Syndroom van Sluder

Het syndroom van Sluder wordt gekenmerkt door aanvallen van pijn die voelbaar zijn in het gezicht, met name rond de neus. De oorzaak is een geïrriteerde zenuwknoop, die ook een rol speelt bij migraine en clusterhoofdpijn oftewel het Horton-syndroom.

Het syndroom van Sluder

Deze ziekte is vernoemd naar de Amerikaanse keelarts G. Sluder. Het is een aandoening van een zenuwknoop. Deze bevindt zich achter in de neus, op de bodem van het wiggenbeen. Het syndroom van Sluder komt het meest voor bij mensen boven de dertig jaar, met name bij vrouwen.

Oorzaak

De oorzaak is een beschadigde of geïrriteerde kleine zenuwknoop, het ganglion sphenopalatinum. Deze ligt tegen de neusholte aan, achter de oogkasholte. Waarom deze zenuwknoop geïrriteerd raakt, is vaak niet te achterhalen. Soms kan er een beschadiging optreden na een letsel, maar in de meeste gevallen blijft de precieze oorzaak achterwege.

Waarschijnlijk is een beschadiging in het parasympathisch zenuwstelsel ook een oorzaak van het syndroom van Sluder. Dit zenuwstelsel zorgt voor rust en herstel binnen het lichaam na een vecht of vluchtreactie.

Symptomen

Kenmerkend voor deze ziekte zijn de plotselinge aanvallen van pijn, die veelal eenzijdig is. Meestal begint deze rond de neuswortel en straalt uit naar de oogkas. Soms ook wordt de pijn aan het oor en aan het gehemelte gevoeld. De neus kan gaan lopen en er is vaak meer speekselvloed. Ook treed er een lichtschuwheid op zoals bekend bij migraine. Men is dan erg gevoelig voor licht en kan dit niet verdragen. De smaak kan enigszins vreemd zijn. In een enkel geval treden er hoestbuien op die moeilijk te onderdrukken zijn. Soms is er sprake van een jeuk in de mond. De tanden kunnen ook pijnlijk aan gaan voelen.

De duur van de aanval varieert van tien tot zestig minuten. Daarna zakt de pijn snel weer weg. Er kunnen zich meerdere aanvallen per dag voordoen. In het slechtste geval volgen deze elkaar snel na elkaar op. De mate van pijn is vaak zeer ernstig, waardoor normaal functioneren bemoeilijk wordt.

Behandeling

Soms worden de zenuwen die naar de geïrriteerde zenuwknoop lopen, doorgesneden. In de meeste gevallen zal er geen verbetering optreden en blijven de pijnaanvallen terug komen. De pijnklachten verdwijnen wanneer een arts een lokaal verdovingsmiddel aanbrengt op de zenuwknoop. Dit aanbrengen gebeurt via de neus. De pijnklachten blijven lang weg maar kunnen uiteindelijk weer terug keren. Een nieuwe behandeling is dan noodzakelijk.

Voordat men over gaat tot het aanbrengen van een verdovingsmiddel, zal men eerst een proefverdoving maken. Hierbij wordt de zenuwknoop licht verdoofd. Deze verdoving werkt gedurende twee tot vier uur. De patiënt kan beoordelen of de pijn vermindert of verdwijnt. Wanneer de pijn aan blijft houden, is er sprake van een ander probleem. Wanneer de pijn na de proefverdoving verdwijnt, zal de zenuwknoop zwaarder verdoofd worden zodat pijnklachten lang uitblijven.

Een andere methode is het gebruik van radiofrequent stroom. Met behulp van een naald, die met behulp van röntgen doorlichting wordt geplaatst, wordt getest of de pijnklachten verminderen. De patiënt moet hierbij aangeven of hij wel of geen pijn voelt. Wanneer er aan bepaalde voorwaarden wordt voldaan, zal de behandeling beginnen. De behandeling bestaat uit het verwarmen van de zenuwbanen, waardoor deze verbrand worden. Een andere methode is het aanleggen van een elektrisch veld, waardoor de zenuwbanen de pijn minder doorgeven. Het plaatsen van de naald doet pijn, daarom wordt deze onder lichte narcose ingebracht. Nadat de naald geplaats is, wordt de patiënt wakker gemaakt zodat deze de pijnsensatie kan aangeven.