Koorts zorgt voor verhitte gemoederen

Veel allochtonen, die met koorts of andere symptomen naar de huisarts gaan, voelen zich vaak onbegrepen en niet serieus genomen. Terwijl de zieke paniekerig is, reageert de arts laconiek. Waarom begrijpen ze elkaar niet?

Herkomst

Allochtonen, die in het buitenland zijn opgegroeid, hebben een ander beeld van ziektes dan de gemiddelde Nederlander. Veel landen van herkomst zijn of waren relatief minder ontwikkeld. De gezondheidszorg daar werkt anders dan in Nederland. Vaak bestaan er meerdere systemen naast elkaar, die alternatieve of natuurgeneeswijzen worden genoemd. Voorbeelden hiervan zijn behandeling met kruiden, acupunctuur en sjamanisme. Het westerse systeem is vaak moeilijk bereikbaar en te duur voor het gewone volk. Bovendien is de informatie voorziening in die landen minder goed.

Ziektes in land van herkomst

Door gebrek aan informatie en door de grotere invloed van alternatieve geneeswijzen zal de allochtoon anders zijn ziekte benaderen. Hij zal in zijn omgeving (bij bekenden en familie) informatie proberen te vinden. Vaak stuit hij dan op ernstige ziektes, die oppervlakkig gezien dezelfde symptomen hebben als milde ziektes. Bij gebrek aan expertise kan hij geen onderscheid maken tussen symptomen van beide. Koorts kan een symptoom zijn voor een onschuldige verkoudheid, maar ook voor veel ernstiger ziektes als longontsteking. Om risico's te vermijden zal de patiënt rekening houden met de zwaarste gevallen. Deze houding zal de allochtoon meenemen naar een nieuw land van vestiging.

Natuurgeneeswijzen

In land van herkomst zal de patiënt, wegens een gebrek aan financiële middelen en een gebrek aan toegang tot de westerse geneeswijze, zich vaak richten tot de alternatieve circuit. Alternatieve of natuur-geneeswijzen richten zich, meer dan de westerse reguliere, op de mens. Volgens deze systemen dient de patiënt te genezen door versterking van zijn geest en lichaam. Er is vanuit de grondbeginselen van deze geneeswijzen aandacht voor de persoon en hij wordt individueel benaderd en behandeld. Daarnaast is er veel aandacht voor preventieve maatregelen en behandelingen. Voor iedere ziekte is een mengsel van kruiden te vinden, of een behandeling voor te schrijven. Een patiënt zal daarom zelden met lege handen vertrekken. Deze manier van benadering van de patiënt geven hem het gevoel behandeld te zijn geweest.

Ziektes in Nederland

In Nederland zijn veel ernstige ziektes die met koorts gepaard gaan uitgebannen. De resterende ziektes zijn mild of zeldzaam. De bereikbaarheid van huisartsen is goed en de drempel om naar een dokter te gaan is relatief laag. Een huisarts zal daarom vaak met dezelfde milde ziektes met dezelfde symptomen te maken krijgen. Voor hem is de patiënt de zoveelste van die dag en zijn interesse in de persoon tegenover hem zal gaande weg kleiner worden. Als men bijvoorbeeld met griep naar de dokter gaat, zal men het advies krijgen veel te rusten, veel te drinken en uit te zieken. De huisarts zal, in tegenstelling tot het alternatieve circuit, meestal geen middel voorschrijven, omdat er voor griep geen goed werkende geneesmiddelen zijn. Na zijn bezoek zal de allochtone patiënt daarom denken geen behandeling te hebben gekregen.

Communicatie

Taalbarrière speelt een rol in misverstanden tussen de allochtone patiënt en de behandelende arts. De dokter kan het kennis- en verstandsniveau van zijn patiënt daardoor verkeerd inschatten. Hij kan aan tekenen voor een bepaalde ziekte en aan tekenen voor complicaties van ziektes minder belang toekennen wegens overdrijving. Als de patiënt merkt dat hij niet begrepen of niet serieus genomen wordt, kan hij namelijk emotioneel reageren. De dokter kan dan denken dat hij met een lastige patiënt te maken heeft. Zo raken beide partijen in een vicieuze cirkel en kunnen de gemoederen danig verhit raken.

Uitweg

Objectief gezien kunnen er oplossingen worden gevonden voor dit probleem. De patiënt kan zijn taalkennis en zijn kennis van ziektes verhogen. Doktoren kunnen hun kennis over de houding van allochtonen ten opzichte van ziektes verhogen en hun patiënten het gevoel geven, dat ze serieus genomen worden. Bovendien kunnen huisartsen zich verdiepen in ziektes in het buitenland, die hier weinig voorkomen. De realiteit is echter vaak weerbarstiger, maar als beide partijen van elkaar begrijpen, dat ze nog een weg te gaan hebben, zullen ze elkaar ook zonder taal en kennis iets beter verstaan.