Mora, 21-03-2017
Mijn zus heeft ook zo een man. Ze zijn 17 jaar getrouwd. Haar omgeving had sterk afgeraden om met hem te trouwen. Liefde maakt blind zeker. Ik kan alleen maar aanzien en horen hoe hij haar leven kapot maakt. Echt frustrerend! Ze gaat natuurlijk niet van hem scheiden hé 3 kinderen die er wel ook het slachtoffer van zijn.
Reactie infoteur, 23-03-2017
Voor de kinderen vind ik het persoonlijk nog het ergste. Die hebben geen keuze en groeien in een zeer disfunctioneel gezin op. Vaak geven ze dat gedrag dan ook weer door, omdat ze niet anders gewend zijn. Heel frustrerend.
Veerle, 03-10-2016
Wel, ik heb een goede thuis gehad, liefdevolle ouders. Prachtige jeugd. En ik huwde uit liefde. Mijn man mishandelde mij psychisch, nadien ook onze zoon. Ongelooflijk maar ik ben 4x weggelopen bij mijn man. Steeds kwam hij mij terughalen en ik ging braafjes Weer mee. God is mijn getuige, wat hield ik van deze man. Toen mijn zoon 15 werd, stelde hij mij voor de keuze… mee weggaan voor altijd, of hij ging weg zonder mij. Mijn zoon is de reden dat ik uit de hel ben weggeraakt. Daarvoor ben ik hem nog steeds dankbaar. We hebben het samen gered. Rijk zijn we niet, maar wel gelukkig. Mijn zoon bleek autisme te hebben, ik ben chronische pijnpatiente door Syringomyelie. Het is echt de moeite waard om te kiezen voor het leven. Want zolang je mishandeld wordt, heb je echt geen leven.
Reactie infoteur, 06-10-2016
Ik ben blij voor u dat u voor uw zoon en dus ook voor u zelf heeft gekozen. Want als je mishandeld wordt, heb je inderdaad geen leven.
Pim, 10-05-2016
Misschien is het onwetendheid van mijn kant of 'ignorance'. Maar ik vind het heel moeilijk om te zien dat vrouwen er zelf voor kiezen om terug te gaan naar zo'n relatie.
Normaal kan ik mezelf vrij gemakkelijk in iemand anders zijn schoenen plaatsen. Maar bij dit onderwerp kan ik niets anders doen dan boos worden op beide personen in die relatie. In mijn ogen is de relatie schadelijk voor alle betrokkenen.
ik hoop dat een ieder die zich in zo'n relatie bevindt. Er uit kan komen.
Maar ik kan het niet aanzien.
(Ik heb dit eerder bij een vriendin meegemaakt. Ik heb ieder moment bij haar gestaan. Het s'nachts huilend opgebeld worden. Naar de eerste hulp brengen. Naar de politie gaan voor een aangifte. Na een tijdje had ik haat gevoelens jegens de man die mijn vriendin zo had behandeld. Het was inmiddels uit.
Nu sinds een maand zijn ze weer bij elkaar, en het zelfde liedje speelt weer. Dit was voor mij een reden om de vriendschap te breken.
Waarschijnlijk is dit egoïstisch van mij of toon ik weinig empatie*. maar ik wil haar niet het gevoel geven dat ik haar constant veroordeel. Dit zijn mijn gedachtes over de situatie en daar wil haar niet constant mee opzadelen).
Als iemand vind dat ik dit verkeerd aanpak of mij kan laten zien door welke bril ik moet kijken om dit te begrijpen. ik hoor het graag.
Reactie infoteur, 14-06-2016
Lijkt me een logische reactie. Het is ook niet 'normaal' dat iemand bij een persoon blijft die haar mishandelt. Maar een vrouw zal dat eerst zelf in moeten zien. Pas als ze die knop in haar hoofd om kan zetten en zelf beslist om weg te gaan en nooit meer terug te komen, zal het werken. Vaak komt zo'n houding van blijven en weer mishandeld worden overigens voort uit ervaringen eerder in de jeugd. Verlatingsangst, nare gebeurtenissen in de jeugd of ouders die hetzelfde deden kunnen eraan ten grondslag liggen. het betekent echter niet dat u als vriendin telkens weer de brokstukken mag helpen opruimen en de ander dan weer teruggaat. Het is uw goed recht om daar niet meer mee te willen dealen.
