Kristallen - Het ontstaan van miniatuur tijdscapsules

Hoe meer je over kristallen te weten komt, hoe beter je hun werking kunt begrijpen dus des te effectiever ze zijn. Lees hier over het ontstaan van kristallen, de miniatuur tijdscapsules. Een kristal is een solide vorm met een geometrisch regelmatige vorm. Kristallen zijn ontstaan toen de aarde zich vormde en zijn constant in metamorfose zo lang onze planeet in beweging is. Zij zijn daarom ook miniatuur tijdscapsules: Ze houden hun eigen ontstaansmoment vast en dus is er uit een kristal af te lezen wat er op dat moment met onze aarde gaande was. Sommige hebben enorme druk van de aarde moeten doorstaan, andere groeiden in diepe ondergrondse kamers. Weer anderen kwamen al druppelend tot stand of juist gelaagd. Alle verschillende ontstaansvormen hebben effect op hun eigenschappen en de manier waarop ze functioneren. Maar wat voor vorm ze ook aannemen, hun kristalstructuur heeft het vermogen te absorberen, conserveren, focussen en het uitstralen van energie, vooral op de elektromagnetische golfband.

Het kristalraster

Door chemische imperfecties, radiatie, aard- en zonnestralen en de precieze ontstaanswijze heeft iedere kristal zijn eigen identiteit. Een kristal is geformeerd door een scala aan mineralen maar wordt gedefinieerd door zijn interne structuur. Een groot of klein exemplaar zal altijd dezelfde interne structuur hebben. Dit raster wordt zichtbaar onder de microscoop. Het is dit kristalraster dat de identiteit van kristallen vastlegt en zo kan het zijn dat sommige kristallen zoals Aragoniet verschillende uiterlijke vormen en kleuren kan hebben.Maar omdat de interne structuur identiek is, worden ze als dezelfde kristal geclassificeerd. In sommige gevallen kan de mineraalsamenstelling zelfs verschillen waardoor er kleurverschillen ontstaan.

Hoewel een aantal kristallen gevormd kan worden met dezelfde mineralen of mineraalsamenstelling, ieder type zal op een andere manier uitkristalliseren. Een kristal is symmetrisch langs zijn as. Zijn regelmatige externe vlakken zijn een buitenwaartse uitdrukking van zijn interne orde. Ieder vlak van een koppel heeft precies dezelfde hoeken als het andere vlak. De interne structuur van elke kristalformatie is constant.

Kristallen zijn opgebouwd uit een van zeven mogelijke geometrische vormen: Driehoeken, vierkanten, rechthoeken, zeshoeken, ruiten, paralellogrammen en trapeziums. De uiterlijke vorm hoeft niet per se een reflectie te zijn van de interne structuur.

In de kern van ieder kristal zit het atoom en zijn bestanddelen. Een atoom is dynamisch. Het bestaat uit kleine deeltjes die in constante beweging om een kern draaien. Dus, ook al ziet een kristal er van buiten rustgevend uit, het is eigenlijk een moleculaire massa dat constant in beweging is, vibrerend op een bepaalde frequentie.
En dit is wat de kristal zijn energie geeft.

De aardkorst

De aarde begon als een wervelende gaswolk waarvan een dikke stofbol ontstond. Dit werd samengetrokken tot een witheet gesmolten bal. Langzaam aan, over miljoenen jaren, koelde deze bal van magma af en er ontstond een korst. De aardkorst die qua dikte te vergelijken valt met een appelschil. Binnenin de aardkorst, blijft de hete mineraalrijke magma doorkoken en –bubbelen.

Sommige kristallen, zoals Kwarts, ontstaan uit de gloeiendhete gassen en gesmolten mineralen uit de aardkern. Onder extreem hoge temperaturen, vinden deze mineralen een weg naar het oppervlak mede door de werking van tectonische platen. Wanneer gassen de massieve rotsen ontmoeten koelen ze af en nemen ze een vaste vorm aan. Dit kan over een zeer lange periode gaan, maar ook kort en krachtig zijn.

Als het proces relatief traag is, of als kristallen in een gasbel groeien, ontstaan grote kristallen. Als het proces snel is, dan ontstaan kleine kristallen. Als het proces stopt en weer begint heb je verschijnselen zoals fantoomkristallen. Fantoomkristallen zien eruit als een kristal binnen in een kristal. Als het proces uitzonderlijk snel is, dan krijg je een glasachtige substantie zoals Obsidiaan. Kristallen zoals Aventurijn of Peridot ontstaan uit vloeibaar magma. Anderen zoals Topaas en Toermalijn ontstaan door gassen die de aangrenzende rotsen penetreren.

Andere vormen kunnen ook ontstaan wanneer magma genoeg afkoelt zodat waterdampen condenseren. Het mineraalrijke resultaat zet zich dan af als bijvoorbeeld Aragoniet. Als dezelfde oplossing door spleten in omringende rotsen gaat, is het mogelijk om erg langzaam af te koelen. Dit resulteert dan in grote kristallen en geodes zoals amethist.

Kristallen zoals garnet worden diep in de aarde gevormd als mineralen smelten en onder intense druk en enorme hitte kristalliseren. Deze kristallen staan bekend als metamorf omdat deze kristallen een chemische verandering zijn ondergaan en daardoor is het kristalraster gereorganiseerd.

Zachtere kristallen zijn vaak afgezet op een ondergrond van rotsgrond. Deze rotsgrond wordt ook wel de matrix genoemd.