Zesstappenplan van Nederlands Centrum voor Beroepsziekten

Er bestaan zeer veel soorten beroepsziekten. Maar bij een bepaalde ziekte of aandoening is niet altijd duidelijk of deze is ontstaan naar aanleiding van het beoefenen van een beroep. Daarnaast kunnen bij ziekten ook diverse andere factoren hebben meegespeeld waardoor er eigenlijk geen sprake is van een beroepsziekte. Het NCvB (Nederlands Centrum voor Beroepsziekten) heeft daarom een zesstappenplan opgesteld aan de hand waarvan kan worden beoordeeld of een ziekte tot de beroepsziekten hoort.

Wanneer beroepsziekte

Het NCvB stelt dat er sprake is van een beroepsziekte bij: “Een klinisch waarneembare ziekte of aandoening als gevolg van een belasting die in overwegende mate (>50%) in arbeid of arbeidsomstandigheden heeft plaatsgevonden.” Het zesstappenplan helpt erbij om na te gaan of de ziekte of aandoening inderdaad een beroepsziekte is. Beroepsziekten kunnen zich op verschillende terreinen voordoen zoals ademhaling, bewegingsstelsel, huid, gehoor, infectie, psyche en zenuwstelsel. Veel voorkomende beroepsziekten ontstaan door langdurig overmatig gebruik van bepaalde spieren of door het werken met bepaalde stoffen. Ook komen beroepsziekten als gehoorbeschadiging veel voor.

Registratie door Nederlands Centrum voor Beroepsziekten

Het Nederlands Centrum voor Beroepsziekten registreert beroepsziekten. Klachten met betrekking tot de gezondheid horen daar in principe niet bij. Ook bedrijfsongevallen worden niet door het NCvB geregistreerd. Uitzondering hierop vormt bijvoorbeeld stress na een ongeval wat in sommige gevallen wel beschouwd kan worden als beroepsziekte. Ook bijwerkingen van medische interventies die verricht zijn in de context van het werk kunnen als beroepsziekten worden beschouwd.

Nagaan beroepsziekten door zesstappenplan van NCvB

Het zesstappenplan van de NCvB bevat:

Stap 1. Vaststelling van de aandoening of ziekte

Als eerste stap wordt de ziekte beschreven aan de hand van een onderzoek door de huisarts of een specialist. Daardoor wordt inzicht verkregen in de aard en de ontwikkeling van de ziekte of aandoening. Soms is daar ook laboratoriumonderzoek noodzakelijk bij.

Stap 2. Vaststelling van de relatie met werk

Of er een relatie bestaat tussen de ziekte of aandoening en het werk kan getracht worden te achterhalen aan de hand van een aantal vragen. De vragen betreffen bijvoorbeeld of de klachten erger worden tijdens het werk en of ze minder zijn tijdens vakanties, weekenden en vrije dagen? Hebben de klachten te maken met het verrichten van bepaalde werkzaamheden en zijn er collega’s met dezelfde klachten?

Stap 3. Vaststellen beroepsziekte

Deze stap bestaat uit het vaststellen dat er sprake is van een beroepsziekte waarbij de werkzaamheden en arbeidsomstandigheden worden nagegaan en de verschillende belastende factoren worden beoordeeld zoals de fysieke, fysische, chemische, psychomentale en psychosociale.

Stap 4. Nagaan factoren buiten het werk

In deze fase wordt getracht inzicht te verkrijgen in het mogelijk meespelen van factoren buiten het werk bijvoorbeeld in de privésfeer of door andere activiteiten als het uitoefenen van een bepaalde hobby. Ook kunnen individuele factoren meespelen zoals overgevoeligheid voor een aandoening of is er sprake van een reeds aanwezige aandoening die in de werksituatie verergerd wordt.

stap 5. Conclusie

Uiteindelijk wordt na verzameling van alle gegevens de conclusie getrokken of er al dan niet sprake is van een beroepsziekte. Daarna kan een melding plaatsvinden bij het NCvB.

Stap 6. Wegnemen of verminderen van oorzaken

Arbowet en bedrijfsarts zijn belangrijk bij het wegnemen en verminderen van de oorzaken van beroepsziekten. De bedrijfsarts kan hierbij een belangrijke rol spelen door de werkgever te ondersteunen bijvoorbeeld bij het aanpassen van de werkbelasting.

Lees verder

• Beroepsziekten en het beleid