Parkinson: de geschiedenis

De ziekte van Parkinson is een van de meest voorkomende ziekten van het zenuwstelsel, het is daarom ook geen zeldzame ziekte. In Nederland lijden ongeveer veertigduizend mensen aan de ziekte van Parkinson. De ziekte openbaart zich gemiddeld rond het 60e levensjaar, bij uitzonderingen openbaart de ziekte van Parkinson zich veel vroeger, al rond het 45e levensjaar. In dit artikel komt de geschiedenis van Parkinson aan bod.

James Parkinson

De Engelse arts James Parkinson was de ontdekker van de ziekte van Parkinson (de ziekte is naar hem vernoemd). James Parkinson leefde van 1755 tot 1824. Hij publiceerde in 1817 zijn monografie waarin de meest opvallende verschijnselen van deze toen nog onbekende ziekte werden omschreven. De verloop van de ziekte was niet goed te omschrijven, wel was bekend dat het een langzaam voortschrijdende ziekte is en er bijna geen waarneembaar begin is. Wat James Parkinson nog meer beschreef is dat voordat de ziekte zich daadwerkelijk gaat uiten, er een gevoel is van zwakte en neiging tot beven van één of beide handen. Binnen een jaar zouden de klachten over andere lichaamsdelen toe nemen.

Martin Charcot

James Parkinson gaf een duidelijke beschrijving van de ziekte van Parkinson in zijn monografie, waardoor de ziekte naar hem vernoemd is. Toch is hij niet de echte ontdekker van Parkinson, dit was Martin Charcot. Hij onderzocht het zenuwstelsel systematisch en probeerde hierin een afwijking te vinden als mogelijke oorzaak voor de ziekte van Parkinson.

Martin Charcot onderscheidde twee soorten van Parkinson: het plotseling optreden van de ziekte en het langzaam ontstaan van de ziekte. Het langzame ontstaan van Parkinson komt vrijwel het meeste voor. Emoties waren volgens Charcot een grote invloed op de verschijnselen van de ziekte. Verder waren er nog geen duidelijke afwijkingen te vinden.

Lewy

In de loop van de tijd zijn er vele onderzoeken geweest naar de oorzaak van Parkinson. Er kwamen steeds meer ontdekkingen over de mogelijke oorzaken, maar er werd nog niets vastgesteld. In 1923 beschreef Lewy een verandering van kleur in de zwarte kern van de hersenen, wat gelijk als belangrijkste verschijnsel werd genoemd van Parkinson. (hierover valt meer te lezen in het artikel 'Parkinson: de oorzaak en verschijnselen').

Ontwikkelingen

Na 1948 gaat het redelijk snel met het ontdekken van allerlei aanwijzingen die met Parkinson te maken kunnen hebben. Er worden in 1948 operaties uitgevoerd bij mensen met mogelijk Parkinson. In 1960 wordt ontdekt dat de Parkinsonpatiënt minder dopamine produceert dan moet en vanaf 1967 wordt het medicijn Levodopa ontwikkelt. Vanaf de jaren 80 worden er allerlei operaties uitgevoerd en wordt er gewerkt met celweefsel. Er zijn tot op heden nog steeds ontwikkelingen op het gebied van de ziekte van Parkinson. Deze ontwikkelingen zijn het meest bedoeld voor het minderen van verschijnselen die de ziekte van Parkinson met zich meebrengt. Het gaat dan met name om operaties en medicijnen.