflexen’ genoemd. Als de huilbui (door Dunstan ook wel de ‘hysterisch huilen’ genoemd) eenmaal is begonnen, is de methode niet meer toe te passen. Door deze woorden te leren en te herkennen kan je de baby zijn eigen gids laten zijn voor zijn of haar behoeften. Het huilen moet je dus zien als een communicatievorm. Het blijkt helemaal niet moeilijk te zijn om de methode te leren. De vijf woorden en betekenissen zijn:

• “Nèh”: Dit geluid gebruikt te baby als hij of zij honger heeft en vertoont dan ook het bijbehorende zuigreflex. De tong is hierbij gedrukt tegen het gehemelte.
• “Èh”: Dit geluid maakt de baby wanneer hij of zij een boertje moet laten. Zorg ervoor dat je de baby hierbij helpt door hem of haar tegen je borstkas te houden en zachtjes op het ruggetje te kloppen totdat het boertje eruit komt. Soms wordt de “èh” klank herhaaldelijk gezegd voor de huilbui begint.
• “Owh”: Dit geluid geeft weer dat het kindje moe is en gaapt hierbij ook.
• “Heh”: Dit geluid geeft aan dat het kindje zich niet comfortabel voelt of stress ervaart. Dit kan verschillende redenen hebben. Check daarom of de luier vol is en of het kindje het niet te warm of te koud heeft.
• “Eairth”: Dit geluid betekent dat de baby een windje moet laten of last geeft van buikkrampjes. Hierbij buigt het kindje zijn benen en brengt zijn of haar benen richting zijn torso. Om de baby hierbij te helpen, leg je hem of haar op je borst en wrijf je zachtjes over het buikje (met de klok mee).

Voor een voorbeeld van de Dunstan methode is hier een filmpje te zien. Deze methode is te leren via een DVD, hier kan je meer informatie krijgen erover. Er wordt geadviseerd om te beginnen met de cursus voordat de baby acht weken oud is. Naast ouders en naasten is de cursus ook handig voor mensen die met jonge baby’s werken (bijvoorbeeld een dagverblijf).

Lees verder

• Babytaal: Leer jouw kindje begrijpen met babygebaren