Wat te doen na een verkrachting en seksueel geweld?

J., 30-03-2016 19:14 #23
Hallo allemaal,

Altijd naar de politie stappen, ook al heb je nog geen bewijsmateriaal. Ik heb de aangifte (drugs group rape) er nog niet doorheen, omdat iedereen die mijn filmpje heeft gezien, te veel angst heeft het aan mij te geven, dit heeft in besloten social media groups gecirculeerd volgens tips. Ik ben onverwacht van achteren aangevallen, geen directe bekenden, maar ik weet wie zij zijn.
Trauma is een bekend gevolg, dit is specialistenwerk voor hulp, dit kun je niet alleen oplossen. Dan de provocaties vanuit daderkringen, dat je zelf hebt meegewerkt aan de rotzooi. Als je erover spreekt, wat ik heb gedaan, dan kun je rekenen op vandalisme en intimidatie.

Het herstel gaat heel langzaam, je hebt ook een zogenaamd "lichaamsgeheugen" en de stress van dat moment kan weer getriggerd worden. Naast de psycholoog ook iets aan lichaamstherapie doen, om weer een totaal evenwicht te verkrijgen. Zonder juridisch bewijsmateriaal kan de politie niet ingrijpen, en reken maar dat na jou er meerdere slachtoffers zullen vallen. Omstanders (openbare gelegenheid) steken geen poot uit om jou te helpen, en klaarlichte dag is ook geen belemmering.

Het is vermoeiend, maar probeer altijd alert te zijn als je alleen bent. Op je drankje letten? Onderweg van de bar naar jou kan er al iets ingegooid zijn. Pak alleen iets aan wat je zelf hebt zien inschenken, en twijfel je, ga naar het toilet en giet het daar in de wastafel. De mensen uit jouw privékring hebben wschl. veel moeite om dit te kunnen bevatten, beperk je gesprekken tot de juiste hulpverleners en probeer weer een leven te leiden van voor de misdrijven. Veel sterkte allemaal!

M., 09-06-2015 09:44 #22
Hallo, ik ben vroeger van mijn 10 jaar tot 18 jaar verschillende malen verkracht geweest door mijn broer. Heb het steeds verborgen gehouden voor familie. Na een zware depressie toch alles verteld thuis. Nu nog elke dag nachtmerries, angstaanvallen en heel bang van mannen. Soms ook aanvallen van zelfdoding. Ik ga nu in therapie en hoop dat dit kan helpen.

Y., 24-09-2013 17:55 #21
Hoi, ook ik weet niet goed hoe ik moet beginnen.
Op mijn 15e, 6 jaar geleden ben ik na het uitgaan op brute wijze verkracht.
Nu 6 jaar later heb ik het pas voor het eerst aan mijn psycholoog verteld. Hierdoor beleef ik het elke dag opnieuw, krijg ik angstaanvallen, nachtmerries en wil ik alleen maar alleen zijn. Ik weet écht niet hoe dit goed gaat komen… Help…

If, 04-09-2013 22:40 #20
Het heeft totaal geen zin om aangifte te doen. Voordat je het weet ben jij veroordeeld en loopt de klootzak lekker vrij rond en gaat zelfs op vakantie. Ik spreek uit ervaring.

Rita, 26-05-2013 13:51 #19
Hoi, weet niet zo goed wat ik moet zeggen, ik ben in februari verkracht door mijn partner, bij de dokter geweest vaginaal heel veel pijn.
Ik voel me zo minderwaardig dat ik denk dat ik dit verdien in mijn leven en de schuld bij mezelf leg, heb veel nachtmerries en ben heel somber. Zit enorm in de put.
Hij reageert alsof het niet heel erg is en dat we er wel uitkomen. Weet niet wat ik moet doen ben erg in de war.

