Gestorven uit angst voor vampiers

Op zekere avond in januari 1973 werd de Engelse politieagent John Pye geroepen bij een sterfgeval. Het leek aanvankelijk een gewoon routine-onderzoek, maar al vlug ontdekte John dat het een van de vreemdste gevallen zou zijn die hij ooit in zijn leven was tegengekomen.

Demetrious Myiciura

Demetrious, de overleden man, was een Pool van geboorte die al 25 jaar in Engeland woonde. Hij was geboren in 1904 en had tijdens WO II alles verloren. De Duitsers hadden zijn boerderij afgenomen en zijn vrouw en kinderen gedood. Toen hij na de oorlog in Engeland aankwam had hij niets meer. Demetrious geloofde stellig dat vampiers bestonden en dat ze niet alleen voorkwamen in de verre bossen van Transsylvanië, maar ook in een moderne industriestad.

Pottenbakker

Demetrious was pottenbakker van beroep en werkte bij het Engelse aardewerkcentrum Stoke-on-Trent. Als je deze plaats vergelijkt met de spookachtige vampierwouden van Transsylvanië in Roemenië, dan zul je nauwelijks een plaats kunnen bedenken die zo verschilt van dat vampieroord. Want Stoke-on-Trent is een industriestad die volgebouwd is met fabrieks-schoorstenen en hopen kolengruis. Er is een groot ouderwets hotel dat tegenover het station lig. Voor dat hotel staat het standbeeld van Josiah Wedgewood, de grondlegger van de aardewerkindustrie. Natuurlijk bezit Stoke-on-Trent ook een indrukwekkend stadhuis. Langs de straten staan overal dezelfde donkere, mistroostige huisjes. Een uitzondering daarop vormt de rij grote, ouderwetse huizen, maar ook die zien er somber en luguber uit. Dit rijtje huizen wordt in de volksmond 'the villa's ' genoemd. Op nummer 3 van het rijtje overleed Demetrious Myiciura.

John Pye

Op de avond van Demetrious overlijden, in januari 1973, werd de Engelse politieagent John Pye bij het sterfgeval geroepen. Alhoewel het aanvankelijk een gewoon routine-onderzoek leek, ontdekte John al vlug dat het een van de vreemdste gevallen was die hij ooit in zijn leven was tegengekomen. Al meteen stuitte hij op iets erg eigenaardigs: de kamer van de overleden Demetrious was volkomen in het donker gehuld. In de hele kamer was geen lamp te bekennen en dus moest John met zijn zaklantaarn het vertrek verlichten. Dat leverde een raar schouwspel op. John ontdekte dat hij zich bevond in een vesting tegen aanvallen van mogelijke vampiers. Overal in de kamer en over de deken van de overledene lagen zakjes zout. Ook stonden er talloze potjes, waarin zout vermengd was met de urine van de gestorvene. Er stond in het raamkozijn een omgekeerde pot waarin een mengsel zat van menselijke uitwerpselen en knoflook.

Het onderzoek

Het lichaam werd aan een gebruikelijk onderzoek onderworpen en volgens de arts die het onderzoek verrichtte, had Demetrious zich verslikt in een zure ui. Dat had de dood tot gevolg gehad. Hoewel de officier van justitie dat nogal vreemd vond, concludeerde hij toch dat het niet onmogelijk was. En - zo herinnerde hij zich - het was wel eens eerder voorgekomen dat een mens ten gevolge van diens gulzigheid gestorven was.

Afweermiddelen tegen vampiers

De jonge agent John kon het geval maar niet uit zijn hoofd zetten. Hij ging naar de openbare bibliotheek en las er 'De Geschiedenis van de Vampier', een boek van de hand van Anthony Masters. Al lezende werd John's vermoeden bevestigd: het zout en de knoflook waren gebruikelijke afweermiddelen tegen vampiers. Het mengsel in de pot op het raamkozijn in Demetrious kamer moest bedoeld zijn geweest om vampiers aan te trekken, die dan door de knoflook zouden worden vergiftigd.
Plichtsgetrouw gaf John zijn bevindingen door aan de officier van justitie, die vervolgens opnieuw een onderzoek liet instellen naar de zure ui. Wat de arts voor een ui had aangezien bleek helemaal geen ui te zijn, maar een teentje knoflook. In zijn niet aflatende pogingen om vampiers van zich af te houden was de ongelukkige Pool met een teentje knoflook in zijn mond naar bed gegaan. Dat was hem noodlottig geworden.

Het begrip vampier

Het begrip vampier bestaat al sinds ondenkbare tijden. Net zoals zijn legendarische voorgangers kon ook Dracula zich zonder moeite veranderen in een dier (zoals een wolf of een vleermuis). Ook kan een vampier als een soort nevel langs vensters bewegen op zoek naar slachtoffers. Wanneer de weerzinwekkende dorst van de vampier is gelest, dan kruipt hij terug in zijn doodskist. Volgens het oude volksgeloof is de vampier te herkennen aan de uitstekende staat waarin zijn dode lichaam blijft. Hoe lang het ook geleden mocht zijn dat hij begraven is, een vampier blijft eruit zien alsof hij nog in leven is. Knoflook, zout of een kruisbeeld verdrijven hem. Echter om hem te vernietigen moet zijn hart worden doorboord. Daarbij stoot de vampier een afgrijselijke doodskreet uit. Het kan nodig zijn om hem ook nog te onthoofden of te verbranden.

Verklaring van de officier van justitie

"Deze man geloofde heilig in vampiers", verklaarde de officier van justitie later. Hij zei dat Demetrious misschien wel bezeten was, maar in ieder geval niet gek. "Ik ben lang rechtgeleerde geweest", stelde de officier, "en heb allerlei vormen van verderfelijkheid en onlogisch handelen ontmoet. Ik kan me indenken wat er met deze man is gebeurd. Hem is veel onrecht overkomen. Hij moet hebben gedacht, dat het kwaad het speciaal op hem gemunt had. Daarom geloofde hij ook in vampiers. Ik ben er na dit onderzoek van overtuigd, dat deze man een waarachtige angst voor vampiers had. Hij heeft zeker niet geprobeerd zichzelf van het leven te beroven".