Hoe en wat van het oor

Het gehoor zit in het oor. Het oor wordt onderscheiden in: * Het uitwendige oor - bestaande uit oorschelp en de uitwendige gehoorgang * Het middenoor - bestaande uit een holte (trommelholte) waar drie gehoorbeentjes liggen (hamer, aambeeld en stijgbeugel) * Het binnenoor - gelegen in het rotsbeen aan de schedelbasis als een labyrint van kanalen waarin zich de cellen bevinden die gevoelig zijn voor geluidsprikkels. De oorschelp bestaat uit elastisch kraakbeenweefsel dat bekleed is met huid. Zij dient om de geluidsprikkels op te vangen en naar de uitwendige gehoorgang te geleiden. De uitwendige gehoorgang is een enigszins gebogen, naar binnen lopende buis die eindigt tegen het trommelvlies dat op de grens van de uitwendige gehoorgang en de trommelholte uitgespannen is. In de uitwendige gehoorgang bevinden zich de smeerklieren die het oorsmeer afscheiden dat de gehele oorgang in de vorm van proppen kan afsluiten wanneer het indroogt.

In de trommelholte die met lucht gevuld is, vinden we de drie met elkaar in verbinding staande gehoorbeentjes, die naar hun vorm, hamer, aambeeld en stijgbeugel genoemd worden. De hamer ligt met zijn steel tegen de binnenzijde van het trommelvies, terwijl het ander einde ervan met het aambeeld verbonden is, dat op zijn beurt weer aan de stijgbeugel vastzit, die met zijn voetplaatje past in een opening in het rotsbeen, het ovale venster genoemd. Bij deze opening begint het labyrint van gangen die in het rotsbeen gelegen zijn en waarin zich de gehoorcellen bevinden.

De trommelholte staat via de buis van Eustachius met de neus-keelholte in verbinding. Het is via deze buis dat luchtdrukverschillen tussen de buitenlucht ( neus-keelholte ) en de trommelholte worden opgeheven. Men bemerkt dat het beste wanneer men in de bergen omhooggaat of met een vliegtuig opstijgt. Naarmate men hoger klimt wordt de luchtdruk lager ( dus ook in de neus-keelholte , die in open verbinding staat met de buitenlucht ). Er gaat dan lucht uit de trommelholte via de buis van Eustachius ontsnappen naar de neus-keelholte. Wanneer men uit de hogere luchtlagen naar beneden afdaalt gebeurt hetzelfde in omgekeerde zin. Dan gaat de lucht dus uit de neus-keelholte naar de trommelholte, hetgeen hetzelfde knappende gevoel geeft. Lukt het gelijkmaken van de druk via de buis van Eustachius niet direct, dan ontstaat door de ongelijke druk in de gehoorgang en het middenoor een bepaalde spanning op het trommelvies die als pijnlijk erwaren kan worden, terwijl het horen dan bemoeilijkt wordt.

Het binnenoor is gelegen in het stelsel van holten in het rotsbeen. Hierin ligt ook het evenwichtsorgaan. Het binnenoor bestaat uit een spiraalvormig gedraaide ruimte die de vorm heeft van een slakkehuis met twee en een halve winding. In het benige slakkehuis ligt het vliezige slakkehuis, dat met een vloeistof gevuld is en de voor geluidsprikkels gevoelige cellen bevat. Uit deze cellen ontspringen de vezels die tenslotte samen de gehoorzenuw vormen.

Een geluidstrilling wordt door de oorschelp opgevangen en via de uitwendige gehoorgang naar het trommelvlies geleid. Het trommelvlies gaat dan trillen, waardoor de hamer mee gaat trillen. Deze brengt op zijn beurt de trilling over op het aambeeld en dat weer op de stijgbeugel. Dan gaat het voetplaatje van de stijgbeugel in de opening van het rotsbeen zit trillen. Achter deze opening begint de vloeistof, dat zich in het labyrint bevindt, te trillen. Deze vloeistoftrilling wordt door de gehoorcellen opgenomen en naar de gehoorzenuw geleid.

Doofheid of hardhorendheid

Doofheid of hardhorendheid kan onder andere veroorzaakt worden door het dichtslibben van de uitwendige gehoorgang met ingedroogd oorsmeer. Dit dient behandeld te worden door de gehoorgang uit te spuiten met water dat op lichaamstemperatuur is gebracht. Vaak is de oorsmeer zo ingedroogd dat het eerst geweekt moet worden door het oor een paar dagen in te druppelen met zoete olie.

Verder kan doofheid veroorzaakt worden door afwijkingen van het middenoor, bijvoorbeeld na herhaalde middenoorontstekingen, of door afwijkingen van het trommelvlies. De ernstigste vorm van doofheid is wel de zogenaamde binnenoordoofheid waarbij de afwijking zit in het slakkehuis of de gehoorzenuw.

Gehoorapparaten

Met gehoorapparaten worden de geluidsprikkels die binnenkomen langs een electronische weg ( batterijen ) versterkt en daarna doorgegeven aan het trommelvlies, waarna ze via de gewone weg naar het binnenoor gaan, of aan de botten van de schedel, die dan de geluistrillingen ook kunnen overbrengen naar het binnenoor.
Gehoorapparaten dienen aangepast te zijn aan de individuele doofheid van de patient. De ene patient is namelijk meer doof voor hoge tonen, de andere voor lage en weer een ander voor alle soorten van tonen. Men dient zich dus een gehoorapparaat te laten aanmeten na een uitgebreid onderzoek door de keel-, neus- en oorarts.