De geneeskracht van wildemanskruid

Wildemanskruid groeide vroeger in Nederland maar vanaf de jaren 70 is hij niet meer gesignaleerd. In België groeit de plant nog wel, net als in de rest van West- en Midden-Europa. In Nederland wordt wildemanskruid thans verkocht als sierplant die van maart tot mei bloeit. Wildemanskruid heeft paarse bloemen en bladeren die bedekt zijn met veerachtige haartjes. Het is een geneesplant maar er zitten geen eetbare onderdelen aan wildemanskruid. Let op! Dit artikel is geschreven vanuit de persoonlijke visie van de auteur en bevat mogelijk informatie die niet wetenschappelijk onderbouwd is en/of aansluit bij de algemene zienswijze.

Inhoud:

• Naamgeving
• Werkzame stoffen
• Wildemans kruid, goed voor de genitaliën
• Wildemanskruid, goed voor de zenuwen
• Dosis en veiligheid
• Bezoek een arts of fytotherapeut

Naamgeving

In het Latijn wordt wildemanskruid Pulsatilla vulgaris genoemd. Als de bloem half gesloten is lijkt hij op een koebel, In het Latijns betekent pulsare ´slaan´; dat komt van de gelijkenis van deze plant met een koebel. Vulgaris betekent ´gewoon´.

Werkzame stoffen

Van wildemanskruid wordt voor fytotherapeutische doeleinden het bovengrondse deel van de plant gebruikt. In deze plant zitten de volgende belangrijke werkzame stof: ranunculine. Ranunuculine wordt door hydrolyse, oftewel een chemische reactie met water, omegzet in de hemiterpenoïde lactone protoanemonine. Deze stof wordt vervolgens weer omgezet naar dimeer anemonine. Dat is weer een stof die op zijn beurt door chemische reactie uiteen valt in de volgende werkzame stoffen: tanninen, fenolen en heterosiden.

Wildemans kruid, goed voor de genitaliën

Wildemanskruid werkt ontkrampend op het genitale stelsel, zowel bij de man als bij de vrouw. Door deze medicinale werkzaamheid wordt wildemanskruid door fytotherapeuten voorgeschreven bij de volgende indicaties:

• Dysmenorrhee of pijnlijke menstruatie,
• Ovulatoire pijn of pijn bij de eisprong,
• Ovaritis of eierstokontsteking,
• Orchitis of testikelontsteking.

Wildemanskruid, goed voor de zenuwen

Wildemanskruid werkt laxerend en versterkend voor de zenuwen. Dat is aanleiding om het bij allerlei soorten ziekten voor te schreven waarbij zenuwen een belangrijke rol spelen. In de fytotherapie wordt het aangewend bij:

• Neuralgie of zenuwpijn,
• Insomnia,
• Neurosen,
• Migraine,
• Spastische hoest,
• Kinkhoest,
• Spasmodische rinitis,
• Hooikoorts.

Dosis en veiligheid

Er is een aantal manieren om deze geneesplant te gebruiken.

• Wortelpoeder: 150mg tot 400mg per dag.
• Alcoholatuur (hydrolisch alcoholaftreksel: 5 tot 20 druppels per dag
• Infuus of thee: 2 tot 3 koppen van 5 gram kruid op een liter water of 1 gram kruid per kopje. De thee wordt normaal gesproken gedronken met toevoeging van munt om overprikkeling van het maagslijmvlies te voorkomen.

Hoewel hierboven staat dat je een thee van de wortel kan drinken, wordt dit sterk afgeraden. Het best wordt alleen een preparaat van anemonine gebruikt. Sommige stoffen in de wortel, met name ranuculine kunnen bij overinname leiden tot ernstige verschijnselen zoals overprikkeling en verlamming van het zenuwstelsel. Zelfs de therapeutische dosis kan tot prikkeling van het maagdarmslijmvlies leiden; daarom wordt dit altijd met het neutraliserende muntblad ingenomen. Zwangere vrouwen mogen geen geneesmiddelen gebruiken op basis van wildemanskruid omdat het de baarmoeder stimuleert. Ook zogende vrouwen mogen het niet gebruiken omdat de gifstoffen nare bijwerkingen voor de baby kan hebben.

Bezoek een arts of fytotherapeut

Een groot deel van de informatie over de in dit artikel genoemde geneesplant komt uit het boek Groot Handboek Geneeskrachtige Planten van Geert Verhelst. Dat is een handboek in de fytotherapie. Het is echter niet geschikt om aan zelf-genezing te doen. Wie ergens last van heeft dient een arts of fytotherapeut op te zoeken voor een goede diagnose en keuze voor de beste middelen, afgestemd op jouw persoonlijke situatie. De kennis en wetenschap die hier genoemd staan is van puur informatieve aard.