De geneeskracht van mannetjesereprijs

Mannetjesereprijs groeit van nature in Nederland en de rest van het Euraziatische continent. Dit familielid van de weegbree kan zo´n 50 centimeter hoog worden. Er zitten geen eetbare onderdelen aan deze plant maar er kan wel een thee van de blaadjes worden gedronken. Deze thee is bitter; het wordt soms in theemixen gedaan. Verder heeft mannetjesereprijsthee medicinale krachten. Het kan goed werken bij de behandeling van astma omdat het meehelpt om slijmen op te lossen. Zowel in de homeopathie als in de fytotherapie wordt mannetjesereprijs als een geneesmiddel gezien. Let op! Dit artikel is geschreven vanuit de persoonlijke visie van de auteur en bevat mogelijk informatie die niet wetenschappelijk onderbouwd is en/of aansluit bij de algemene zienswijze.

Inhoud:

• Volksgeneeskundig gebruik
• Een Middeleeuws mysterie
• Naamgeving
• Werkzame stoffen
• Mannetjesereprijs lost slijmen op
• Dosis en veiligheid
• Bezoek een arts of fytotherapeut

Volksgeneeskundig gebruik

In de volksgeneeskunde werd mannetjesereprijsthee gedronken om maagbezwaren te behandelen en te voorkomen. De eetlust neemt toe door thee van deze plant. Daarnaast kent het een vochtafdrijvende werking. Deze werd ingezet om jicht mee te behandelen. Jicht is immers het gevolg van een verhoogd urinezuurgehalte in de gewrichten; daarom kan het stimuleren van de nieren helpen bij jicht. Door het stimuleren van de nieren wordt meer vocht en dus ook urinezuur uit het lichaam gedreven. In de volksgeneeskunde gebruikt men een thee van ereprijs bij huidziekten, astma, longziekten en nierbezwaren. Samen met honing wordt er een hoestdrank van gemaakt. Het werd eveneens gebruikt als gorgeldrank. De bevindingen van volksgeneeskundige experts zijn grotendeels bevestigd door wetenschappelijke studies.

Een Middeleeuws mysterie

In de Middeleeuwen werd mannetjesereprijs volop gebruikt. Daardoor is het enigszins vreemd dat de plant door de oude Grieken, Romeinen en Egyptenaren niet wordt genoemd. Dat doet vermoeden dat pas in de Middeleeuwen de medicinale werkzaamheid van mannetjesereprijs is ontdekt en onderzocht; dat staat haaks op de algemeen geaccepteerde geschiedkundige gedachtegang dat in de Middeleeuwen men niet aan wetenschap deed. Aan de andere kant bestaat er ook een mogelijkheid dat het gebruik van mannetjesereprijs zo gewoon was dat de oude geneesheren het nooit hebben opgenomen in een boek. Bovendien zijn er veel oude boeken verloren gegaan. Waarom deze geneesplant bij de antieken schijnbaar onbekend was en in de Middeleeuwen razend populair, blijft vooralsnog een raadsel.

Naamgeving

In het Latijn wordt mannetjesereprijs Veronica officinalis genoemd. In het Nederlands heet het ook Ereprijskruid, Ereprijs, Wilde thee, Grondheil, Manneke, Europese thee. De naam veronica is een samenvoeging van vera en unica. Samen betekent dat ´een waar geneesmiddel´. Officinalis betekent: afkomstig uit de werkplaats van de apotheker. De naam Europese thee is afkomstig van het feit dat de uit tropische gebieden gehaalde thee van de theeplant ook enigszins bitter is. Dat maakt mannetjesereprijs een uitstekend alternatief voor thee die van ver weg van Europa komt.

Werkzame stoffen

Van mannetjesereprijs wordt voor fytotherapeutische doeleinden het bovengronds groeiende kruid gebruikt. Hierin zitten de volgende belangrijke werkzame inhoudsstoffen: de iridoïden aucubine, catalpol en verproside, tanninen, etherische olie en saponinen.

Mannetjesereprijs lost slijmen op

Mannetjeserepijs is een milde expectorans; dat betekent dat het helpt om slijmen op te lossen. Het wordt voornamelijk gebruikt bij de luchtwegen. Saponinen lossen het slijm op terwijl aucubine ontstekingen weert. Het is echter zo dat de werking weliswaar onmiskenbaar is maar niet zo sterk als die van andere geneesplanten.

• Chronische bronchitis of luchtwegenontsteking,
• Astma bronchiale,
• Hoest.

Dosis en veiligheid

Mannetjesereprijs is een volkomen veilig geneeskruid; er zijn geen bijwerkingen bekend als het in therapeutische doses wordt toegepast. Er is een standaardmanier om deze geneesplant te gebruiken.

• Thee of infuus: 2 tot 3 kopjes per dag. Gebruik 1.5 gram kruid per kop thee.

Bezoek een arts of fytotherapeut

Een groot deel van de informatie over de in dit artikel genoemde geneesplant komt uit het boek Groot Handboek Geneeskrachtige Planten van Geert Verhelst. Dat is een handboek in de fytotherapie. Het is echter niet geschikt om aan zelf-genezing te doen. Wie ergens last van heeft dient een arts of fytotherapeut op te zoeken voor een goede diagnose en keuze voor de beste middelen, afgestemd op jouw persoonlijke situatie. De kennis en wetenschap die hier genoemd staan is van puur informatieve aard.