Lsd gebruik in Noord-Amerika van 1960 tot 1973

LSD gebruik kwam in de jaren 60 sterk in opkomst tijdens het hippie tijdperk. Het middel werd in deze periode veelvuldig gebruikt door een grote groep mensen. Aan het begin van de jaren 60, verdeelde LSD historicus Jay Stevens de gebruikers in twee groepen. De eerste groep was vrij conservatief en was van mening dat LSD te gevaarlijk was om op grote schaal vrij te geven. De tweede groep was radicaler en van mening dat LSD de samenleving kon veranderen.

Algemeen

LSD (D-lyserginezuurdiethylamide) is in 1938 gesynthetiseerd door Albert Hofmann. Hij deed dit door chemische verwerking van de moederkoornschimmel. Deze schimmel produceert een stof genaamd lysergeenzuur. Lysergeenzuur zelf is niet biologisch actief, het veroorzaakt geen drugeffecten. Door toevoeging van een di-ethylamidegroep ontstaat LSD.
LSD is al bij zeer kleine hoeveelheden werkzaam (25 microgram) en zorgt bij de gebruiker voor een sterk hallucinogeen ffect. Dit effect kan 6 tot 12 uur aanhouden afhankelijk van de ingenomen dosis. LSD zorgt ook voor een fysisch effect, ondanks dat dit effect minder dramatisch is dan het psychologische effect, zorgt LSD voor pupilverwijding, verhoogde lichaamstemperatuur, verhoogde hartslag en bloeddruk, verlies van eetlust en slapeloosheid. De psychologische effecten kunnen ervaren worden als verlies van tijdsbesef, veranderde kleur en geluidsperceptie en visuele hallucinaties. LSD word oraal ingenomen. Het is verkrijgbaar in de vorm van ‘’blotters’’ postzegelachtige stukjes papier doordrenkt met LSD, maar ook in oplossing, in de jaren 60 werd deze vaak aangebracht op een suikerklontje en vervolgens ingenomen.

Werkingsmechanisme

Onderzoek naar de werking van LSD is pas erg laat op gang gekomen. Door recente technieken zoals ontwikkeling van selectieve antagonisten en kloneren van serotonine receptoren is het mogelijk farmacologisch onderzoek te doen. Diermodellen zijn gebruikt om onderzoek te doen en hebben geleid tot een aantal theorieën. LSD lijkt qua structuur enigszins op serotonine. Het grijpt aan op een groot aantal hersensystemen waar serotonine een rol speelt. Een onderzoek van Gaddum et al. meldde dat LSD een serotonine antagonist is.[3] Het zou 5-HT2A-receptoren blokkeren. Deze blokkade zou de natuurlijke werking van serotonine tegengaan. Omdat serotonine een neurotransmitter is die hersenactiviteit remt, zou antagonisme er dus voor zorgen dat er verhoogde activiteit is. Deze hypothese is echter verworpen na onderzoek met 2-bromo-LSD, een 5HT-antagonist. Deze stof zorgde niet voor de subjectieve effecten van LSD, en blokkeerde bovendien de werking van gelijktijdig toegediend LSD. Een recent onderzoek meldde dat LSD een agonist is voor de 5-HT2a-receptoren. LSD blijkt de hoogste affiniteit voor 5-HT-receptoren te hebben. Stimulatie van deze receptoren zorgt voor een toename aan glutaminerge activiteit via directe stimulatie van specifieke piramidale cellen in de prefrontale cortex. Toch kan de hoge affiniteit voor de 5-HT receptor niet uitsluitend als oorzaak dienen voor de hallucinogene eigenschappen. Een relatief nieuw concept zijn agonist-specifieke signaaltransductieroutes. Hierbij grijpen verschillende stoffen aan op dezelfde receptor, maar zorgen voor een ander intracellulair effect. Dit fenomeen is nog weinig onderzocht en het is onduidelijk of het de hallucinogene eigenschappen van LSD zal verklaren. Ondersteuning van de betrokkenheid van 5-HT2-receptoren bij de gedragsverandering kan men ook afleiden uit de locatie van deze receptoren. De frontale cortex bevat een hoge dichtheid 5HT2 receptoren, deze cortex speelt een belangrijke rol bij hallucinaties en psychoses. De precieze rol van 5-HT2 receptor is nog onduidelijk, wel is duidelijk dat het een grote rol speelt bij het ontstaan van hallucinaties.

