Homeopatisch geneesmiddel: Aconitum

De symptomen van Aconitum komen snel op, zijn heel hevig en intens. Aconitum is met name een goed middel in de beginfase van hoge koorts, van ontstekingen en direct na een shock als gevolg van een verwonding of operatie.

Aconitum, Monnikskap

Omdat Aconitum gewoonlijk in het beginstadium van een ziekte wordt gebruikt, wordt het meer door leken dan door professionele homeopaten voorgeschreven. Tegen de tijd dat de patiënt bij de homeopaat belandt, is de ziekte de fase waarin u Aconitum zou geven al voorbij.

De emotionele toestand van iemand die Aconitum nodig heeft, wordt gekenmerkt door acute, paniekerige angst en rusteloosheid. Hij is bang voor de dood, grote menigten of voor iets onbekends dat hem kwaad wil doen. In uitzonderlijke gevallen is hij ervan overtuigd dat hij doodgaat en kan hij zelfs het uur van overlijden noemen. Hij is erg onrustig, zowel lichamelijk als geestelijk, en blijft onophoudelijk in beweging.

De pijn drijft hem tot wanhoop en hij is erg overgevoelig voor zelfs maar de geringste aanraking, licht en geluid. Hij slaapt erg onrustig, ligt te woelen en wordt plotseling angstig wakker met het idee dat hij doodgaat.

Een Aconitum-patiënt kan maagpijn hebben, die verergert door koude dranken (Arsenicum, Rhus tox.). Bij koorts voelt het hoofd heet en opgezet aan, terwijl het lichaam koud is.

Hoewel we Aconitum in sommige van de hoofdstukken over acute aandoeningen niet zo in het bijzonder noemen, kunt u dit middel zeker in overweging nemen in een vroeg stadium van oorpijn, zere keel, urineweginfecties of elke andere ziekte die wordt gekenmerkt door een heftig begin en door de algemene symptomen die bij Aconitum horen.

Hoewel zowel Aconitum als Belladonna verband houdt met een plotseling begin van heftige symptomen, zijn mensen die Aconitum nodig hebben, angstig, zelfs in paniek en geestelijk overgevoelig, terwijl zij die Belladonna nodig hebben, ijlen, in de war zijn en zich minder bewust zijn van hun omgeving. De Belladonna-patiënt is soms bang voor denkbeeldige dingen of heeft hallucinaties, maar angst is niet het meest opvallende kenmerk zoals bij Aconitum.

De Belladonna-patiënt zal eerder gewelddadig en destructief zijn tijdens het ijlen. Een lichamelijk kenmerk van de Aconitum-patiënt is een rood gezicht, dat echter vaak wordt afgewisseld door een bleek uiterlijk waarvan soms de ene wang rood is en de andere bleek. Het gezicht van de Belladonna-patiënt is voortdurend rood. Verwijding van de pupillen is een symptoom dat meer bij Belladonna hoort. Aconitumpatiënten hebben waarschijnlijk hevige dorst en willen meestal heel veel koud water drinken. Het is niet ongebruikelijk Belladonna te geven na Aconitum als dit laatste middel te laat werd gegeven of maar ten dele helpt.

Arsenicum is een middel dat vergelijkbaar is met Aconitum , want beide hebben te maken met angst en rusteloosheid. Maar Aconitum helpt vooral in de beginfase van ziekten die het hele systeem aantasten, terwijl Arsenicum-symptomen later ontstaan en meestal een plaatselijke infectie betreffen (zere keel, spijsverteringsstoornissen, enzovoort). Aconitum-patiënten zijn in het algemeen niet bang alleen te zijn, maar hebben daarentegen wel angst zich in grote menigten te begeven. Aconitum-patiënten zijn in het algemeen minder gevoelig voor koude of tocht dan Arsenicum-patiënten, hoewel de
symptomen wel kunnen ontstaan als men aan kou blootgesteld is geweest. Bij beide medicijnen hoort een immense dorst, maar Arsenicum-patiënten hebben meestal liever vaak slokjes water.

Aconitum-Symptomen worden

Erger: door koude droge wind, opstaan, nacht, geluid, licht, trillen, liggen op de pijnlijke zij
Beter: door transpireren