Sofie, 02-04-2013 20:09 #18
Ik ben nu bijna 3 maanden geleden verkracht door iemand waarmee ik al 3 jaar bevriend was. De dader was een afrikaan en ik heb via kennissen opgevangen dat hij momenteel voor twee maanden het land uit is. Ik heb al een hele tijd niets meer van het onderzoek gehoord. Ik heb het enorm moeilijk met hoe ik me moet voelen. Ik heb regelmatig angstaanvallen op de meest onverwachte momenten zoals in de kickboksles die ik sindsdien voel om me veiliger te voelen en in mijn klaslokaal. Ik ben blij als ik een week min of meer normaal kan functioneren. Ik ben een aantal keren naar een psycholoog gegaan maar doordat ik dit enkel doe om mijn ouders een plezier te doen heb ik er niet echt iets aan. Ik word gelukkig wel opgevangen door mijn vrienden. Mijn ouders zijn er ondertussen niet meer mee bezig en ik kan er met hun niet over praten. Ik voel me enorm schuldig over die avond. Ik heb momenten dat ik het gevoel heb dat ik niet blij mag zijn. Ik heb af en toe het gevoel dat ik teveel van mijn vrienden vraag, dat ik hun niet mag belasten met mijn problemen en ben bang dat ze denken dat ik enkel aandacht zoek. Ik zou graag weten wanneer ik terug normaal kan functioneren. Wanneer wordt het beter?

Nicole, 07-03-2013 20:53 #17
Ik ben op mijn 8ste verkracht door mijn buurman een aantal keer per week voor 4 jaar lang. Ik heb hiervoor niks gedaan, heb me groot gehouden en nu zit ik de laatste tijd er weer heel erg mee. Ik heb bindingsangst, ben depressief en ik weet niet wat ik met mijn leven moet. Ik ben ''moe'' om nog verder te leven. Moe van alles. Gelukkig spreek ik nu wel met maatschappelijke werksters, mensen van de Geestelijk Gezondheid en een specialist van Fier Fryslan (Voor seksueel geweld, geweld etc.) Het helpt mij een klein stukje verder met het verwerken van dit en door deze gesprekken probeer ik mijn ouders het straks ook te vertellen. Ik ben nu 17 jaar en het is nu ongeveer 5 jaar geleden dat het gestopt is en 9 jaar geleden dat het begonnen is. Nouja, dit was mijn verhaal.

George, 15-11-2012 09:34 #16
Beste isabel, een verkrachting is pas na ongeveer 10 jaar verlopen. Je kan dus nog altijd aangifte doen. Ook heeft de politie een zekere vorm van discretie, dus je kan zonder dat die gozers het te weten komen naar de politie gaan. Veel succes.

Isabel, 29-07-2012 03:32 #15
Ik ben op mijn 14e soort van verkracht. Ik weet niet precies hoe ik het moet noemen. maar iik ben in ieder geval gelokt met het gewoonlijke, kom we gaan een film kijken bij mij thuis. Ik met mijn domme kop ben meegegaan. Maar bleek natuurlijk geen filmavond te zijn. Ze waren met z'n 4en in totaal. ik wilde totaal niet, maar je snapt natuurlijk wel hoe moeilijk het is om nee te zeggen tegen oudere gozers, en dan maar zogenaamd niet bang hoeven te zijn dat ze je iets aan doen.
Echter heb ik hier nooit aangifte over gedaan, maar het blijft me maar achtervolgen, en nu WIL ik wel aangifte doen, maar ben ik bang, dat die vrienden van die groep jongens mij zullen achtervolgen na zo'n aangifte, en dat de politie wel misschien helemaal niks voor mij kan doen na 4/5 jaar.
Weet iemand wat ik hiermee moet?

Een Lezer, 23-05-2012 22:41 #14
Ik wil weten van de slachtoffers, wie er na de (kinder)verkrachting nog contact heeft met zijn dader. Ik word al 25 jaar beschuldigd van dit soort feiten terwijl ik niets gedaan heb. Als je verkracht ben ga je dan keer op keer op keer per dag naar je dader toe? nee toch lijkt mij?

Priscilla, 09-05-2012 11:59 #13
Ik ben op me 13e verkracht door de stiefvader van me nichtje. Het was heel gewelddadig en vreselijk. Maar hij heeft het ook opgenomen met camera, ik ben nou 19 jaar en ik ga nu aangifte doen tegen hem, Ik heb die opnames gepakt in die tijd dus ik had een vraag als je die opnames mee neemt voor bewijs zou het dan schelen met strafrechter?

