Homeopatisch geneesmiddel: Phosphorus, sepia

Phosphorus is een diep werkend medicijn dat zelden aan het begin van een ziekte wordt gebruikt. Bij acute hulp wordt het meestal gegeven voor hoesten en spijsverteringsproblemen. Gebrek aan vitaliteit, zelfs een gevoel van levenloosheid, is karakteristiek voor Sepia. De persoon in kwestie voelt zich sloom en heeft weinig energie.

Phosphorus, fosfor

De lichamelijke symptomen die kenmerkend zijn voor Phosphorus-patiënten zijn rusteloosheid, opgewondenheid, wat leidt tot verzwakking en uitputting, rillerigheid, gecombineerd met dorst en zin in koude dranken, en brandende pijn.

Even karakteristiek zijn de symptomen van de geest. Mensen die Fhosphorus nodig hebben, zijn opgewekt, vrielldelijk, open en ontvankelijk. Ze hebben een heldere geest en zijn snel van begrip. Zelfs tijdens acute ziekten zijn Phosphorus-patiënten vaak alerter en meer in hun omgeving geïnteresseerd dan u zou verwachten. Ze hebben een levendige fantasie. Ze uiten zich gemakkelijk en zijn levendig.

Ze zijn nogal dramatisch wanneer ze hun emoties laten zien. Hun zintuigen reageren heel sterk; ze hebben last van licht en geluid en raken gemakkelijk opgewonden. Ze zijn vaak heel intuïtief en soms mediamiek. Hun actieve en ontvankelijke geest kan vrij gemakkelijk angstig en nerveus raken. Ze zijn soms bang in het donker, voor onweer, denkbeeldige dingen, ziekte of dood. Soms hebben ze ook alleen maar het gevoel dat er iets ergs staat te gebeuren.

Phosphorus-patiënten zijn gezellig en snakken naar gezelschap. Ze zijn vaak bang wanneer ze alleen zijn. Ze zoeken sympathie en aandacht en voelen zich beter wanneer ze die krijgen. In vergelijking met Pulsatilla-patiënten zullen zij echter die aandacht ook aan anderen willen geven. Ze zijn gemakkelijk bang te krijgen en raken gauw van slag, maar geruststellende woorden of afleiding doen hen hun zorgen weer snel vergeten.

Hoewel ze heel enthousiast zijn, mankeert het Phosphorus-patiënten aan uithoudingsvermogen; ze raken snel vermoeid, zowel lichamelijk als geestelijk. Eerst lijkt het alsof de patiënt nauwelijks ziek is; zo vol energie en vitaliteit zit hij, ongebruikelijk voor een zieke. Hij kan erg opgewonden en rusteloos zijn en aan allerlei zaken beginnen. Maar die opwinding maakt plaats voor uitputting, neerslachtigheid of geïrriteerdheid en de eenmaal begonnen zaken blijven onafgemaakt.

Phosphorus-patiënten hebben het meestal koud en hun symptomen verergeren door koude en worden beter door warmte, hoewel soms ook het omgekeerde het geval is. Ze zijn gevoelig voor plotselinge veranderingen in het weer. De buitenlucht verergert of vermindert de betreffende symptomen.

Phosphorus-patiënten hebben erg graag hartige, gekruide voeding en ijs (wat de maagpijn doet verminderen). Ze hebben in het algemeen veel dorst en willen graag koude of gekoelde dranken, hoewel er braakneigingen kunnen ontstaan zodra het vocht warm is geworden in de maag.

Er kunnen zich overal in het lichaam brandende pijnen voordoen maar vooral in het hoofd, de maag, de buik en de borst en langs de ruggengraat. Er ontstaan vrij gemakkelijk bloedingen en uit kleine wondjes komt helderrood bloed. Neusbloedingen komen vaak voor en deze gaan vaak samen met een kou of hoestbuien.

Phosphorus-symptomen worden

• Erger: door kou of warmte (afzonderlijk of allebei), door op de linker- of op de pijnlijke zij te liggen, bij onweer
• Beter: door te masseren of te wrjven, door koud eten en drinken

Sepia, Zeekat

Toch voelt hij zich veel beter als hij al zijn energie bij elkaar raapt om iets te gaan doen. Dansen, snel lopen of andere stevige lichaamsbeweging doen de algemene conditie toenemen en brengen ook verbetering in de fysieke symptomen. Dat gebrek aan vitaliteit van de Sepia-patiënt blijkt ook uit het feit dat hij niet tegen kou kan.

De levenloosheid die zo typerend is voor de lichamelijke toestand van de Sepia-patiënt, kan zich ook in de psyche voordoen. De persoon in kwestie trekt zich terug, is emotioneel heel koud, wordt gemakkelijk kwaad en is depressief. Hij voelt als het ware een leegte van binnen, een gevoel van onverschilligheid of apathie. Dat kan zó sterk worden dat hij zich onverschillig of zelfs apathisch voelt ten opzichte van de partner, de kinderen of de bloedverwanten. Hij heeft geen interesse meer voor affectie en seks en kan een hartgrondige hekel krijgen aan vrijen.

Sepia-patiënten kunnen nogal humeurig zijn, zich bedroefd voelen; ze zijn het ene moment aardig en meegaand en het andere ongenaakbaar, geprikkeld en koppig. Ze voelen zich nogal snel aangevallen en kunnen heel gemeen zijn tegen de mensen om hen heen. Ze hebben vaak een hekel aan gezelschap, maar willen liever toch niet alleen blijven, omdat ze daar bang voor zijn. Hun weerstandsvermogen is zwak en ze huilen vrij gemakkelijk. Dat wordt verergerd door pogingen hen te troosten.

Sepia-patiënten kunnen zo’n afkeer van eten hebben dat ze zelfs niet tegen de geur ervan kunnen. De geur van eten kan hen al misselijk maken. Ze hebben vaak een knagend hongergevoel of een leeg gevoel in de maag of de buik, wat voedsel niet kan verhelpen. Aan de andere kant gaat de misselijkheid soms een beetje over nadat ze gegeten hebben. Sepia-patiënten hebben vaak last van obstipatie. Ze zijn gek op zuur, bitter, scherp en gekruid eten en hebben een sterke afkeer van brood, vet, melk, vlees en zout. Door brood, vet, fruit, melk, varkensvlees of zuur voedsel te nuttigen voelen ze zich nog zieker.

Sepia-patiënten hebben soms het gevoel alsof er een bal in hun lichaam zit. Ze kunnen dat gevoel hebben in de keel, de buik, het rectum of de baarmoeder. Sepia-vrouwen voelen soms druk of iets zwaars in de vagina, alsof er iets uitpuilt. In dat geval hebben ze sterk de neiging de benen gekruist te houden om dat gevoel van druk en uitpuilen te verminderen.

Sepi-symptomen worden

• Erger: door kou, tussen 4 en 6 uur ‘s middags, ‘s morgens tijdens de menstruatie, door de geur van eten, bij beginnende bewegingen, door melk, varkensvlees, vet, brood, fruit, zuur voedsel, bij onweer
• Beter: door dansen, snel lopen, stevige inspanning, harde druk, eten