Opkomst LSD gebruik

Het is lastig een adequaat verhaal te schrijven over de opkomst van LSD. Het relatief goedkope middel is door vrijwel alle sociale lagen van de maatschappij gebruikt en om die reden zijn er veel factoren die een rol hebben gespeeld rond de LSD revolutie.

Klinisch en niet-klinisch gebruik

In de jaren 50 werd LSD veel gebruikt bij onderzoeken, men had hoge verwachtingen van de ‘’modelpsychoses’’ die de drug op kon wekken. Deze experimentele psychoses werden uitgevoerd om dieper in het wezen van de psychose door te dringen. Voor 1960 zijn ongeveer 500 publicaties in wetenschappelijke tijdschriften verschenen. Deze publicaties waren veelal positief, LSD werd getest bij het genezen van alcoholverslaving.[6,7] Resultaten varieerden van geen effect tot een zeer positief effect. Onderzoek bleef tot halverwege de jaren 60 populair, daarna werd het door negatieve media invloed gestaakt.
Het gebruik van LSD in een niet-klinische setting kwam eind jaren 50 in opkomst. Het gebruik van psychedelische drugs is nauw verwant aan de hippie cultuur van de jaren 60. Deze pacifistische cultuur wilde zich afzetten tegen de maatschappij. Hippies wilden hun horizon verbreden en geest verruimen, hierbij speelde het middel een grote rol.

Beschikbaarheid

Voor 1962 was LSD alleen verkrijgbaar voor diegene met connecties in de medische wereld Psychologen, psychiaters en anderen uit deze sector, waren de eersten die LSD recreatief gebruikten. Het was voor deze sector eenvoudig om LSD te bemachtigen, het werd immers gezien als veelbelovend middel bij psychiatrische stoornissen. Het werd geproduceerd door Sandoz Laboratories in Zwitserland. Het was echter niet moeilijk om de drug te synthetiseren. Men kon de formule voor 50 cent kopen bij het US patent office. De gemaakte LSD kon eenvoudig worden opgeslagen door het te laten absorberen in papier. Door de eenvoud van LSD productie ontstond er al snel een zwarte markt.

Publieke figuren

R. Gordon Wasson, schrijver en vicepresident van J.P. Morgan publiceerde in 1957 een artikel in ‘’life magazine’’ over hallucinogene middelen, met name paddo’s. Waardoor de media meer aandacht kreeg voor dit onderwerp. Ook voor de schrijver Timothy Leary, een belangrijk figuur binnen de jaren 60, was dit de eerste aanzet voor het gebruik van psychedelische middelen. Rond 1965 begonnen publieke figuren toe te geven LSD te gebruiken. De Beatles en de Rolling Stones bekenden als een van de eersten de drug gebruikt te hebben. De meerderheid van de oudere generatie vond dan ook dat rockmuziek moest worden verbannen vanwege de slechte invloed op de jeugd. Dit werd echter overkoepeld door het feit dat steeds meer beroemdheden, niet alleen uit de rockmuziek, wel eens LSD gebruikte. Een daarvan was Cary Grant, hij beweerde dat LSD zijn leven had veranderd en zijn carrière bevorderd. Grant ging zelfs zover, dat hij LSD persoonlijk ging promoten. Een ander belangrijk publiek figuur was Alfred Hubbard, deze officier in het Amerikaanse leger had veel connecties binnen de regering. Op 49 jarige leeftijd kwam hij in aanraking met LSD. Vanwege zijn hoge functie kon Hubbard aan grote hoeveelheden LSD komen. Hij reisde door Noord Amerika met zijn eigen vliegtuig en bood iedereen die maar wilde gratis LSD aan. De bekendste LSD goeroe is Dr. Timothy Leary, hij kwam in aanraking met LSD in 1961. Door persoonlijk gebruik werd Leary ontslagen als hoogleraar psychologie aan Harvard in 1963. Ondanks zijn ontslag bleef hij LSD promoten. Dit werd ondersteund door de media. Dit was de eerste keer dat LSD nationale aandacht kreeg. Belangrijke tijdschriften publiceerden artikelen over ‘’Mr LSD’’ en zijn ervaringen met de drug.

