Een kind krijgen maakt niet gelukkiger, integendeel zelfs
Natuurlijk zijn ouders blij met de komst van een kind. Maar de roze wolk waarover altijd geschreven wordt, blijkt in praktijk erg tegen te vallen. Sterker nog een kind maakt dat ouders een aantal jaren minder gelukkig zijn. Vooral vaders moeten inleveren op het geluksgevoel als het om het krijgen van een kind gaat. Wat overigens niet betekent dat ouders hun kind kwijt zouden willen.
Een kind krijgen betekent dat ouders ongelukkiger worden in plaats van gelukkiger
Dat kinderen gelukkig maken blijkt uit onderzoek niet het geval te zijn. Gebleken is zelfs dat de combinatie van werk, ouderschap en andere taken veel ouders ongelukkiger maakt dan gelukkiger.
Een jaar een kind: mannen vinden dat ze veel opgeven
Vooral mannen hebben het gevoel dat ze veel moeten inleveren voor een kind. Na een jaar hebben de meeste vaders het gevoel dat ze niet meer zo tevreden zijn over hun inkomen en over hun vrije tijd. Dat eerste kan natuurlijk wel kloppen, want een kind kost nu eenmaal geld. Veel geld. Maar de meeste vaders leveren eigenlijk helemaal niet zoveel vrije tijd of helemaal geen vrije tijd is als er eenmaal een kind is. Wel moeten er keuzes gemaakt worden en kun je met een baby niet zomaar even op stap gaan. Ook is bewezen dat jonge gezinnen meer tijd met elkaar doorbrengen. Mannen die altijd gewend waren met hun vrienden op stap te gaan, moeten in dat geval dus flink wat water bij de wijn doen. Bij moeders ligt dat wel anders. Zij moeten hun tijd heel anders besteden en hebben vaak hun handen vol aan de combinatie van zorgtaken en werk. Bovendien gaan moeders vaak minder werken en valt hen dat ook zwaar. Het belangrijkste is wel dat jonge moeders na het krijgen van hun kind vaak veel minder tijd voor zichzelf hebben en dus het gevoel hebben altijd aan het sloven te zijn. Omdat ze ook nog eens minder geld verdienen omdat ze minder werken, hebben ze vaak ook minder te besteden aan leuke zaken.
Ouders zijn het gelukkigst tijdens de zwangerschap en het eerste levensjaar van het kind
Verder heeft onderzoek uitgewezen dat ouders tijdens de zwangerschap en in het jaar voor dat hun kind één wordt, het meest gelukkig zijn. Zelfs veel gelukkiger dan daarvoor. Maar na dat jaar wordt dat geluk toch een stuk minder.
Wanneer worden ouders weer gelukkiger?
- Vaders klimmen qua geluk weer op in de lijst als hun kind 7,5 jaar oud is. Het kind kan dan veel meer zelf in de ogen van de vader.
- Bij moeders duurt het veel langer voordat ze echt weer gelukkiger zijn. Zij hebben dat gevoel pas weer terug als hun kroost een jaar of 15 is.
Ouders kunnen van tevoren slecht inschatten wat het betekent voor hun eigen geluk om een kind te hebben
Natuurlijk zijn ouders dolblij met hun eigen kind, ook al kunnen ze het ook wel eens achter het behang plakken. Toch blijkt dat veel ouders voordat de kinderen komen veel hogere verwachtingen hebben van dat geluksgevoel. Dit komt ook omdat ze de gevolgen niet kunnen overzien van het hebben van kinderen. Een weekendje of een dagje een nichtje of neefje op bezoek geeft geen goed beeld van de dagelijkse werkelijkheid van ouders. Bovendien zijn er vaak zorgen over de toekomst van een kind, over de gezondheid, de veiligheid en de financiën.
Ouders cijferen zichzelf te vaak weg voor hun kinderen en dat maakt hen zelf ongelukkiger
Ouders hebben bovendien het gevoel dat ze zichzelf moeten wegcijferen voor hun kind vanaf het moment dat het kind geboren is. Ze zetten werk en privézaken opzij, terwijl die nu net energie en geluk opleveren. Door te zorgen voor een goede balans tussen werk, zorgtaken en ontspanning zou het leven van ouders er misschien toch iets gelukkiger uit zien.
Reactie
Sandra, 07-11-2015
Inderdaad als je een goede balans nastreefd kun je juist gelukkiger worden met kinderen. Als je graag je wijsheid wilt doorgeven en veel nieuwe ervaringen wilt opdoen, dan vindt je dat zeker met zo een gezinsleven… echter dien je tegenslagen en moeilijke momenten wel als een uitdaging te zien… en verkrijg je realisaties wel heel snel achter elkaar. Toen ik vrijgezel was en nog geen kinderen had voelde ik me doelloos. Eenmaal kinderen raakte ik juist gemotiveerd omdat er nog zoveel te ontdekken valt: Naar de dierentuin gaan met een kind is veel leuker dan in je eentje of alleen met volwassenen… je voelt gewoon hun nieuwsgierige blik ( mits het kind niet teveel verwend is.). En wat moet je met al die vrije tijd tijdens de kerstdagen? Dat is toch veel gezelliger met kinderen. En sprookjes voorlezen, omdat je daar vroeger als kind ook zo van genoot en dat eigenlijk een beetje terughaald. Ja en eindelijk mag je weer spelen met speelgoed en meedoen met buskruit, omdat de kinderen die aandacht leuk vinden. Ik denk dat je inderdaad tijd nodig hebt voor volwassen dingen ( die toch meestal niet makkelijk of leuk zijn, maar wel vaak belangrijk en soms leuk) maar ook voor het kind in jezelf. Dus tijd voor jezelf op slimme momenten en tijd voor je innerlijk kind terwijl je er ook voor je kinderen er bent. Want investeer je in je kind en geef je veel aandacht dan krijg je er echt iets moois voor terug en hebben ze ook aandacht voor jou… totdat ze in de puberteit komen, maar ach dan heb je juist meer tijd voor jezelf :)
Reactie infoteur, 13-11-2015
Het hele leven draait om balans. Dat is waar.