Dominee Christopher Neil-Smith duiveluitdrijver

Dominee Christopher Neil-Smith was een anglicaanse priester die dikwijls het ritueel van duiveluitdrijving leidde. Hoewel de bisschop van Londen hem hiervoor toestemming had verleend, stelde de Engelse kerk zich wantrouwend op tegenover de vaak zeer emotioneel geladen handelingen.

Duiveluitdrijving

Tijdens het ritueel gaat er een zichtbare trilling door de priester en de van de duivel bezetene heen. Dan loopt het gebed van de priester uit in een vurig gemompel. Dominee Christopher beweert dat hij meer dan 3.000 keer met succes de duivel heeft uitgedreven. Maar hij voegt daar wel aan toe dat niet alle gevallen van gestoord gedrag veroorzaakt worden door duivelse krachten. Heel dikwijls komt het voor dat een patiënt alleen door een gewone psychiater kan worden genezen.

Vampierverhalen

De vrouw met de polsbeten

Dominee Christopher Neil-Smith heeft over vampiers heel wat verhandelingen geschreven. Tal van mensen hebben zijn hulp ingeroepen. Zo was er eens een vrouw die hem de littekens op haar polsen liet zien. Deze littekens verschenen 's nachts en het was duidelijk zichtbaar dat er bloed gezogen werd. Er was geen verklaring voor de verwondingen te vinden. Ze leken het meest op een dierenbeet. Dominee Christopher ontkent dat de vrouw het zelf gedaan zou kunnen hebben. Zij kwam bij de priester omdat ze voelde dat er bloed werd weggezogen. Nadat de dominee haar had onderworpen aan een duiveluitdrijving, verdwenen de littekens.

De broer die bloed wegzoog

De broer van een man overleed. Na diens overlijden kreeg de man het vreemde gevoel dat zijn bloed langzaam werd weggezogen. De dominee constateerde dat het er inderdaad op leek. Aanvankelijk was de man volkomen evenwichtig. Na de dood van zijn broer had hij het gevoel alsof de geest van zijn broer zich met zijn bloed voedde. Na een uitdrijvingsritueel voelde de man zich goed. Tot zijn opluchting voelde hij weer nieuw leven opborrelen en was het alsof er nieuw bloed door zijn aderen stroomde.

Half-dier half-mens

Dominee Christopher beschrijft de vampier als 'half-dier half-mens'. Hij is er stellig over dat het hierbij niet gaat om 'hersenschimmen' en acht de veronderstelling dat het om hersenschimmen zou gaan naïef. Dit aangezien alles wijst op het tegenovergestelde, daarbij in aanmerking nemend alle gevallen die hem bekend zijn.

Kritiek op dominee Neil-Smith

Velen zijn van oordeel dat dominee Christopher zich gemakkelijk laat beetnemen. De meeste mensen beschouwen verhalen over vampiers in onze moderne tijd als grote onzin. En toch: in het toneelstuk laat Shakespeare Hamlet tegen Horatio zeggen "Er is meer in hemel en op aarde, vriend Horatio, dan waarvan uw wijsheid droomt".

• Zouden daar ook vampiers toe kunnen behoren?
• Hoe kan iemand ooit geloven dat er 's nachts lijken uit het graf opstaan om bloed te drinken van levenden?
• Dat ze van hun slachtoffers ook weer vampiers maken?
• dat ze vóór de dageraad weer naar hun graf terugkeren?

Heel veel mensen vinden dit op zijn minst ongeloofwaardig en sommigen noemen geloven in vampiers het meest dwaze soort bijgeloof.

Wereldwijd geloof in vampiers

Mensen over de hele wereld hebben sinds de allervroegste tijden geloofd in het bestaan van vampiers. De legende van de vampier is talloze eeuwen oud en altijd speelde het drinken van bloed een rol bij vampirisme:

• In het oude Assyrië en Babylonië kwamen al vampiers voor;
• De Azteken goten bloed in de mond van hun afgodsbeelden;
• In India dronken de rajahs het bloed, dat vloeide bij het afhouwen van hoofden;
• In China werd een lijk bewaakt in de nacht voor de begrafenis. Dit had als doel te voorkomen dat er een kat of hond op het lijk zou springen en in een vampier zou veranderen;
• De oude Grieken (en na hen de Romeinen) geloofden in een vrouwelijke vampier, Lamia geheten;
• Oorspronkelijk huist de vampier echter in Oost-Europa.

De vorm van bijgeloof uit China

Het geloof dat een kat of een hond op een lijk zou springen en in een vampier zou veranderen is beschreven in het boek dat in de 17de eeuw werd geschreven door dr. Henry Moore en getiteld is: 'Antidote Against Atheism (Tegengif voor Atheïsme). Het boek gaat over Johannes Cuntius uit Silezië, in Midden-Europa. Het dode lichaam van Johannes werd vóór de begrafenis door een zwarte kat gekrabd. Later kwamen er van heinde en ver meldingen dat Cuntius weer verscheen en dat hij bloed dronk. Toen zijn lichaam werd opgegraven, verkeerde het lijk in de kenmerkende, bijzonder goede staat.

Vrouwelijke vampier Lamia

De vrouwelijke vampier Lamia waarin de oude Grieken (en later de Romeinen) geloofden, verleidde mannen om hun bloed te kunnen drinken. Later gebruikten de Grieken voor vampier het woord vrukalakos, een naam die werd gebruikt voor een wezen dat de doden kon laten herleven. Haar slachtoffers deden zich dan te goed aan het bloed van de levenden. Iedereen met rood haar, een moedervlek of zelfs met blauwe ogen, werd ervan verdacht vampier te zijn.

Opmerking

Blauwe ogen komen zelden voor in Griekenland. Maar als men op Kerstmis, als zevende zoon, met een hazelip of met een ander opvallend lichaamskenmerk werd geboren, was het al verdacht. Veel mensen voldoen op deze manier al vlug aan de beschrijving van een vampier.

Vampiers naar Santorini sturen

Er kwamen zoveel vampiers voor op het Griekse eiland Santorini (nu Thera), dat de Grieken het al vlug hadden over: "Vampiers naar Santorini sturen" (op dezelfde manier als wij zeggen: "water naar zee dragen"). De bekende Franse plantkundige Joseph de Tournefort verklaarde in 1717 dat er 'geen orthodoxe Griek te vinden is, die niet heilig gelooft dat de duivel gestorven lichamen kan laten herleven'.