Imperfect? Mooi zo! Het geluk van zelfacceptatie

Gelukkig zijn met, of zelfs gelukkiger worden dankzij je imperfecties? Het klinkt te mooi om waar te zijn. Toch is het mogelijk om een gelukkiger leven te hebben dankzij je manier van omgaan met imperfecties. Dus, imperfect? Mooi zo! Lees verder... Wat is jouw persoonlijke verhouding met de dingen die je als je eigen ‘weeffouten’ beschouwt? Ken je ze? Je karaktereigenschappen die misschien niet zo mooi zijn als je denkt dat het geval zou moeten zijn. Bijvoorbeeld ongeduld, koopziekte, of het zwaardere werk: woedeaanvallen, of ‘rare’ diepgewortelde angsten. Niet voor niets is de vraag: ken je zulke kenmerken van jezelf uberhaupt?Het is namelijk vrij gebruikelijk om dingen die je van jezelf liever niet zou zien, te negeren. Je laat ze niet aan de buitenwereld zien, maar zelfs niet aan jezelf. Maar intussen. Wie niet haar of zijn hele karakter, hart en ziel onder ogen ziet, moet door het leven met geheimen....

Het zieke hart

Geheimen zijn niet bevorderlijk voor je geluk. Toen de Nederlandse glamourqueen Patricia Paay uitkwam voor het feit dat achter haar onberispelijke uiterlijk ook angst, onzekerheden en verdriet schuilgingen, waarschuwde ze voor de mogelijke gevolgen van het wegstoppen van – en vaak in stilte lijden onder- je eigen imperfecties. In haar woorden: ‘een ziek hart.’ Misschien herken je dat gevoel, al is het maar bij tijd en wijle. Of misschien zijn jouw eigen onzekerheden en angsten een ‘verkoudheidje’ van het hart, dat maar zelden de kop opsteekt. Hoe dan ook, staat de boodschap overeind: een belangrijk deel van ons geluk zit niet alleen in positieve factoren, maar ook in het omploegen van de vruchtbare aarde van gevoelens en eigenschappen die we zelf als min of meer negatief zien. Zelfs al is die geluksfactor moeilijker bereikbaar dan de vreugdes van het leven, het kan de moeite waard zijn te kijken wat je op dit vlak voor jezelf kunt doen. Dat begint met een eerste waardevolle stap: je eigen minder gewaardeerde kanten (eindelijk) zonder veroordeling onder ogen leren zien.

Imperfect? Je bent in goed gezelschap

Je bent in goed gezelschap als je voor jezelf, en uiteindelijk wellicht de hele wereld, uitkomt voor de onderbelichte kanten aan je persoonlijkheid. Iedereen heeft die namelijk. In onze krampachtige poging het beste van onszelf te tonen zijn we vaak te druk met onszelf bezig om te zien hoe onvolmaakt we met z’n allen zijn, en welke band dat zou kunnen scheppen – simpelweg door allemaal eens wat meer onszelf te zijn! Er is een belangrijke toegevoegde waarde wanneer we durven te beginnen, onszelf wat meer aan elkaar te laten zien. We kunnen van elkaar leren, bijvoorbeeld om onszelf niet te veroordelen. Zelfs als je iets prijsgeeft dat voor jouw gevoel genant is, kunnen de reacties je verrassen.

Herkenbaar of abnormaal?

De veroordeling die we vaak tegenover onszelf hanteren, projecteren we op onze omgeving. In werkelijkheid is het vaak juist zo,dat mensen zich herkennen in jouw verhaal. Tot je eigen grote verbazing kan opeens blijken dat mensen van wie je het nooit had vermoed, zelfs degenen die je dacht te kennen, hun eigen geheim hebben bewaard, en nu wellicht met je durven delen: vaak zul je zien dat je lang niet zo ‘apart’ bent als je dacht. De ander heeft een vergelijkbaar probleem (gehad), verbergt dezelfde gevoelens, noem het maar op. Een verborgen angst of verdriet, een gevoel of stukje onverwerkt verleden dat zij zelf als ‘weeffout’ aanmerkten, net als jijzelf; maar wat in feite iets blijkt te zijn dat we allemaal delen: menselijkheden. We hebben allemaal onze angsten, onzekerheden, eigenaardigheden. We zijn allemaal mens.

Het korset van verwachtingen

Verborgen kanten van jezelf in de openbaarheid brengen, zij het onder intimi, zij het voor de hele buitenwereld, kan een geluksfactor van belang zijn. Je stelt je open voor andervrouws of –mans acceptatie, maar ook voor broodnodige zelfacceptatie. Je als ‘zwart’ ervaren kantjes tonen betekent dat je openlijk durft te zeggen, ook tegen jezelf: dit ben ik, dit is het pakket waaruit mijn hoogstpersoonlijke mix bestaat. De opluchting die je kunt ervaren door jezelf als dat hele, ‘ronde’ karakter te presenteren, is vaak immens. Zelfs als het kleinere zogenaamde tekortkomingen of zwaktes betreft, of als je dingen veiligheidshalve alleen (nog) met een goede vriendin of familielid deelt. Elke stap waarmee je jezelf vrijer maakt van dat knellende korset van verwachtingen van jezelf of anderen, van imago, van glimmend poetswerk over plekjes die nu eenmaal dof zijn en horen te zijn, is een geluksfactor. Bovendien kun je pas gaan werken aan jezelf als je ook de verborgen aspecten aan het daglicht begint te brengen, al is het je goed recht om bijvoorbeeld alleen ‘ met jezelf’ in gesprek te gaan over die imperfecties.

Kijk naar jezelf

Veroordeling staat verandering in de weg. Maar eerlijk naar jezelf leren kijken en vrijelijk tegen jezelf zeggen ‘dit vind ik best een acceptabel trekje’ of juist bedenken dat je aan dat andere verbeterpuntje liever toch iets doet, is de eerste stap naar het creëren van een zelfbeeld dat bijdraagt aan je geluk. Het mooie is, dat bijvoorbeeld angsten al beginnen te smelten als je ze aan het daglicht brengt – zelfs als je er verder nog niet veel mee doet. En als je vaststelt dat je toch een tikje gierig of overkritisch of gemakzuchtig bent, maar jezelf daar niet mee om de oren slaat, wordt dat karaktertrekje gewoon materiaal in plaats van schuldig geheim: de ‘ klei’ waaruit je stap voor stap iets kunt vormen dat je meer aanstaat, en voor jou zowel als anderen meer geluk en voldoening oplevert.

Zwaaien, met dat handtasje!

Coach en schrijver Susanne Piët zei het een keer prachtig in een pleidooi voor het accepteren van onze menselijke onvolmaaktheden: wellicht is het tijd om onze imperfecties, groot of klein, te gaan zien als een soort innerlijk accessoire. Een onzichtbaar handtasje, als het ware. Wie je er ook in wilt laten delen of niet, voor je eigen geluk is het ontwikkelen van die levenshouding fantastisch gereedschap. Ik heb een handtasje. Jij ook. Misschien kunnen we er zelfs mee zwaaien!