Wat doen bij een huilbaby?

De nachtmerrie voor iedere kersverse mama of papa. Het moet je maar overkomen: een baby die dag en nacht huilt, tiert of krijst. Op geen enkele manier kan je je baby troosten. Ook de dokter kan geen medische oorzaak vinden voor het voortdurend gehuil van je kleine spruit. Toch wordt het voor de ouders een zware beproeving gedurende de eerste maanden of jaren. Je baby zal veel van je energie vergen en je nachten bijzonder zwaar maken. Na verloop van tijd wordt je baby groter en zal het gehuil stap voor stap verminderen. Volhouden is de boodschap.

Hoe herken je een huilbaby?

Een gezonde baby (geen huilbaby) zal zich van nature uit laten horen als er iets mis is of als hij iets nodig heeft. Dit kan door honger, dorst, pijn of verveling zijn. Hij zal dan spontaan beginnen wenen zodat de mama en papa weten dat er iets is. Een dagelijks huiluurtje is absoluut normaal en dit hebben alle baby’s. Men spreekt echter van een huilbaby als er voor dat wenen geen echte oorzaak gevonden kan worden. Een gevolg is dat je baby enorm op je zenuwen kan werken. Het kan zelfs een lichamelijke kwelling worden. Op termijn groeit dit uit tot stress bij beide ouders en wordt het moeilijk om nog normaal te functioneren, mede door de stress van het gehuil, maar ook door de korte nachten en de zware beproeving voor je lichaam.

Vicieuze cirkel

Een huilbaby zorgt voor stress bij de ouders. De stress stapelt zich op en er komt maar geen einde aan. De weerstand van de ouders is op en zij raken meer en meer overbelast en ten einde raad. Baby’s voelen heel erg goed wanneer hun ouders overspannen zijn. Het gevolg is dat je baby opnieuw gaat huilen omdat je als ouders wat geprikkelder gaat reageren. Als ouder zit je op deze manier gevangen in een vicieuze cirkel. Indien deze situatie zich aankondigt, dan zoeken de meeste ouders hulp. De eerste stappen zullen zijn om heel gedetailleerd het leefpatroon van je baby in kaart te brengen. Je zal je baby zijn eet, -slaap, -speel, -huilpatroon moeten voorleggen aan een dokter of gespecialiseerde. Aan de hand van deze zaken kunnen deze personen zich al een eerste beeld vormen wat eventueel misgaat.

Een dokter die hulp kan bieden

In de meeste gevallen wordt er geen medische oorzaak gevonden door de dokter. Een dokter kan ook hulp bieden door even naar je te luisteren. Bij hem kan je je verhaal eens kwijt en eventueel kan hij wat geneesmiddelen voorschrijven om je weer wat fitter te voelen. Moest de huilbaby op je relatie wegen, dan kan je dit ook even rustig vertellen aan de dokter. Hij is gebonden aan het beroepsgeheim. Je hart even luchten kan wonderen doen en je de nodige energie geven om je huilbaby opnieuw te trotseren.

Batterijen regelmatig heropladen en volhouden

Het huilen van je baby zal op termijn verminderen. Op het moment zelf echter is dit een magere troost. Spanningen en stress zullen er blijven zijn. Gelukkig maar kan jij er zelf iets aan doen. Een oplaadmoment om even te ontstressen, samen met je partner, kan wonderen doen. Breng eens een bezoek aan de sauna of trek er eens een paar dagen tussenuit. Intussen kunnen de grootouders even op hun oogappeltjes passen. Bij een huilbaby is het ook belangrijk om vol te houden en signalen te herkennen waarvan hij rustig wordt. Als je eenmaal gekozen hebt voor een bepaald ritme, tracht dat ritme dan een tijdje vol te houden. Blijf als mama of papa zelf ook kalm. Op deze manier draag je de rust over aan je baby en kan hij geleidelijk aan stoppen met huilen.

Wat je nooit mag doen

Een huilbaby brengt heel wat stress met zich mee. Het is zelfs normaal dat je even kwaad wordt op je baby. Het is belangrijk om erop te letten dat je zelf nooit agressief wordt of je baby zou slaan. Je baby is op jonge leeftijd nog heel kwetsbaar. Even je baby flink door elkaar schudden kan een hersenbloeding veroorzaken met hersenschade als gevolg. Indien je het echt niet meer aankan, dan kan je je baby even in zijn bedje leggen en dan ga je pas terug naar hem toe als je wat gekalmeerd bent.