Lotte, 27-07-2015
Ik ben een meisje van 18 jaar, heb zelf thuis alle liefde gehad die nodig was en ben nooit wat te kort gekomen. Mijn stiefvader heeft misbruik van me gemaakt toen k 8 jaar was maar daar is alles al mee opgelost. Ik heb een vriend die mij slaat wanneer hij boos is. Ik doe vaak dingen fout in zijn ogen en wanneer ik tegen hem zeg dat hij moet stoppen met slaan zegt hij tegen me dat ik dan maar weg moet gaan als ik het niet kan accepteren. Ik heb na anderhalf jaar dit ook gedaan, en heb aangefite tegen hem gedaan toen hij me nadat ik het uitgemaakt sloeg op straat. Nu ben ik weer terug bij hem ik weet niet wat het is maar ik kan niet zonder hem, ik weet dat hij een goed persoon is en misschien liggen de fouten wel aan mij. Mijn moeder had me trouwens gedwongen om aangifte te doen het was niet wat ik zelf wilde. Ik ben mezelf kwijt, ik laat alles toe wat hij wilt zolang hij maar bij me blijft ik weet echt niet meer wat ik moet doen, ik weet dat hij slecht voor me is, maar hij houd wel ziels veel van me.
Reactie infoteur, 17-08-2016
Iemand houdt niet zielsveel van je als hij je slaat. Laat je dat niet wijsmaken. Misschien voelt hij wel liefde, maar dat betekent nog niet dat je je hoeft te laten slaan. Dat je nu zelf al denkt dat je dingen fout doet, maakt het heel erg. Hij heeft er inmiddels voor gezorgd dat je zo over jezelf denkt. Hij heeft hulp nodig, maar jij ook. Om te begrijpen dat niemand het recht heeft om je te slaan. Dat je moeder je heeft overgehaald aangifte te doen vind ik heel erg goed van haar. Dat je dat zelf niet ziet, bewijst wel dat je helemaal op de foute weg bent. Ik kan je alleen aanraden om hulp te gaan zoeken, want wie weet wat hij je allemaal nog aandoet.
Buurvrouw, 17-06-2013
Hoi ikzelf wordt niet mishandeld maar mijn buurvrouw wel. Haar man maakt steeds schulden en als de deurwaarder komt krijgt zij slaag. Ik vind dit zo vreselijk. Hij neemt haar alles af sluit haar s morgens buiten en ze mag pas binnen als hij thuis is ook deze winter deed hij dit. Ik heb haar de raad gegeven om naar een vluchthuis te gaan maar ze doet het niet hoelang moet dit nog door gaan. De dame zelf is ook niet zo verstandig ik kan dit toch niet laten verder gaan! Niemand verdient zoiets.
Reactie infoteur, 25-06-2013
Heel moeilijk om dit zo aan te zien. U zou wel een keer de politie kunnen bellen als u hoort dat het de spuigaten uitloopt. Toch is het aan de vrouw zelf om hier een einde aan te maken. Pas als zij vindt dat het genoeg is, kan dit stoppen.
Sanne, 27-02-2013
Ik ben een vrouw van 37. Mijn man heeft mijn oudste dochter misbruikt, zijn stiefdochter toen ze veertien was. Ze is nu 18 en heeft een goede relatie met haar vriend. Er is veel gebeurd in de tijd dat t misbruik plaats vond, mijn man verloor zijn vader en is hierdoor meer gaan drinken. Hij heeft een nare jeugd gehad en vond bij ons juist het geluk, hoe kon dit nou gebeuren. Hij heeft gelijk therapie gevraagd voor het misbruik. Ik heb samen een kind van hem, zij is 7 en niet misbruikt. Ik ben gescheiden omdat het moest van de familie. Ik heb in een roes geleefd en er kwam veel over me heen. Van de een op andere dag was ik onverwachts mijn huis, man en alles kwijt. Ik vind het afschuwelijk wat er is gebeurd en het ergste is dat ik nog steeds van hem houd en hij van mij. Het liefst wil ik graag samen in therapie met hem, maar ik durf mijn oudste dochter dit niet te vragen. Ik wil haar niet kwijt en ik houd veel van haar. Ik ben blij dat het goed met haar gaat. Mijn moeder weet dat ik van hem houd maar ze zegt dat ik hem moet loslaten vanwege familie en iedereen. Mij kan het alleen maar schelen wat mijn dochter er van vindt dat vind ik belangrijk. De rest heeft me al zo veroordeeld en naar beneden gehaald dat hun mening mij niets doet. Ben ik een slechte moeder dat ik dit zou willen?