Jean Vermeer, 07-05-2012 13:47 #12
Gelukkig, dat verkrachters niet meer met een taakstrafje los gelaten wordt op de gemeenschap. Vaak, echter, zijn de slachtoffers zelf de oorzaak van de verkrachting.
Je moet toch wel een domme gans zijn, om uitdagend gekleed midden in de stad rond te lopen. Dan ben je een uitnodiging voor een losgeslagen individu.

Lisa, 06-04-2012 22:36 #11
Ik ben op mijn 14de verkracht door twee onbekende mannen, heb daarna de draad weer opgepakt, maar vanaf mijn 18de merkte ik dat het mn geest en leven beheerste, nu ben ik 33 jaar en heb last van nachtmerries van die bewuste avond, elke nacht weer opnieuw. Het beheerst mijn relatie en mn dagelijks leven en heb echt het gevoel dat ik niet verder kan zonder het goed af te sluiten maar hoe? Ik liep op een klaarlichte dag gewoon naar huis zoals altijd, ik hoorde twee mannen achter me lopen, zag daar geen kwaad in. Toen ik onder de brug liep, werd ik vanachter aangevallen, ik voelde een sterke hand om mijn nek en een mes op mijn keel, hij zei; Hou je bek anders snij ik je keel door de tweede dader kwam voor me staan en betastte me onder mijn jurk en dat was heel smerig. In een mum van tijd smeet hij mij op de grond, ja en toen… werd ik verkracht door allebei. Kan de details niet vertellen want het is voor mij nog steeds heel heftig. Ik heb mede door mn ouders niet de juiste zorg gekregen, hun wouden niet dat iedereen het wist want dat was een schande voor onze famillie, aangezien onze famillie hoog aangschreven staat. Ik voelde me daardoor nog erger, nadat ik aangifte had gedaan kwam slachtofferhulp aan de deur (waar ik toen woonde) en mn moeder heeft ze toen weggestuurd, ze zei; mijn dochter heeft geen hulp nodig! Ik voelde me zo eenzaam in deze periode en nog steeds, ik weet dat ik behoefte heb om het af te sluiten, en daarom wil ik mn hele verklaring van de politie doornemen, hun zeggen dat na 10 jaar het word versnipperd. Wie kan mij hierover advies geven.

Ajh van Buuren, 06-01-2012 11:34 #10
Een ieder die na een verkrachting geen aangifte doet moet zich, net zoals de staat die aan een veroordeelde verktachter geen doostraf oplegt, realiseren met deze daad in te stemmen. Bedenk dat ieder volk krijgt wat het verdient!

Lieneke, 05-01-2012 01:41 #9
Ik ben verkracht door mijn nonkel ondertussen 4 jaar geleden en die gedachten gaan nooit meer weg, ik heb jammer genoeg nooit aangifte gedaan, maar de pijn is nog elke dag aanwezig… als ik soms een man tegen kom die een beetje op hem lijkt begin ik al schrik te krijgen, mijn vriend mag nie vastpakken, ik heb schrik voor het leven gekregen… ik ben op zoek naar een persoon bij wie ik in therapie kan gaan zodat ik terug vertrouwen kan krijgen in mensen en in mijn lief. Dit zit voor altijd in jou die schrik… en misschien had ik inderdaad die dag geen rokje mogen aandoen, maar ik had warm… ik heb vaak gedacht er een einde aan te maken maar ik durf nooit… ik weet met me zelf geen blijf…

//, 02-01-2012 23:19 #8
Het duurde 3 maanden tot ik eindelijk van de 4 jongens af was. Nooit aangifte gedaan. Wel in therapie geweest. Al 2 jaar. Maar over gaat het nooit.

Onbekend, 10-12-2011 19:13 #7
Ik werd bijna verkracht door mijn ex… ik ben een meisje van 15 jaar ik ontmoette een jongen van 17 jaar en begon hem al meteen leuk te vinden na paar weekjes kregen we verkering daarna kwam ik erachter dat hij vreemd ging met een ander meisje dus maakte ik het uit hij kreeg spijt en wou me terug maar ik wou het niet 2 maanden zat hij achter me aan op een dag ging ik rond 8 uur naar buiten en zag hem voor me hij pakte me bij me arm en duwde me hard tegen de muur hij nam me mee naar een appartement en probeerde me te zoenen, ik duwde hem weg maar hij was te sterk

