Wat is een internist en wat doet hij bij (het eerste) bezoek

Een internist behandelt ziekten van de inwendige organen. Hij moet goed bekend zijn met het hart, de longen, de schildklier, de nieren, de lever en andere buikorganen. De internist bezit een brede vakkennis van ziekten en geneesmiddelen en ook van de onderlinge wisselwerking tussen de verschillende organen. Hij krijgt vaak te maken met ziekten als hypertensie, diabetes mellitus, hartfalen en coronaire hartziekten. Een internist heeft dus een zeer breed scala aan taken. Hij diagnosticeert talrijke ziektebeelden en voert vervolgens de behandeling van die ziekten zelf uit. De specialist in interne geneeskunde is een allround arts. Hoewel hij dus veel behandelingen zelf zal uitvoeren, staat hem vooral in grotere klinieken een speciaal team aan specialisten bij. Hij kan dus ook patiënten naar zo’n gespecialiseerde praktijk doorverwijzen. Bijvoorbeeld naar een specialist in reumatologie.

Wat is een internist?

Een internist is een specialist in de interne geneeskunde. Dat is een van de meest veelzijdige en uitgebreide medische vakgebieden. En de opgaven die een internist in zijn beroep tegenkomt, zijn navenant omvangrijk en gedifferentieerd. Wie een goede internist wil zijn, moet alle organen goed kennen. Bij zijn werkzaamheden zijn overzicht en denken als een detective gevraagd:

• Wanneer het hart te snel slaat, kan dat aan de schildklier liggen;
• Heeft iemand hoge bloeddruk, dan is dat misschien wel te wijten aan de nieren.

Wat doet een internist bij het eerste bezoek

Tijdens een eerste bezoek informeert de internist in eerste instantie uitgebreid naar de klachten van de patiënt.

• Zijn bijzondere aandacht hebben ook diens medicijngebruik en ziekten in zijn familie;
• Ook de bloedwaarden worden doorgaans bij de diagnose betrokken;
• Naast de ziektegeschiedenis (anamnese) is uiteraard ook lichamelijk onderzoek aan de orde;
• Vaak komen daar technieken als echografie, hartkatheterisatie en bronchoscopie (inwendig onderzoek luchtwegen) bij;
• Voor de therapie moet een internist goed vertrouwd zijn met medicamenten;
• Veel internisten werken ook invasief. Dat wil zeggen dat men een instrument in een orgaan inbrengt. Bijvoorbeeld cardiologen die stents in vernauwde kransslagaders plaatsen.

Praktijkvoorbeeld interne geneeskunde

Eigenlijk was de conclusie al zonneklaar. De patiënt had pijn op de borst. "Verdenking van een myocardinfarct" (hartinfarct) stond er op de verwijsbrief. Als mogelijke diagnose echter ook "myocarditis" (ontsteking van de hartspier). Absoluut zeker was de huisarts dus kennelijk niet.

Hoe een eerste diagnose door het nodige speurwerk kan wijzigen

Kort na de opname blijkt dan ook dat de patiënt geen problemen heeft met zijn hartspier. Op de röntgenopname van de borstkas (thorax) was duidelijk een longontsteking te zien. De middelste kwab van de rechter long is volledig wit op de röntgenfoto. En omdat het resultaat zó uitgesproken is, heeft de opname-afdeling om een CT-scan van de borstkas verzocht. En vanaf dat moment is tuberculose (TBC) als nieuwe diagnose verdacht.

Dit detectivespel is kenmerkend voor de internist. En inderdaad, internisten zien het resultaat van een incident net als politiecommissarissen. Natuurlijk is er het onderscheid dat patiënten nog in leven zijn. Maar om ervoor te zorgen dat dit zo blijft, moeten internisten uitmaken wat er precies gebeurd is.

Ook in de verdenking TBC komt de uiteindelijke opheldering nu pas in beeld. De gebruikelijke verdachte, een hartaanval, staat weliswaar al buiten spel, maar TBC is nog steeds niet bewezen. Daarom moet de internist verdere stappen ondernemen: zoals bijvoorbeeld een Mantoux-test door middel van een prikje in de bovenste huidlaag. Daarnaast wordt het maagsap microbiologisch onderzocht. Tbc-bacteriën zijn namelijk zuurvaste bacteriën en overleven zelfs in maagzuur.

Internist moet vooral het overzicht bewaren

Wanneer een patiënt in het ziekenhuis komt, beschikt men vaak over een veelvoud aan informatie. Een deel daarvan is uiterst belangrijk, andere zaken staan op dat moment minder op de voorgrond. Het is dus van cruciaal belang om het overzicht te bewaren. Daarom houdt een internist in het dossier van de patiënt aantekening van de belangrijkste aandachtspunten. Vaak hebben patiënten ook meerdere problemen tegelijkertijd, zoals hoge bloeddruk, hart- en vaatziekten, chronische obstructieve longziekte (COPD) en diabetes type II. En anders dan politiecommissaris Baantjer werken internisten bovendien met meerdere patiënten tegelijkertijd.

Welke kwaliteiten moet een internist nog meer hebben?

Naast een brede vakkennis van ziekten en geneesmiddelen zijn vooral zelfvertrouwen en besluitvaardigheid essentieel. En uiteraard een grote interesse in de onderlinge wisselwerking tussen de verschillende orgaansystemen. Een goed voorbeeld daarvan is de endocrinologie, het deel van de interne geneeskunde dat zich bezighoudt met hormonen. Ook dán komt het speurwerk weer om de hoek kijken: de zoektocht naar de "daders". Als de bloeddruk te hoog is, kan dat aan de nieren liggen. Klopt het hart te langzaam of te snel dan kan de schildklier schuld daaraan zijn. De internist verzamelt de puzzelstukjes uit anamnese, lichamelijk onderzoek en laboratoriumwaarden tot een bruikbare diagnose.

Interne geneeskunde: kansen voor generalisten en specialisten

De interne geneeskunde is een groot vakgebied met veel facetten. Ze leent zich zowel voor artsen die geïnteresseerd zijn in zeer specifieke terreinen, zoals de oncologie. Maar wie liever het grote geheel beziet, is in de interne geneeskunde evengoed op zijn plaats.

Meer weten interne geneeskunde of internisten

Wilt u meer weten over interne geneeskunde of een specifiek ziektebeeld dan is de website van Gezondheidsplein.nl een absolute aanrader. Die site heeft zich in de praktijk bewezen als een vindplek van begrijpelijke en betrouwbare medische informatie van allerlei aard.