Blauwe aardappelen verlagen de bloeddruk

Het regelmatig eten van blauwe aardappelen verlaagt de bloeddruk en helpt om overtollig gewicht kwijt te raken. Verantwoordelijk voor dit effect zijn in de blauwe aardappel opgenomen secundaire plantenstoffen Anthocyanen, die het knolgewas een blauwachtige kleur geven. De blauwe aardappel is onder kenners vooral bekend als de Franse truffelaardappel of "Vitelotte".

Wat zijn anthocyanen

Anthocyanen zijn in water oplosbare kleurstoffen. Ze zijn er in het blauw, rood en zwart. Voor planten zijn anthocyanen erg waardevol want ze beschermen tegen schadelijke stoffen, de zogenaamde vrije radicalen. Deze agressieve stoffen beschadigen bijvoorbeeld het erfelijk materiaal. Anthocyanen maken ze onschadelijk. De smaakvolle Vitelotte-aardappel is een zeldzame blauw-violette aardappelsoort waarvan ook onze binnenlandse aardappel afstamt. De inboorlingen in Peru en Bolivia waren al overtuigd van de geneeskundige kracht van de blauwe aardappel.

Anthocyanen: tien keer krachtiger dan vitamine C

Vrije radicalen tasten ook het menselijk lichaam aan. Maar ook hier kunnen anthocyanen helpen en bijvoorbeeld beschermen tegen hart- en vaatziekten, waaronder hoge bloeddruk. En er zijn ook onderzoeken die aantonen dat anthocyanen ook werkzaam zijn tijdens voorstadia van darmkanker. Men bewijst het lichaam daarom absoluut een goede dienst om voedingsmiddelen met anthocyanen zoals de blauwe aardappel te consumeren. En hoe blauwer die aardappel, des te meer anthocyanen die aardappel bevat en des te gezonder hij is. Anthocyanen werken ongeveer tien keer zo krachtig als vitamine C.

Hoe duur zijn blauwe aardappelen?

Blauwe aardappelen zijn niet goedkoop. Ze worden doorgaans met de hand geoogst en zijn niet erg winstgevend, wat hun hoge prijs verklaart. Door hun harde schil laten zich blauwe aardappelen wel beter bewaren dan conventionele aardappelen. Ze moeten koel en niet in plastic zakken worden opgeslagen.

De bereiding van blauwe aardappelen

Men kan blauwe aardappelen koken als normale aardappelen, maar ze smaken minder zoet, eerder licht nootachtig. Als je ze rauw opensnijdt, hebben ze een paars-witte-marmerstructuur. Worden ze gekookt, dan zijn ze helemaal paars. Bij het bereiden van gerechten met blauwe aardappelen moet men het effect van de kleur op de eetlust van de gasten in het achterhoofd houden. De ervaring wijst uit dat de aardappel in stukjes, plakjes en geraspt goed ontvangen wordt, maar bijvoorbeeld in soep compleet wordt afgewezen door kinderen. Wie een griezelig Halloweengerecht wil bereiden, kan van dat effect gebruik maken.

De Vitelotte-aardappel

De Vitelotte-aardappel stamt uit Peru en Bolivia, (tevens bakermat van onze conventionele Europese aardappel) en wordt er tot op de dag van vandaag verbouwd. Ook boeren in West-Europa zijn er later in geslaagd om de aardappel te telen. De Vitelotte-soort vormt lange ovale knollen, die dankzij een hoog gehalte aan de natuurlijke kleurstof anthocyaan van buiten donker violet-blauw tot bijna zwart zijn. Met een lengte van ongeveer tien centimeter, zijn ze in verhouding middelgroot tot klein. Ze rijpen laat en hebben een donkerblauwe dikke schil die doet denken aan rode bieten, en zijn daarom vrij gemakkelijk te bewaren. Het violet-blauwe meelweefsel van de aardappel smaakt vergelijkbaar met dat van kastanjes. Ze zijn minder zoet dan onze gewone aardappelrassen.

Oude aardappelrassen verdwijnen meer en meer

Industriële verwerking en toenemende afzet van aardappelen buiten de eigen regio, vereisen massaproductie en uniformiteit. Daarom zijn veel oudere aardappelsoorten in vergetelheid geraakt, omdat ze qua vorm niet geschikt zijn voor industriële verwerking. Maar deze rariteiten bezitten wel een grote verscheidenheid aan smaak, kleur en vorm.