Het gebruik van de huwelijkskaars

Symboliek is uiterst belangrijk bij het vieren van mijlpalen in ons leven. Zo ook bij een huwelijk, dat bol staat van oude en nieuwe symboliek. Eén van deze nieuwe tradities die is komen overwaaien uit de Verenigde Staten is het ontsteken van een huwelijkskaars. Hierbij gaan de twee partners tezamen één grote kaars aansteken als teken van verbondenheid tussen henzelf en hun respectievelijke families.

De huwelijkskaars

Oorsprong en gebruik

De huwelijkskaars is in tegenstelling tot het gebruik van andere binnen de kerk gebruikte kaarsen, zoals noveenkaarsen of doopkaarsen, een vrij recent fenomeen dat overgewaaid is uit de Verenigde Staten. Het aansteken van de huwelijkskaars gebeurt doorgaans in twee stappen. Eerst worden twee kleinere kaarsen aangestoken door één familielid van de twee families die betrokken zijn bij de bruiloft. Deze geven hun kaarsen door aan de bruid en de bruidegom. Deze zullen vervolgens tezamen de huwelijkskaars aansteken. De huwelijkskaars heeft om deze reden twee betekenissen. Enerzijds kan ze het verbond van twee families symboliseren, die hun liefde voor de bruid en bruidegom als individuen nu niet meer louter voor het individu zullen opbrengen, maar voor het koppel als eenheid. Anderzijds houdt het aansteken van de huwelijkskaars ook een verwijzing naar de liefde en eenheid tussen bruid en bruidegom in.

Waar wordt de huwelijkskaars ontstoken?

In principe heeft men twee mogelijkheden om de kaars aan te steken. Dit kan gebeuren tijdens de feitelijk (kerkelijke) trouw of op het feest zelf. Het aansteken van de kaars in de kerk kan echter aan bepaalde regels onderhevig zijn. In de meeste katholieke en protestantse parochies is het toegestaan om de huwelijkskaars aan te steken. Hierbij zal echter vaak de eis gesteld worden dat de twee kleinere kaarsen aangestoken worden met vuur van de paaskaars en dat de huwelijkskaars niet op het altaar staat. Sommige priesters zullen echter niet toestaan dat de kaars in de kerk aangestoken wordt omdat de huwelijkskaars niet hoort tot de traditionele christelijke symboliek en er volgens sommige priesters reeds voldoende elementen in de viering aanwezig zijn die verwijzen naar de eenheid van het koppel. Een huwelijkskaars is dus niet verplicht in een kerkdienst en veel zal dus afhangen van de priester die de dienst leidt of deze kaars zelfs gebruikt mag worden in de kerkdienst. Het aansteken van de huwelijkskaars dient daarom steeds vooraf met de priester besproken te worden.

Indien men de kaars niet mag, kan of wil aansteken tijdens de (kerkelijke) trouw, bestaat er nog steeds de mogelijkheid om dit te doen tijdens het feest dat volgt op de trouw. Dit kan een heel feestelijk en symbolisch moment voor het hele feestvierende gezelschap zijn. Net voor of tijdens het feest mag de kaars uitgeblazen worden en kan deze mee naar huis genomen worden door het koppel. Bij sommige koppels kan het de gewoonte zijn om de kaars op huwelijksverjaardagen opnieuw aan te steken als herdenking aan deze mooie dag.

Vormgeving van de huwelijkskaars

Het staat het koppel vrij om te kiezen hoe de huwelijkskaars er precies uitziet. Dit kan gaan van een eenvoudige (huwelijks)kaars, tot een volledig gepersonaliseerde huwelijkskaars, inclusief namen, trouwdatum, afbeelding of tekst. Het is belangrijk om echter niet te overdrijven wat betreft tekst of afbeelding wanneer men de kaars in de kerk wil aansteken. Bespreek daarom de vormgeving van de huwelijkskaars op voorhand met de priester.