Oogcorrectie met laser: wat houdt het in? Zijn er gevaren?

Wanneer men met deze techniek op de proppen komt, huiveren heel wat slechtzienden even. Is deze angst terecht of gewoon een vooroordeel? Wat voor de ene miraculeuze technologie is, blijkt voor de andere eerder iets waar men zo ver mogelijk van verwijderd wil blijven. Maar waarom eigenlijk? Wat houdt een oogcorrectie eigenlijk in? Wat zijn de gevaren? Hoeveel kost zo’n ingreep? Kan iedereen in aanmerking komen om zo’n laserbehandeling te ondergaan?

Wat houdt een oogcorrectie met laser in?

Refractiechirurgie is de verzamelnaam voor alle behandelingen die refractieafwijkingen corrigeren. Deze afwijkingen kunnen bijziendheid, verziendheid en astigmatisme zijn. Elke afwijking vraagt uiteraard een andere behandeling. Vandaar dat het belangrijk is dat men eerst duidelijk begrijpt welke afwijking men heeft.

Bijziendheid:

Wanneer men bijziend is betekent dit dat de lichtstralen die door het hoornvlies, de pupil en de lens gaan niet perfect op het netvlies vallen. De lichtstralen worden voor het netvlies geprojecteerd. Het is dus alsof het oog met andere woorden wat te lang lijkt waardoor de stralen het netvlies niet goed bereiken. Men lost dit op door het hoornvlies wat vlakker te maken.

Verziendheid:

Bij verziendheid is het net omgekeerd. Hier vallen de lichtstralen achter het netvlies en is het oog dus wat te kort. Men kan dit probleem aanpakken door het hoornvlies boller te maken.

Astigmatisme:

Bij deze afwijking is het hoornvlies niet mooi rond waardoor de lichtstralen niet op hetzelfde punt vallen. Men kan dit aanpassen door het hoornvlies wat ronder te maken.

Oogcorrectie met laser is niet voor iedereen!

Stel dat men nu last heeft van één van de bovenstaande afwijkingen dan komt men mogelijk in aanmerking voor een laserbehandeling. Vandaar dat er ook een grondig vooronderzoek gebeurt. Een behandeling is uitgesloten in volgende gevallen:

• Wanneer de patiënt een andere oogziekte heeft in combinatie met een refractieafwijking.
• Wanneer men jonger is dan 18 en ouder dan 60.
• Wanneer men een verandering in de afwijking heeft gehad in het laatste jaar voor de behandeling. Wanneer de sterkte dus toegenomen is of afgenomen kan men deze behandeling (nog niet) toepassen.
• Wanneer men zwanger is en borstvoeding geeft. Wanneer men suikerziekte, reuma of een andere inwendige ziekte heeft. Wanneer men een auto-immuunziekte heeft zoals hepatitis, aids, Altzheimer,...

In het vooronderzoek gaat men verschillende zaken onderzoeken. Uiteraard onderzoekt men de refractieafwijking zelf maar ook de grootte van de pupillen wordt bekeken. Men controleert de eigenschappen van het hoornvlies en de gezondheid van het oog. Als laatste gaat men ook de oogdruk bestuderen. Na het onderzoek hoort men dan of men in aanmerking komt voor de behandeling of niet.

Hoe gaat het er aan toe?

Voorbereiding

Wanneer men beslist om zo’n behandeling te ondergaan worden de ogen verdoofd door middel van druppeltjes. Daarna wordt het gezicht afgedekt om te voorkomen dat er vuile deeltjes in het oog terechtkomen. Op de plaats van de ogen zitten er 2 gaatjes in het doekje. Men gaat daarna de ooglidspreiders aanbrengen. Dit is nodig om het oogoppervlak zo groot mogelijk te maken, het is pijnloos en voorkomt dat de patiënt kan knipperen. Daarna reinigt men de ogen met desinfecterende vloeistof en wordt dit gespoeld om eventuele stofdeeltjes te kunnen elimineren.

Hoe verloopt de operatie?

Wanneer de voorbereidende fase achter de rug is, gaat men met een speciaal mes een flapje in het hoornvlies maken. Het flapje wordt opzij geklapt en dan gaat men met de laserapparatuur de correctie van het hoornvliesoppervlak aanbrengen. Het flapje wordt op zijn plaats gelegd om het tweede oog van de patiënt net dezelfde behandeling te geven. De behandeling zelf duurt ongeveer 2 minuten per oog.

Nabehandeling

Na de ingreep moet men nog een aantal keren op controle bij de arts om zo na te gaan hoe het oog reageert en evolueert.

