Hoe een angststoornis in elkaar zit

Angst, een zeer lastige emotie. Het is vluchten of vechten en overwinnen. Verschillende oorzaken in het leven en soorten angsten spelen een rol. Hoe krijg je te maken met een angststoornis en wat kan je er aan doen?

Wat is een angststoornis?

Als er gevaar dreigt is angst een normale maar ook beschermende reactie. Je kan dan ook maar twee dingen doen: vechten of vluchten. Angst is te begrijpen en aanvaardbaar als de situatie reëel is. Als de angst niet realistisch en vrij extreem is, dan spreken we van een angststoornis. Leven met een angststoornis is vaak een hele lijdensweg voor iemand. Ze worden er depressief van, voelen zich vaak onbegrepen en alleen. Een angststoornis belemmert dan ook het functioneren van het dagelijks leven. Helaas reageren omstaanders vaak vreemd en afwerend, dit heeft dan een nog meer isolerend effect op de betrokkene.

Oorzaken

Je persoonlijkheid

Mensen die moeilijk hun gevoelens kunnen uiten, niet assertief genoeg zijn en daarom conflicten uit de weg gaan hebben meer kans op het ontstaan van een angststoornis.

Serotonine tekort

Een tekort aan serotonine in de hersenen kan ook een boosdoener zijn. Hiervoor kan je bepaalde medicatie nemen om het serotonine gehalte in je hersenen te verhogen.

Erfelijkheid speelt ook hier een rol

Als je ouders last hebben van een angststoornis, heb je zelf natuurlijk ook meer kans op het ontwikkelen ervan.

Opvoeding

Kinderen kunnen te kampen krijgen met angstklachten als ze opgroeien in een emotioneel onveilige omgeving, of dikwijls door overbezorgde of angstige ouders. Hierdoor worden de kinderen zelf vaak afhankelijker.

Ingrijpende gebeurtenissen

Een angststoornis kan ontwikkeld worden door teveel stress en andere emotionele problemen. Dit kunnen zowel positieve als negatieve gebeurtenissen of ervaringen zijn.

De meest voorkomende angststoornissen

• Gegeneraliseerde angststoornis: Wordt ook een piekerstoornis genoemd. Iemand met een gegeneraliseerde angststoornis piekert over verschillende zaken in het leven. Ze piekeren continu over alles wat kan misgaan. Ze kunnen die zorgen maar moeilijk van zich afzetten en zijn dan vaak ook rustelozer, sneller moe en prikkelbaar. Mensen met een piekerstoornis hebben dan ook vaak slaap- en concentratieproblemen. Deze stoornis is wel minder heftig dan bij een specifieke fobie, maar duurt langer.
• Sociale fobie: Deze mensen lijken voor de buitenwereld extreem verlegen. Ze zijn bang voor wat mensen van hun denken en twijfelen continu aan zichzelf. Vriendschappen en relaties opbouwen is voor hun een groot probleem. Hoewel mensen met een sociale fobie wel aangenaam zijn bevonden, zijn ze nog steeds bang als niet leuk te worden ervaren. Ze zijn daarom op zich heel vriendelijk en behulpzaam en doen anderen graag een plezier. Nee zeggen is dan ook heel moeilijk voor hen.
• Paniekstoornis met of zonder agorafobie: Bij een paniekstoornis hebben mensen vaak last van terugkerende paniekaanvallen die zonder duidelijke aanleiding ontstaan. Daarom zijn ze dan ook weer bang voor het ervaren van een nieuwe paniekaanval. Een paniekstoornis heeft twee reacties: een geestelijke en lichamelijke reactie. De geestelijke reactie kenmerkt zich in gedachten van flauwvallen, braken of zelfs een hartaanval te krijgen. Lichamelijk reageren ze door te trillen, zweten, pijn op de borst, hartkloppingen, duizeligheid en misselijkheid. Sommige paniekstoornissen gaan ook gepaard met agorafobie. Agorafobie is straat- of pleinvrees. In dat geval zullen mensen waar de stoornis gepaard gaat met agorafobie bepaalde plaatsen of situaties vermijden.
• Specifieke fobieën: Specifieke fobieën worden verdeeld onder subtypen zoals onder andere; situationele fobie, bloedletselfobie, dierfobie en natuurfobie.

Behandeling

Cognitieve gedragstherapie wordt het meest gebruikt als behandeling. De bedoeling bij deze therapie is de persoon te confronteren met zijn of haar angstgedachten en die te vervangen door gedachten die minder angst opwekken. Ook worden ze geconfronteerd met de situatie waar ze bang voor zijn. Dit moet wel zo lang mogelijk worden volgehouden, of de angst zal niet verdwijnen.

Hoe ga je ermee om?

Leven met een persoon die een angststoornis heeft is zeker niet makkelijk. Ook omstaanders lijden hier onder. Praat over de angst, en probeer het niet te minimaliseren. De angst is er nu eenmaal. Zo voelt de persoon in kwestie zich ook beter begrepen. Stel ook zelf je grenzen, zodat je sociaal niet geïsoleerd raakt. Je kan de persoon ook stimuleren om de angst opwekkende situaties aan te gaan maar let op dat je hem of haar niet dwingt, dit zal alleen maar het tegenovergestelde effect geven. Als het gaat om extreme angst is het beter om professionele hulp te zoeken.