Eetproblemen bij kleuters

Het word nogal eens onderschat: eetproblemen bij kleuters. Dit komt deels doordat elke kleuter moeite heeft met eten, het bordje raakt maar niet leeg en de ouders maken er zich uiteraard zorgen om. In de praktijk blijkt dat een kind dan toch genoeg voedingsstoffen binnenkrijgt om te leven en te groeien, maar als dit proces zo lang door gaat dat sondevoeding nodig is, is er wat anders aan de hand. Chronische voedselweigering.

Oorzaken

Er zijn verschillende redenen voor deze aandoening. Sommige kinderen kunnen op het gebied van eten geen normale ontwikkeling doormaken. Ze worden bijvoorbeeld geboren met ernstige afwijkingen en kunnen dus niet de normale, prettige ontwikkeling doormaken, Deze premature baby’s en kinderen maken dus vervelende dingen mee zoals het inbrengen van sondes, braken etc. Dit soort dingen gebeuren allemaal in het mondgebied, en daardoor hebben deze kinderen niet meer de drang om zelf te gaan eten, en omdat ze zolang geen normale voeding hebben gehad is de zuig –en slikreflex weg. Dit laat zien dat ernstige gezondheidsproblemen rond de geboorte indirect verantwoordelijk kunnen zijn voor eetproblemen, hoewel dit vaak moeilijk aan te wijzen is. Voor sommige problemen word de diagnose pas later, bij een ‘gezonde’ baby gesteld, zoals reflux (het terugstromen van voeding in de slokdarm). Een baby word bij de geboorte altijd grondig onderzocht, maar aangezien sommige problemen pas later aan het licht komen, is het onvermijdelijk om dit soort problemen te voorkomen. Zoals ik al zei mogen premature baby’s vanwege aandoeningen alleen sondevoeding hebben, is het dan niet mogelijk om dit af te wisselen met zuigvoeding zodat de reflex behouden blijft? Het antwoord daarop is waarschijnlijk nee, aangezien de ziekte, waarvoor het kind op dat moment behandelt word mogelijk verslechterd.

Er is hoe dan ook één ding wat verbetert kan en moet worden: medische nazorg. Veel ouders klagen over het feit dat hun baby/peuter geen medische of logopedische begeleiding krijgt, een traject dat in het ziekenhuis al begonnen moest zijn. Mogelijk komt dit doordat artsen niet goed op de hoogte zijn van de eetproblemen, of de gedachte dat het kind behandelt is, en dat de ouders nu verantwoordelijk voor de voeding zijn, wat natuurlijk erg kort door de bocht is. Ouders worden niet of onvoldoende ingelicht over verzekeringskwesties, financiële tegemoetkomingen en hulpmiddelen zoals voedingspompen voor thuis. Er zijn zelfs deskundigen die bij ouders thuis kunnen komen, zodat deze niet op de meest rampzalige tijden naar het ziekenhuis hoeven te gaan.

Zijn deze eetproblemen ooit op te lossen? Wel, er is hoop. Hoewel logopedisten weinig succes boeken met deze kinderen hebben ziekenhuizen en revalidatiecentra een stuk betere resultaten. Zij hebben zogenaamde ‘eetteams’ opgezet waarbij met groepen kinderen gezamenlijk geoefend word in het slikken van eten, wat in het begin gepaard gaat met het nodige gebraak natuurlijk.

Tip

Ouders, laat u informeren over de mogelijkheden van nazorg en financiële tegemoetkomingen. Als uw kind geboren is met een afwijking heeft u recht op nazorg, vraag hier ook om. Prijs uw kind na elk hapje, hoe klein dan ook, de hemel in, en sta het bij op weg naar een betere toekomst.