Elisabeth, 01-04-2011 14:38 #6
Mijn kleinzoon van 7 jaar is verkracht door zijn stiefbroertje van 13 jaar. Er is melding gedaan door zijn moeder, maar aangifte is erg lastig omdat mijn kleinzoon verhoord moet worden. Hij is gelukkig in behandeling bij psycholoog. Hij heeft het aan mij verteld. Zodra hij er aan toe is wil ik met hem alsnog aangifte doen. Wat ik heel erg moeilijk vind dat de dader aan alle kanten beschermd word zijn psycholoog wilde na 2 sessies dat de dader met zijn leven door moest en dat als hij zijn excuses aanbood dan zand erover. Hier zijn de slachtoffers zeker niet aan toe. Mijn kleinzoon zal hier zijn leven mee belast zijn. Een volwassen verkrachter willen ze altijd met celstraf (zie artikel) straffen. Hoe zit dat met minderjarige verkrachter. Moet zijn voetbalclub en school niet op de hoogte zijn? Mag ik daar zelf een melding van maken? Je moet er niet aan denken dat andere kinderen hetzelfde overkomen. Ik begrijp dat de vervolgafspraken van de verkrachter afgezegd worden. Moet zo'n jongen niet verplicht behandeld werden om herhaling te voorkomen? Ik worstel hier mee. Wie geeft mij antwoord? Reactie infoteur, 04-04-2011
Beste Elisabeth,

Schokkend en wat een afschuwelijke belevenis voor je kleinzoon! Woorden schieten te kort!

In principe zou er aangifte gedaan moeten worden in de gemeente van de plaats delict, maar, er zijn politiebureaus die een gespecialiseerde afdeling Jeugd- en Zedenzaken hebben, allen zijn speciaal getraind en deskundig om met hele kleintjes om te gaan na een traumatische ervaring als een verkrachting. Aangeraden wordt om van te voren een afspraak te maken. Je kleinzoon is echt in goede handen op zulke politiebureaus. Voelt je kleinzoon zich niet op z´n gemak om naar een politiebureau met een speciale afdeling Jeugd-en Zedenzakente gaan om aangifte te doen, ze kunnen ook thuis komen of bij oma thuis langs komen! (Aangifte doen betekent trouwens niet dat je kleinzoon in hoeft te gaan op lastige en/of moeilijke vragen!)
Wat is nu het grote voordeel van deze gespecialiseerde politiebureaus, behalve voor je kleinzoon die echt in deskundige handen terechtkomt tijdens de aangifte, is precies waar je mee worstelt in je achtergelaten bericht beste Elisabeth: de juridische mogelijkheden en wat te doen met deze jonge verkrachter die nondejuh het stiefbroertje is? De rechercheurs van deze gespecialiseerde afdelingen kunnen precies die vragen beantwoorden over bijvoorbeeld "Moet de school van deze jonge verkrachter ingelicht worden?" Want beste Elisabeth, je hebt helemaal gelijk als je schrijft: je moet er toch niet aan denken dat andere kinderen dit moet overkomen.

Voor jonge verkrachters, zoals het stiefbroertje, moet een goede opvang en deskundige begeleiding geregeld worden om meer onheil te voorkomen. De "gemeenschap" vind dat dat betere resultaten oplevert dan celstraffen opleggen. Celstraffen worden per jaar ook flink minder en korter als het om minderjarige verkrachters gaat. Veel rechters (als het al een rechtzaak wordt) besluiten over te gaan tot een taakstraf en begeleiding.

Even een aantal artikelen op een rij, die hopelijk, belangrijk kunnen zijn voor je kleinzoon:

http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/slachtofferbeleid
http://www.rijksoverheid.nl/documenten-en-publicaties/vragen-en-antwoorden/geldt-er-een-verjaringstermijn-voor-het-aangeven-van-seksueel-misbruik-van-kinderen.html
http://www.seksueelgeweld.nl/linkhulp/linkhulpDetails.php?linkhulp_id=19

Om te achterhalen waar de dichtsbijzijnde politiebureau zit met een Jeugd en Zedenzaken afdeling, zou ik de dichtsbijzijnde poltiebureau bellen en de informatie opvragen of eventueel via het internet.

