De geneeskracht van Lobelia inflata of gezwollen lobelia

De geneeskracht van Lobelia inflata of gezwollen lobeliaGezwollen lobelia groeit van origine aan de oostkust van Canada en de V.S. Het is een één- of tweejarige plant die een meter hoog kan worden en violetkleurige bloemen krijgt. De Indianen gebruikten het als tabak. Het heeft in de Indiaanse volksgeneeskunde een medicinale toepassingsvorm. Het wordt met name bij ademhalingsproblemen zoals astma, bronchitis, longontsteking en hoest aangewend. Ook werd deze geneesplant bij spieraandoeningen ingezet.
Let op! Dit artikel is geschreven vanuit de persoonlijke visie van de auteur en bevat mogelijk informatie die niet wetenschappelijk onderbouwd is en/of aansluit bij de algemene zienswijze.

Botanische tekening lobelia inflata / Bron: Franz Eugen K?hler, K?hler's Medizinal-Pflanzen, Wikimedia Commons (Publiek domein)Botanische tekening lobelia inflata / Bron: Franz Eugen K?hler, K?hler's Medizinal-Pflanzen, Wikimedia Commons (Publiek domein)

Inhoud:


Lobelia inflata in de Indiaanse geneeskunde

Lobelia inflata wordt door verscheidene indianenstammen gebruikt om zijn medicinale kwaliteiten. De wortel van de gezwollen lobelia werd bij geslachtsziekten ingezet. De huid werd ingewreven met de gescheurde bladeren om diverse aandoeningen de baas te zijn. Bovendien kon men op deze manier zich bevrijden van tovenarij. Ademhalingsziekten en spierstoornissen werden ook behandeld met lobelia inflata. Daarnaast was het een bekend laxeermiddel. In religieuze cermonieën werden de bladeren eveneens gebruikt, bijvoorbeeld door ze te roken.

Kotskruid

In de 19e eeuw beschreven westerlingen lobelia inflata als een plant waarvan je braakneigingen krijgt. De Engelstalige artsen noemden het ´pukeweed´ wat kotskruid betekent. Op deze manier kun je gifstoffen snel uit je lichaam voeren. Wanneer een kind een giftig product heeft gedronken of gegeten kan zijn of haar leven gered worden door een sterk braakmiddel.

De vele bijwerkingen van lobelia inflata

Lobelia inflata kan gebruikt worden als medicijn maar dan wel in minieme dosis. Sommige artsen spreken over een homeopathische dosis, omdat deze dosis altijd zeer klein is. Er zijn veel bijwerkingen van lobelia inflata, hier volgen er een paar: overvloedig zweten, misselijkheid, braken, diarree, tremoren, snelle hartslag, verwardheid, convulsies, hypothermie of snelle temperatuursdaling, coma en mogelijk zelfs de dood.

Naamgeving

De Latijnse naam van gezwollen lobelia is lobelia inflata. In het Duits wordt het Indianischer Tabak en in het Engels Indian tobacco genoemd. Daarom zouden we deze plant in het Nederlands ´Indiaanse tabak´ kunnen noemen. Het wordt Indiaanse tabak genoemd omdat de Indianen het rookten. Inflata betekent ´opgeblazen´. Dat slaat op de bloemen die een bol- of ballonvorm hebben.

Werkzame stoffen

Van lobelia wordt het bovengronds groeiende kruid gebruikt in de fytotherapie. Hierin zitten de volgende inhoudsstoffen met medicinale werking: alkaloïden met piperidinen en piperideïnen. De hoofdalkaloïde is lobeline en daarnaast bevat het meso-lobelanine,meso-lobelanidine, isolobinine en chelidoniumzuur. Verder bevat het resinen, gom en vetten.

Lobelia bij luchtwegproblemen

Lobelia inflata kun je alleen in minimale hoeveelheden gebruiken. Er is een maximum van 300mg per dag, verspreid over drie innames. Deze dosis bevat genoeg lobeline en lobelanine om werkzaam te zijn als ademhalingsstimulerend kruid. Deze medicinale eigenschapleidt ertoe dat er fytotherapeuten zijn die het een geschikt middel achten om voor te schrijven bij de volgende indicaties:
Lobelia inflata / Bron: H. Zell, Wikimedia Commons (CC BY-SA-3.0)Lobelia inflata / Bron: H. Zell, Wikimedia Commons (CC BY-SA-3.0)
  • Astma,
  • Bronchitis,
  • Droge en irriterende hoest,
  • Spastische hoest,
  • Kinkhoest.

Intracardiale injecties

Intracardiale injecties zijn injecties in het hartweefsel. Vroeger werd lobelia rechtstreeks in het hartspierweefsel gespoten om mensen te behandelen met ademhalingsproblemen als gevolg van intoxicatie door alcohol, morfine, barbituraten, koolstofmonoxide en chloroform. Tegenwoordig is die handelswijze verlaten omdat lobelia als gifstof wordt beschouwd.

Dosis en veiligheid

Er zijn drie verschillende manieren om lobelia inflata tot je te nemen voor therapeutisch gebruik.
  • 50 Tot 100mg poeder per keer en maximaal 300mg per dag.
  • 1 to 3 mg tinctuur per dag.
  • Driemaal per dag 15 druppels moedertinctuur.

Koop lobeliapreparaten niet online maar gebruik uitsluitend lobeliapreparaten van een arts. Lobeliapreparaat is in Nederland te verkrijgen via (online) smartshops maar dit wordt ten strengste afgeraden. Het gehele product, de totaalalkaloïden, wordt beter beter verdragen dan zuivere lobeline. Bij orale inname, zelfs binnen de therapeutische dosis, kunnen verscheidene bijwerkingen optreden zoals misselijkheid, braken, diarree met krampen, angst, beven, overvloedig zweten, veel drang tot urineren. Veel te hoge doseringen kunnen leiden tot trage hartslag, bloeddrukverlaging, stuipen, hartritmestoornissen, coma en de dood. Gezwollen lobeila is onverenigbaar met looistoffen of tanninen, zware metalen en jodium. Tijdens de zwangerschap of het zogen mag er beslist geen lobelia inflata worden gebruikt.
© 2013 - 2025 Tom008, het auteursrecht van dit artikel ligt bij de infoteur. Zonder toestemming is vermenigvuldiging verboden. Deze informatie is van informatieve aard en geen vervanging voor professioneel medisch advies. Vanaf 2021 is InfoNu gestopt met het publiceren van nieuwe artikelen. Het bestaande artikelbestand blijft beschikbaar, maar wordt niet meer geactualiseerd.
Bronnen en referenties
  • Inleidingsfoto: H. Zell, Wikimedia Commons (CC BY-SA-3.0)
  • Groot Handboek Geneeskrachtige Planten, Geert Verhelst
  • Foto´s: Wikimedia commons
  • http://en.wikipedia.org/wiki/Lobelia_inflata
  • http://umm.edu/health/medical/altmed/herb/lobelia
  • http://de.wikipedia.org/wiki/Indianertabak
  • Afbeelding bron 1: Franz Eugen K?hler, K?hler's Medizinal-Pflanzen, Wikimedia Commons (Publiek domein)
  • Afbeelding bron 1: H. Zell, Wikimedia Commons (CC BY-SA-3.0)