Is zo’n ingreep gevaarlijk?

Wanneer men hoort van het opensnijden van het hoornvlies levert dit bij heel wat mensen kouder rillingen op. Men vreest eveneens voor blindheid bij het toepassen van lasertechnieken. De kans dat men blind wordt na behandeling is steeds mogelijk maar heel miniem. Door het feit dat men tijdens de nabehandeling de evolutie bijhoudt, kan men snel ingrijpen wanneer iets fout loopt. Indien er eventueel een infectie is, kan men nog het zicht van de patiënt redden. Bij geen elke ingreep van welke aard ook kan men 100 procent garantie op slagen geven en er kunnen zich enkele complicaties voordoen maar dat sluit niet uit dat de meeste mensen heel tevreden zijn over zo’n behandeling. Toch misschien de mogelijke complicaties even overlopen :

Over-of ondercorrectie:

Dit betekent dat men iets teveel of te weinig heeft gecorrigeerd. Het zal meer voorkomen dat men iets te weinig corrigeert dan te veel. Een nieuwe behandeling kan in dit geval overwogen worden.

Verblindingsverschijnselen:

Wanneer men wijde pupillen heeft, kan dit verschijnsel optreden. Dan zal de patiënt last hebben van lichtflitsen. Dit verschijnsel verdwijnt weliswaar na enkele maanden.

Verlies aan het best mogelijke zicht :

Bij 1 procent van de behandelde patiënten treedt dit op. Dit betekent dat men iets dichter bij het object moet staan om de tekst te lezen en dus de gezichtsscherpte wat afgenomen is. Het is echter geen ernstige complicatie en bezorgt de patiënt dan ook nauwelijks last.

Infectie:

Een infectie kan optreden wanneer men zich niet houdt aan de afspraken die de dokter maakt met zijn patiënt i.v.m. het voorkomen ervan. Zo moet men antibioticadruppels in de ogen aanbrengen na de ingreep en mag men gedurende een bepaalde periode niet in de ogen wrijven. Een sport zoals zwemmen is eveneens een tijdje uitgesloten. Indien men toch een rood oog krijgt moet men zo snel mogelijk de oogarts raadplegen. Indien dit snel gebeurt kan de schade beperkt blijven of men compleet herstellen.

Flapcomplicaties:

Aangezien men een flapje maakt van het hoornvlies kunnen zich hier een aantal complicaties voordoen zoals plooien, vrije flap, flapverschuivingen,… Het is echter wel zo dat de meesten hiervan verholpen kunnen worden zonder dramatische manoeuvres te moeten uitvoeren en wanneer dit niet zo is legt men de behandeling stil om eerst het oog opnieuw te laten genezen.

Droge ogen:

Tijdens de ingreep kan men de tranenfilm aantasten. Deze tranenfilm zorgt voor de bevochtiging van het oog. Wanneer die dus aangetast is, krijgt men de indruk van een verminderd zicht en ook droge ogen. Men verhelpt dit door kunsttranen in de ogen te druppelen. Na enkele weken is deze complicatie verdwenen.

Aangezien men zoveel oplossingen heeft voor de mogelijke complicaties mag men er eigenlijk vanuit gaan dat een laserbehandeling veilig is en men de patiënten een perfect zicht biedt onafhankelijk van bril of lenzen.

En dan nu de prijs

Ingreep in het binnenland

Men heeft verschillende behandelingen en dus ook verschillende prijzen. Het verschil in die behandelingen heeft te maken met de manier waarop men het flapje maakt of verwijdert. Maar men mag toch rekenen op ongeveer 2600 tot 2900 euro voor beide ogen. Sommige ziekenfondsen betalen een deel van het bedrag terug. Dit is echter wel gebonden aan bepaalde voorwaarden. Neem contact op met uw ziekenfonds om na te gaan wat deze voorwaarden zijn.
Het bedrag van deze laserbehandeling lijkt nogal duur maar wanneer men weet dat men levenslang nooit geen bril en dure glazen of lenzen en hun verzorgingsproducten meer moet aanschaffen valt dit eigenlijk wel mee.

Ingreep in het buitenland

Een andere mogelijkheid is naar een land zoals India trekken om daar de ingreep te laten uitvoeren. Daar kost een ingreep slechts 730 euro voor beide ogen. Medisch toerisme is nu eenmaal een fenomeen van onze maatschappij. De dokters in India hebben een even goede opleiding achter de rug en gebruiken dezelfde apparatuur zoals in Europese ziekenhuizen of praktijken. Misschien overwegen?