Beste Elisabeth, woorden schieten te kort bij het lezen van je bericht. Het is de nachtmerrie van iedere ouder en grootouders, waarvan je hoopt dat het nooit jouw (klein) kind treft. Ik wil je heel graag heel veel kracht en wijsheid toewensen, ook voor de moeder en zeker voor je kleinkind. Ik hoop van ganser harte dat je kleinzoon een sterke familie om zich heen heeft die hem door dik en dun gaat steunen. Heel veel sterkte toegewenst!

Met vriendelijke groet, Roberta

Manon, 12-10-2010 15:42 #5
Ik had dezelfde vraag als J. Ik moet een profielwerkstuk maken en besloot hiervoor uit te zoeken hoe het zit met de Rape Kit Backlog in Nederland. Ik heb al een aantal dingen uit het antwoord op J's vraag gehaald, maar ik ben toch wel benieuwt of Nederland een vergelijkbare Backlog heeft, zoals diegene waarin Amerika nu veel aandacht aan gegeven wordt. Weet u misschien of er sites over beschikbaar zijn? Reactie infoteur, 13-10-2010
Beste Manon,

Ik heb eens een rondje internet gedaan, maar ik kom geen Nederlandse of Nederlandstalige sites tegen over Rape Kit Backlog In Nederland. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat het niet voorkomt in NL. Ik denk wel dat het fahankelijk is of het slachtoffer na het doen van een medisch onderzoek na een verkrachting aangeifte gaat doen.

Als je echt meer informatie wil, zou je een ziekenhuis bij je in de buurt moeten bellen en vragen of je iemand van de medische staf mag intervieuwen in naam van je profielwerkstuk, en dan vragen wat er gebeurd met een medisch onderzoek.

Ook zou je de officier van justitie bij jou in de buurt eens kunnen opbellen en proberen een afspraak te maken via zijn/haar secretaresse, ook onder het motto dat je een profielwerkstuk moet maken en graag een paar vragen wil stellen over het medisch onderzoek na een verkrachting.

Beste Manon, ik wil je graag heel veel succes toewensen met het profielwerkstuk en ik hoop dat je de antwoorden vind die je zoekt!

Met vriendelijke groet, Roberta

J., 28-09-2010 16:07 #4
Hoi,
Ik heb een vraagje wat gebeurt er met het Medisch onderzoek nadat dat is afgenomen in Amerika hoor je namelijk erg veel over Rape Kit Backlog (Medisch onderzoeken die blijven liggen) Nu vraag ik me al een tijd af hoe zit dit in Nederland?
J Reactie infoteur, 30-09-2010
Beste J,

Na een verkrachting kan het slachtoffer een medisch onderzoek laten doen. Tijdens dit onderzoek wordt er gekeken of er lichaamsvocht en/of sperma van de verkrachter aanwezig is. Deze uitstrijkjes kunnen als bewijs dienen tijdens het proces tegen de verkrachter.

Tegelijk met het medisch onderzoek moet er aangifte gedaan worden bij de politie van de verkrachting. Zij maken een proces verbaal op. Voor het politie onderzoek is het erg belangrijk is dat zij zoveel mogelijk details krijgen om de pakkans van de verkrachter te vergroten.

Voor de bewijsvoering is het erg belangrijk dat er zo snel mogelijk aangifte gedaan wordt, hoe moeilijk ook. De dader kan immers nog in de buurt zijn.

Verjaringstermijn van verkrachting ligt op 15 jaar en voor aanranding is dat 12 jaar. Geregeld is er op het nieuws te horen dat de politie een verkrachtingszaak van (bijvoorbeeld) 8 jaar geleden toch weet op te lossen.

Voor het politie onderzoek is bewijsmateriaal nodig, waaronder het bewijs van het medisch onderzoek.

Het is mogelijk dat de rechercheur het onderzoek niet rond krijgt, omdat er te weinig bewijsmateriaal beschikbaar is, of omdat er te weinig getuigenverklaringen zijn. Ook kan het gebeuren dat na de aangifte lange tijd het slachtoffer niets verneemt over het onderzoek. Maak dan een afspraak met de rechercheur en vraag hoe de zaak er voor staat.
Als er te weinig juridisch bewijs gevonden kan worden, kan het niet komen tot een rechtzaak tegen de verkrachter. Is het slachtoffer hier niet mee eens, moet zij het direct merkbaar maken aan de rechercheur, de chef van de rechercheur of zelfs aan de officier van justitie.

