Aan tafel! Eetproblemen bij peuters

In het begin lijkt je kindje alles te eten, maar na ongeveer 1,5 jaar kan er iets veranderen. Veel kinderen beginnen dan met lastig gedrag en de woorden 'nee' en 'vies' komen om de hoek kijken. Welke redenen schuilen er achter dit gedrag, hoe kun je er mee omgaan en hoe lost je het op?

Vorming van identiteit

Een peuter van anderhalf is de wereld aan het ontdekken en dat kost veel energie, maar wat velen niet weten is dat peuters naar verhouding minder eten dan baby's. Wat gevoelsmatig gek is, aangezien een baby alleen slaapt en eet. Bovendien speelt het principe: ik ben (bijna) twee en zeg lekker nee! Op deze leeftijd worden ze zich namelijk bewust dat ze een eigen wil hebben. Ze gaan op zoek naar de grenzen om hun eigen eerste stukje identiteit te ontwikkelen. En door voeding te weigeren lokken ze waarschijnlijk een reactie uit en dat is natuurlijk héél interessant.

Maar echt fijn is het natuurlijk niet als je kind niets eet en je kunt er behoorlijk zenuwachtig van worden. Daarom wil een groot deel van de ouders dat hun kind dan minimaal een beetje eet in plaats van niets. Maar men hoeft zich geen zorgen te maken, want als je kind niet wil eten, zorgt dit niet gelijk voor een vitamine of mineralen tekort. En als kinderen echt honger hebben, dan eten ze toch wel.

Tips en trucs

Er zijn er maar weinig die ontspannen met de 'resolute' weigering van eten van hun kind om kunnen gaan. Hierdoor heeft uw zoon/dochter een belangrijk machtsmiddel in handen. Helaas kan een kind niet gedwongen worden iets lekker te vinden en vaak wordt hiermee het tegenovergestelde bereikt, namelijk een nog koppiger kind.

Wat te doen als het vliegtuig niet mag landen in de mond van uw peuter? En zijn verschillende trucjes die slechts bevestigen dat groente vies is voor het kind, namelijk het verstoppen van de groente onder een beetje appelmoes of het beloven van een lekker toetje. Het kan hierdoor gebeuren dat kinderen de gezonde groente met vies gaan associëren.

Onderzoek toont aan dat een groente soms wel 10-15 keer aangeboden moet worden, voordat het kind het accepteert. Dus als het kind de groente nog niet accepteert na 1-2 keer proberen, geef niet op en blijf de groente vrolijk aanbieden. Blijf ook variëren, want misschien lust je peuter het over een paar maanden wel. In deze fase is de smaak nog volop in ontwikkeling.

Het avondeten is dus een ingewikkelde maaltijd, vol met nieuwe geuren en smaken. Peuters zijn ook moe aan het einde van de dag, dus het avondeten kan ze ook niet echt interesseren. Het kan de moeite waard zijn om een periode tussen de middag warm te eten. Schep niet te veel eten op, om op die manier de etensklus zo klein mogelijk te houden. Of als ze een half bordje leeg hebben, complimenteer hen dan toch met deze prestatie. Ga maar eens na wat je peuter overdag al gegeten heeft, het is vaak meer dan je gedacht had.

Om de autonomie uit te breiden en in de zin van het 'groter' zou je je peuter zelf kunnen laten eten. Zo leert hij/zij op een positieve manier met eten om te gaan. Er bestaat dat natuurlijk wel kans op het spelen met eten en meer rotzooi dan normaal, dus ben je moe, sla het dan een keertje over.

Betrek je kind ook zoveel mogelijk bij het eten, dit betekent niet dat je peuter de maaltijd moet mee helpen bereiden. Maar meer in de trant van: welk tafelkleed zullen we gebruiken? Hem/haar de keus laten tussen twee voedselkeuzes, bijvoorbeeld rijst of pasta.
Het is geen probleem om je peuter iets eerder van tafel te laten gaan, een half uur eten is namelijk best lang en de meeste peuters zijn er niet dol op.

Geen stress, maar gezelligheid!

In de kern komt het erop neer dat je kind groter wordt en dat het voor hem/haar verwarrend is. Laat je dus niet meeslepen in de vieze gezichten die je peuter trekt tijdens het eten, het is niet persoonlijk bedoeld. Het belangrijkste is zelf het goede voorbeeld te geven met een gevarieerde en gezonde maaltijd en door gezelligheid hoog in het vaandel te houden tijdens het eten.
Waarschijnlijk erger je je een paar keer kapot, maar bewaar de rust. Als je kind dus echt niet wilt eten, laat het dan los. Eten moet gelinkt worden aan gezelligheid, en vooral niet met strijd.