Het taboe op leeftijdsverschil binnen de relatie

Het is een mond vol en men heeft er in algemene zin ook de mond vol van, want slechts een leeftijdsverschil van enkele jaren wordt als legitiem gezien. Anders wordt het als het leeftijdsverschil groter is. Denk aan de relatie waar een van de partners een jonge adolescent is of de vrouwelijke partner is beduidend ouder dan de mannelijke partner. In dat geval spreken we er nadrukkelijker in negatieve zin over of keuren het zelfs resoluut af.

Oordelend

Oordelend over andere mensen staat nooit fraai en hoewel er best vragen gesteld kunnen en mogen worden, nemen volwassen mensen zelf beslissingen en leven er naar. Dat je het er als familielid, vriend of anderszins niet mee eens bent, is feitelijk niet meer dan een gegeven. Een gegeven wat de betreffende man of vrouw mee kan nemen in de gedachtegang. Wat maakt dan toch dat we ‘afwijkingen’ in relaties denken te moeten be- of zelfs veroordelen? Los van het gegeven dat als je op wat voor manier dan ook met je hoofd boven het maaiveld uitkomt, je je hoofd zomaar kwijt kunt zijn, is er nog zoiets als ‘de norm’.

Verschillende levensfase

Specifieke problemen die (kunnen) ontstaan

Als je een relatie aangaat met iemand die nog maar net de puberleeftijd is ontgroeid, dan wordt dit nogal eens gezien als pervers. Dit heeft te maken met de algemene regel dat deze jonge man of vrouw nog volop in zijn of haar ontwikkeling zit. Maar die ontwikkeling verschilt van persoon tot persoon en je kunt dus als 16 of 17 jarige soms volwassener zijn dan iemand die in leeftijd een aantal jaren ouder is. Daar staat tegenover dat een relatie met een relatief jong iemand ook een relatie in disbalans kan zijn. De oudere partner kan – ongewild en onbewust - meer beïnvloeden en stagneert mogelijk de ontwikkeling van de jongere partner. Natuurlijk kan dit ook bij een relatie waar beide partner van gelijke leeftijd zijn, maar de kans is aanzienlijk kleiner. Dat neemt niet weg dat ook een dergelijke relatie kan werken, alleen is het wel zo dat het goed is dat beide partners ook los van elkaar dingen ondernemer en zich verder ontwikkelen. Zo is de kans op ongewilde beïnvloeding kleiner. Dit geldt overigens altijd, maar zeker op jongere leeftijd.

Echter, het gaat niet alleen om een jonge partner. Denk maar eens aan een twintiger die druk bezig is met de carrière en zijn of haar partner is een ruime dertiger. Daar kan het aspect van bijvoorbeeld kinderen veel meer een rol spelen. Of een actieve vrouw die richting de pensioengerechtigde leeftijd gaat en een relatie met een relatief jonge man van ergens in de dertig of begin veertig aangaat, zal ook snel als ongewenst betiteld worden. Dat het een actieve en in geest jonge vrouw is die een relatie heeft met een man die de rust en de balans van een rijpere vrouw op prijs stelt, wordt ook niet zelden als ‘niet normaal’ betiteld.

Zijn er wel specifieke problemen?

Als je uitgaat van de algemene norm, dan kunnen de eerder genoemde zaken als uitzonderlijk worden betiteld. Wat uitzonderlijk is trekt nu eenmaal meer kritiek naar zich toe, want behalve het eerder genoemde oordeel, is het ook voor veel mensen moeilijk om zich te verplaatsen in de persoon in kwestie. Daar komt nog bij dat degene die iets te melden hebben over het leeftijdsverschil er niet voor niets zelf niet voor gekozen hebben. Maar dat maakt het nog niet slecht.

Waar je niet aan dood gaat, maakt je sterker…

Bovengenoemde uitspraak is wellicht een cliché, maar niet voor niets. Als je een volwaardige relatie hebt waar beide partners gelukkig in zijn, dan kan je de kritiek van de buitenwereld aan. Leg je het naast je neer of je kunt er zelfs om lachen. Het is niet altijd even eenvoudig om je relatie uit te moeten leggen en dan kan het helpen als er bijvoorbeeld goede vrienden in de omgeving zijn die het wel begrijpen. Maar ook als deze er niet zijn, als het gevoel goed is, dan is het goed.
Geen relatie is op voorhand een relatie waarin twee mensen samen oud worden, dat weet je namelijk nooit. Dus de vraag is hoe relevant het is om op voorhand te kijken hoe een of beide partners er over enkele jaren in staan. Het ‘dat zien we dan wel’ is dan ook een voor de hand liggende uitspraak en niet geheel onterecht.

Een dikke huid

Dit alles neemt niet weg dat het nog steeds voor velen een taboe is en er meningen en/of oordelen met het grootste gemak over gegeven worden. Voor degene die in een dergelijke relatie stapt is een ‘dikke huid hebben’ nog steeds erg handig zo niet een must. Maar zolang het met de liefde goed zit, is het voor nu prima!