Vietnam oorlog

De Amerikanen waren van 1960 tot 1969 nauw betrokken bij de Vietnam oorlog. Dit zorgde ervoor dat in de V.S. zelf een groot aantal protesten en demonstraties werden georganiseerd. Het merendeel van de demonstranten waren hippies en andere aanhangers van het pacifisme. Bijeenkomsten gingen vaak gepaard met het gebruik van drugs, waaronder LSD.

Sterke daling LSD gebruik

Rond 1973 was het LSD gebruik in de V.S. sterk afgenomen. De regering had in de jaren daarvoor diverse maatregelen genomen om het LSD gebruik in te perken, toch waren er diverse andere oorzaken voor de sterke daling.
Allereerst de grote ervaring die mensen hadden met het gebruik. Door jarenlang gebruik wist vrijwel iedereen wat voor effect LSD kon hebben. Velen gebruikte het middel incidenteel, er zijn weinig gebruikers die het middel op reguliere basis gebruikten. Daarnaast is de drug niet verslavend waardoor de interesse voor het middel langzaam wegzakte.

De rol van de media

Ook kwam LSD vaak negatief in de media vanwege gevaren en zogenaamde ‘’bad trips’’ waarbij mensen na psychose zelfmoord pleegden. Ook andere gewelddadige incidenten werden door de media gerapporteerd. In 1969 werd de V.S. opgeschrikt door de gruwelijke moorden van de Manson familie. Deze cult vermoorden onder invloed van LSD het gezin van de actrice Sharon Tate. Daarnaast werden er in 1967 onderzoeken gepubliceerd die aantoonden dat de drug zorgde voor schade aan de chromosomen. In tegenstelling tot soortgelijke onderzoeken met andere middelen, haalde het onderzoek naar LSD alle voorpagina’s van kranten verspreid over heel Amerika. Op tv en radio discussieerden artsen, psychiaters en rapporteurs dat LSD vergelijkbaar was met thalidomide en kon zorgen voor misvormde baby’s. Deze onderzoeken zijn later foutief verklaard. Toch had deze propaganda wel degelijk invloed op het LSD gebruik onder jongeren, velen stopten met het gebruik van LSD. Anderen bleven doorgaan, omdat de media concludeerde dat na eenmalig LSD gebruik de chromosomen al beschadigd waren.

Overheid

In 1965 stelde de FDA (Food and Drug Administration) dat LSD geen toepassing meer had in de medische wereld. Het mocht dan ook niet meer gebruikt worden als behandeling bij psychotherapie. De belangrijkste reden hiervoor was dat LSD geen bewezen effect had op specifieke symptomen. Wel werd er beweerd dat het een positief effect had op diverse psychiatrische stoornissen, maar dit is nooit bewezen. Niet veel later werd de ‘’Grunsky’’ wet door het congres ingesteld. Deze wet gaf aan dat het verboden was om LSD in je bezit te hebben, te produceren en te importeren. Bij overtreding van deze wet kon men een celstraf krijgen van maximaal 2 jaar. Californie was de eerste staat waar LSD verboden werd, anderen volgden kort daarna. Door deze nieuwe wetgeving en de groei in illegale LSD productie besloot producent Sandoz te stoppen met de distributie van LSD. In 1966 werd de maximale celstraf verhoogd naar 20 jaar. Dit was het gevolg van een tweetal incidenten, een 5-jarig meisje werd per ongeluk vergiftigd met LSD en een 32-jarige paranoïde man had zijn vrouw vermoord, vermoedelijk onder invloed van de drug.