Is er te weinig juridisch bewijsmateriaal, moet de rechercheur op een gegeven moment de zaak laten rusten en stuurt het dossier op naar de officier van justitie. Dat betekent niet dat de politie het slachtoffer niet gelooft, maar er is te weinig bewijsvoering.
Voor het slachtoffer is het enorm belangrijk dat ze contact blijft houden met de rechercheur. Mocht zij het niet eens zijn dat het niet tot een rechtzaak komt, moet ze stappen ondernemen om met zowel de rechercheur, de chef van de rechercheur en zelfs met de officier van justitie te gaan praten, zodat het dossier niet in een "vergeet" hoek terecht komt.

Het is voor het slachtoffer van belang dat ze contact blijft houden met de rechercheur over de verkrachting, dat ze alle gegevens eerlijk doorgeeft zodat er voldoende bewijsmateriaal verkregen kan worden.

Met vriendelijke groet, Roberta

Weegschaal1970 (infoteur), 10-02-2010 14:10 #3
Toen ik vierentwintig was ben ik verkracht door mijn ex man toen nog mijn man. Hij vond dat ik niet moest zeuren en dat hij alle recht had om dat te doen ook al wilde ik het niet omdat we op dat moment al bijna uit elkaar waren en wilde hij nog even afscheid van mij nemen. Hij heeft me bedreigd dat als ik iets zou zeggen tegen de politie zou hij het nog een keer doen. Ik heb hier geen echte hulp voor gehad omdat ik dacht dat ik het wel alleen aankon. Reactie infoteur, 11-02-2010
Beste Weegschaal 1970,

Ik vind het heel erg naar om te lezen dat je verkracht bent door je (inmiddels ex) man. Dat je geweldadig in je diepst van je ziel geraakt bent was nog niet genoeg voor je ex, hij moest er nog een bedreiging achteraf aan toevoegen.
Als ik goed tussen de regels door lees, begrijp ik dat je de verkrachting nog niet (helemaal) verwerkt hebt, dat je alles wat er gebeurd is met je ex nog niet een plaatsje hebt kunnen geven.
Heb je iemand in je directe omgeving met wie je er over zou kunnen praten? Soms hoeft het niet eens een bekende te zijn, voor sommige vrouwen is het juist fijner om met een lotgenote over de verkrachting te praten. De anonimiteit van het internet via een forum van lotgenoten door lotgenoten, kan een eerste (voorzichtige) stap zijn om te beginnen met het verwerkingsproces.
Zou je behoefte hebben aan nazorg? Zou je behoefte hebben om er met iemand over te kunnen praten, zodat het echte verwerkingsproces in gang gezet kan worden?
Ik wil je graag een link laten lezen, ik denk dat het voor je zeer herkenbaar is en ik hoop van harte dat je er iets aan hebt!

http://www.frederike.nl/cgi-bin/scripts/db.cgi?&ID=316&ww=1&view_records=1

en:

http://www.lotgenotenforum.nl/forum/seksualiteit/840-mijn-verhaal-kindermishandeling-en-een-verkrachting.html

Ik wil je heel graag heel veel sterkte toewensen met het verwerken van de verkrachting beste Weegschaal 1970 en mocht je behoefte hebben aan een klankbord, laat dan gerust een berichtje voor me achter!

Met vriendelijke groet en met een warme knuffel, Roberta

Roberta (infoteur), 09-02-2009 15:39 #2
Heel erg goed van je Sophie! Ik ben blij om te horen dat je uiteindelijk de stap hebt genomen om hulp te zoeken. Hulp en emotionele steun is o zo belangrijk, voor jou persoonlijk en voor het verwerkingsproces!

Ik wens je heel erg veel sterkte toe!

Met vriendelijke groet, Roberta

Sophie, 09-02-2009 13:25 #1
Het belangrijkste is dit te melden en ga HULP zoeken. Ik heb er veel te lang mee gewacht maar ben nu sinds een week over de drempel gestapt.

• Plaats zelf een reactie, vraag of opmerking bij dit artikel…