Zonder medicijnen genezen van een psychose

Trauma
Joris van Huijstee: Als kind werd ik misbruikt. Van mijn zesde tot mijn 24e stond ik emotioneel stil. Toen kwam het trauma naar boven. Maar mijn geest kon de lichamelijke herbeleving niet aan. Ik was de hele dag voor alles bang. Ik werd opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis. Iedereen in zo'n instelling heeft een beschadigd kindgedeelte.Onbegrepen
Een psychose ervaar je alleen zelf, de buitenwereld heeft er geen weet van wat er in je omgaat. Dat maakt het moeilijk begrip te kweken, empathie te wekken. Mensen vinden het eng. Ze weten niet hoe ze met je om moeten gaan. Heel begrijpelijk. Je hebt zelf alle moeite het te leren hanteren. Je geest maakt zich los van je lichaam. Je denkt irrationeel, fantasie en realiteit zijn met elkaar verweven. Je voelt je vreselijk alleen en onbegrepen.Antipsychotica
De weg naar de psychiater is een gebruikelijke. Ging men vroeger op zoek naar symptomen en stelde op grond daarvan een diagnose, nu gaat het anders. Zenuwartsen richten zich niet meer op het probleem maar op de behandeling. Ze vragen zich direct af: wat kan ik voorschrijven? Ze geloven veelal niet dat je ook zonder medicijnen kunt genezen. Naast praat- en creatieve therapie kreeg Huijstee daarom antipsychotica. Zelf vroeg hij om een hormonenkuur, voor zijn gevoel was dat het krachtvoer dat hem wat hoop zou geven die hem met de medicijnenkuur ontnomen werd.In een psychose wordt fantasie werkelijkheid. Mensen weten niet hoe er mee om te gaan en zelf weet je het ook niet.
Chemisch gelukkig
Want medicatie brengt veel problemen met zich mee. Voor de bijwerkingen krijg je weer andere medicijnen voorgeschreven. Die batterij geneesmiddelen verziekt je gevoelsleven. Je wordt cynisch sarcastisch en achterdochtig. Je kunt er depressief van worden en zelfs een psychose krijgen... En als je ermee wilt stoppen heb je kans dat je klachten nog verergeren! Zo blijven negen van de tien patiënten hun hele leven afhankelijk van medicijnen en van de psychiatrische inrichting. Met andere woorden: een leven zonder hoop (op verbetering) is een hel.Doorzetten
Toen van Huijstee na een jaar besloot de medicatie af te wijzen, werd hij ontslagen uit het ziekenhuis; het was alles of niets. Inmiddels had hij wel geleerd zijn angsten onder ogen te zien, erover te praten, ze te ontleden. Genezen was hij alleszins. Hij was echter overtuigd dat een gezonde geest huist in een gezond lichaam. Dat lichaam had hij verziekt met drank en drugs, nu moest hij het helen. Hij stopte met roken, dronk dagelijks drie tot vier liter om zijn blaas aan het werk te houden en zijn beschadigde lever te herstellen en ging elke dag vijf tot tien kilometer wandelen. Ook zocht hij genezing in alternatieve hoek. Geestelijk dwong hij zichzelf naar de toekomst te kijken en door te zetten.Negen van de tien patiënten blijven hun hele leven afhankelijk van medicijnen en van de psychiatrische inrichting en leiden een leven zonder hoop.
Carrière
Van Huijstee vindt het jammer dat hij geen maatschappelijke carrière heeft kunnen maken. Hij heeft echter wel degelijk een persoonlijke promotie gemaakt door het heft in eigen handen te nemen. In plaats van in bed te blijven liggen, zocht en vond hij een baan als telefonisch verkoper. Nu geeft hij onder meer Nederlandse les aan asielzoekers en schreef een boek over zijn genezingsproces (te downloaden) op www.tijdgeest.nl dat hij ooit hoopt te publiceren.Reactie van een lezer
"Binnen Nederland is er de organisatie Het NCRM Nederland comité voor de rechten van de mens. Dit is een onderdeel van CCHR een wereldwijde organisatie die zich inzet voor de rechten van de mens. Zij hebben een wereldwijde campagne lopen die heet Psychiatrie: industrie des doods. Deze campagne wordt ondersteund met dvd`s als: "Over lijken gaan, het onvertelde verhaal van de psychotrope middelen" en "Het marketen van psychische stoornissen". Deze dvd's zijn op te vragen via de website van het NCRM."De psychiatrie zit nog barstensvol vragen. Psychiaters hebben echt niet alle antwoorden, dat zeggen ze zelf ook. Het is dus zeker goed om als patiënt, of familie of vriend(in) van een psychiatrisch patiënt verder te zoeken.