Beschikbaarheid

Omdat er nog steeds veel vraag was naar het middel, ontstond er illegale LSD productie. De kosten per dosering waren gestegen van 3 dollar naar 10 dollar, waardoor het voor handelaren een stuk lucratiever werd. Gebruikers ondervonden al snel kwaliteitsverschillen, LSD gemaakt door amateurs was veel minder sterk dan LSD geproduceerd door Sandoz.
In 1968 toonde een studie van Berkeley aan dat veel mensen stopten met LSD omdat ze dachten dat ze door het gebruik zelfbewustzijn hadden gecreëerd, waardoor het niet meer nodig was om de drug vaker te gebruiken. Deze reden was vele malen belangrijker dan de angst voor celstraffen of de aantasting van mentale en fysieke gezondheid.

Einde van de hippiecultuur

De Vietnam oorlog eindigde in 1973, dit had grote impact op de hippie cultuur. Protesten en vredesmarsen waren overbodig. De maatschappij begon te veranderen. De politieke rol van Timothy Leary kwam al snel ten einde. Ook de media had geen aandacht meer voor hippies. Pop, rock en disco waren in opkomst, dit ging gepaard met bijpassende drugs zoals Heroïne en Cocaïne.

Discussie/conclusie

LSD lijkt erg samen te hangen met de heersende cultuur. De hippiecultuur was gericht op liefde, vrijheid, vrede, creativiteit en plezier. Hippies probeerden hun geest te verruimen en zo tot nieuwe inzichten te komen. Dit doel sloot uitstekend aan bij de effecten van LSD. Deze sterke hallucinaties konden gebruikt worden om nieuwe ontdekkingen te doen. Dit werd bevestigd door de medische wereld, artsen en psychiaters toonden veel interesse in het middel. Het zou gebruikt kunnen worden om diverse stoornissen mee te behandelen. Ook publieke figuren als artiesten en acteurs gebruikten het middel om hun creativiteit te verhogen. Daarnaast zorgde de Vietnam oorlog voor de reden om te demonstreren, men zette zich af tegen de regering. Deze deed veel moeite het drugsgebruik onder de bevolking te minderen, maar dit werkte haast averechts. De maatschappij zorgde dus voor verschillende stimulerende factoren die LSD gebruik sterk deed toenemen. Maar langzamerhand kwam de drug ook negatief in de publiciteit, verschillende meldingen van zelfmoorden na het hebben van een ‘’bad trip’’ en geweldplegingen kwamen nationaal in het nieuws. Ook de regering probeerde het LSD gebruik aan banden te leggen. Door hoge juridische straffen en het publiceren van negatieve wetenschappelijke onderzoeken trachten ze de bevolking te overtuigen van de slechte kant van LSD. Dit betekende ook het einde van LSD gebruik binnen de psychiatrie, de drug die eens zo veelbelovend was, werd nu verstoten door de medische wereld, die niet in verband gebracht wilde worden met drugsverslaafden, criminaliteit en massa gebruik onder de bevolking.

Toch vindt de grootste daling pas plaats na de Vietnam oorlog in 1973, na terugtrekking van de Amerikaanse troepen zakt de hippiecultuur als een kaartenhuis in elkaar. Nieuwe subculturen nemen het langzaam over. De mentaliteit verandert, er is geen behoefte meer aan vredesmarsen en demonstraties. Nieuwe trends als disco en pop waren sterk in opkomst. De hallucinogene werking van LSD was niet gewenst in deze scene. Men had behoefte aan een ander soort drugs met andere effecten, zoals cocaïne en heroïne. Met LSD als voorbeeld in dit onderzoek, zien we dat drugsgebruik nauw verwant is aan de heersende subcultuur. Effecten van de drug moeten samenhangen met de normen en waarden die binnen de subcultuur belangrijk zijn.