Reactie infoteur, 27-02-2013
Of u een slechte moeder bent omdat u terug wilt naar de man die uw dochter misbruikte weet ik niet. Het feit dat u heel veel punten aanhaalt waarom uw man uw dochter is gaan misbruiken vind ik wel wat opvallend. Er zijn nooit redenen om dat te doen. En waarom zocht hij die genegenheid dan niet bij u? Jullie hadden toch een goede relatie samen? Misschien is het goed om het aan uw dochter voor te leggen, tenzij u nu al weet dat dit veel te pijnlijk voor haar is en ze dan het gevoel kan hebben dat u haar in de steek laat. Zij is ten slotte wel het slachtoffer in deze (maar u ook, want ook u heeft hier niet om gevraagd). Ik zou in ieder geval wel heel voorzichtig zijn met een hereniging. In uw eigen belang, maar ook en vooral in het belang van uw dochter.
Vanessa, 06-01-2013
Waarom vrouwen bij mannen blijven die hen mishandelen?
Ik ben zelf iemand die bij de man blijft die mij mishandeld.
Ik ben 30 jaar, ik heb 5 kinderen, waarvan de oudste een ander vader heeft.
ik ben een student die hbo doet.
het is voor mij moeilijk sinds ik met hem ben ben ik niet meer de oude meisje van vroeger.
Ik had mijn vriendinnen. nu niet meer
hij heeft op alles een negatieve mening met wie ik moet omgaan wie ik als vriendin moet hebben. hij heeft geen werk. hij leeft van kleren stelen en die weer doorverkopen om geld te krijgen, zodat hij thuis wat te eten voor zijn kinderen kan kopen. hij praat slecht met mijn oudste zoontje en dat brengt conflict tussen mij en hem. Ik voel me vernederd. de motief die ik heb waarom ik bij hem blijf denk ik door psychologische pron
blemen ik ben ook opgegroeit in een huis vol geruzie.
Reactie infoteur, 06-01-2013
Ik kan u wel adviseren om u zelf los te weken van een man die zo met u omgaat, maar dat is toch een proces dat u zelf zult moeten willen. Is er geen hulp in de omgeving die u daarbij kan helpen? Heeft u wel eens gesproken met iemand die mogelijk advies kan geven? Zelf een nare jeugd hebben gehad kan leiden tot dit soort zaken inderdaad, dus daar kan de bron heel goed zitten. Mogelijk dat het voor u van groter belang is dat u uw kinderen op een andere manier groot wilt brengen dan u zelf bent opgegroeid. Dat zou een reden kunnen zijn om toch te breken met zo'n man. Maar nogmaals u moet daar zelf de kracht voor vinden.
Jill, 06-11-2012
Ik ben ook zo'n vrouw die constant tegen de verkeerde relaties aanloopt, maar weet niet meer hoe ik dit moet doorbreken. Loop inmiddels bij maatschappelijk of me dit gaat helpen weet ik niet, me vriend heeft het zojuist uitgemaakt en ondanks de gesprekken met maatschappelijk werk, wil ik hem nog steeds terug, hij liegt over alles, heeft/had een gokverslaving, slaat en heeft een hekel aan me kinderen. Ja me kids zijn me alles maar op een of andere manier kan ik niet zonder hem of wil ik niet zonder hem. Kom zelf uit een gezin van ruzie en misbruik. Dan wel de vraag waarom heeft mijn zus hier geen last van en ik wel.
Reactie infoteur, 01-12-2012
De ene reageert nu eenmaal anders op situaties dan een ander. Dat uw vriend uw kinderen slecht behandeld zou naar mijn idee toch wel een belangrijke reden moeten zijn om niet meer met hem verder te willen. Kies voor hen, dan kiest u ook direct voor u zelf. Misschien heeft u overigens meer aan een psycholoog en therapie dan maatschappelijk werk. Een psycholoog graaft vaak dieper en kan vaak beter aansturen op gedragsveranderingen.