Leven lang fit dieet
Dieten zijn niet meer weg te denken uit ons leven. De meeste Nederlanders hebben weleens een dieet gevolgd. Sommigen lijken chronisch een dieet te volgen. Het leven-lang-fit dieet is nog steeds populair. Niet in de minste plaats om het gewichtsverlies en omdat het een dieet is waarbij hongergevoel minimaal is. Bij het leven-lang-fit dieet gaat het om de scheiding van eiwitten en koolhydraten. De eiwitten en koolhydraten mogen niet in dezelfde maaltijd worden gebruikt.Leven-lang-fit dieet: hoe werkt dit?
Scheiding van eiwitten en koolhydratenTussen een maatijd die eiwit bevat en een maaltijd die koolhydraten bevat moeten een aantal uren zijn verlopen. De eerste die met het leven-lang-fit dieet kwam was een cardioloog die hiermee successen boekte bij bepaalde ziektebeelden. Eiwitten hebben voor hun afbraak een zure omgeving nodig. Zo worden eiwitten in eerste instantie in de maag afgebroken, onder invloed van maagzuur. Zonder voldoende zuurproductie werken de eiwitsplitsende enzymen niet goed en dat is niet gunstig voor de vertering van eiwitten. Voor de vertering van koolhydraten is geen zuur milieu nodig, maar koolhydraten hebben een basische omgeving nodig voor de vertering. (basisch is het tegenovergestelde van zuur). De koolhydraatsplitsende enzymen werken juist niet goed in een zuur milieu, maar wel in een basisch milieu.
Als je koolhydraten en eiwitten niet scheidt, wat dan?
Wanneer koolhydraten en eiwitten in één maaltijd, of vlak na elkaar, worden gebruikt dan wordt het afbraakproces van zowel eiwitten als koolhydraten belemmerd. Het lichaam moet dan voor een zuur én basisch milieu zorgen. De koolhydraten kunnen niet goed worden afgebroken omdat de omgeving te zuur is en de enzymen die koolhydraten moeten afbreken kunnen dan niet goed werken. Het eiwit kan dan namelijk niet goed worden afgebroken omdat de omgeving te basisch is voor de eiwitsplitsende enzymen. Daardoor wordt de vertering en afbraakproces enorm vertraagd.
Vertraagd afbraakproces
Nadeel van dit vertraagde afbraakproces en slechte vertering is dat de eiwitten gaan rotten, en de koolhydraten gaan gisten. Het gevolg is: maag- en darmklachten zoals een opgezette buik, slechte stoelgang (verstopping), winderigheid, brandend maagzuur en boeren. Wanneer de voedingsstoffen afzonderlijk worden gegeten, verloopt het verteringsproces veel sneller en verbetert de stoelgang. De voeding is korter in het lichaam en de stofwisseling verloopt sneller.
Hoe zit dit nu echt
Eiwitten en koolhydraten worden beiden op verschillende plaatsen afgebroken. De afbraak van eiwitten vindt grotendeels in de maag plaats, en de afbraak van koolhydraten vindt al plaats in de mond, en verder in de dunne darm. Het is dus niet zo dat eiwitten en koolhydraten samen op één plaats zijn om afgebroken te worden: de eiwitten worden in een zuur milieu (maag) afgebroken en de koolhydraten in een basisch (dunne darm, mond) afgebroken. Het lichaam hoeft dus niet voor een zuur/basisch milieu op één plek te zorgen, zoals deze theorie suggereert. Het is wel een feit dat stofwisseling, vertering en stoelgang sneller en beter verlopen door scheiding van eiwitten en koolhydraten, en dat men gewicht verliest. Want ook al worden eiwitten en koolhydraten op verschillende plekken verteerd: feit blijft dat het lichaam beide stoffen moet verteren wat stofwisseling/vertering vertraagd.
