Schimmel en gezondheid

Waardoor ontstaan schimmels
Schimmels zijn slecht voor uw gezondheid en het gevaar is reeds aanwezig als ze nog onzichtbaar zijn. Ook als onze ogen ze nog niet herkennen, kan ons lichaam ze al bemerken. Schimmels in een woning ontstaan door onjuiste ventilatie, maar ook door slechte bouwontwerpen en ze groeien bij de gratie van vocht en warmte.Welke ziekten worden veroorzaakt door schimmels?
- Het vaakst ontstaan allergieën door schimmels en schimmelsporen, maar ook diverse andere irritaties kunnen erdoor ontstaan;
- Infecties veroorzaakt door schimmels komen slechts in zeldzame gevallen voor, en dan met name bij zeer verzwakte mensen;
- Naast de typische aandoeningen aan de luchtwegen kunnen schimmels leiden tot diverse maag- en darmziekten en migraine;
- Maar ook huidaandoeningen zoals eczeem of netelroos kunnen hun oorzaak vinden in een met schimmel besmette woning.
Schimmelsporen kunnen gifstoffen vormen waarvan de aflatoxinen het meest bekend zijn. Die aflatoxinen zijn kankerverwekkend.
Symptomen schimmel-aandoeningen moeilijk te interpreteren
Klachten die worden veroorzaakt door schimmels en sporen zijn vaak weinig eenduidig en zeer uiteenlopend van aard:- een loopneus;
- prikkelhoest;
- niezen;
- netelroos;
- hoofdpijn;
- vermoeidheid;
- bindweefselirritatie;
- en zelfs astma.
Het zijn allemaal mogelijk tekenen van een ziekte veroorzaakt door schimmels. Vanwege de weinig eenduidige symptomen, is het voor de arts erg moeilijk om de juiste diagnose te stellen. Vaak is bij patiënten met dergelijke ziekteverschijnselen hooikoorts de onterechte diagnose.
Hoe stelt een arts een schimmelallergie vast?
Om een schimmel-allergie vast te stellen beschikt de arts over diverse mogelijkheden:- een priktest (dus een huidtest);
- een provocatietest (het allergeen wordt in de luchtwegen gebracht om een reactie uit te lokken);
- een bloedtest.
Ga af op de signalen van uw lichaam
Omdat de klachten vaak moeilijk voor de arts te duiden zijn, moet u voor uzelf nagaan:- wanneer zijn de klachten het ergst?
- zijn de symptomen in sommige ruimtes erger?
- zijn de klachten erger tijdens bepaalde jaargetijden?
Definitief uitsluitsel over een schimmelbesmetting in uw huis kan alleen een analyse van de binnenlucht bieden. U kunt zich ook laten doorverwijzen naar een specialist die een allergietest kan doorvoeren. U moet echter weten dat het zeer moeilijk is om een schimmelallergie vast te stellen, omdat er niet van alle schimmelsporen extracten voor allergietesten bestaan. Toch is een test een goed hulpmiddel om uit te vinden of schimmels of sporen een oorzaak voor uw ongemakken kunnen zijn .
Hoe kunt u een schimmelallergie voorkomen?
Om onnodige belasting te vermijden, kunt u maar beter afzien van kamerplanten en luchtbevochtigers. Die kunnen immers gedeeltelijk medeverantwoordelijk zijn voor een slecht binnenklimaat. En keukenafval moet u ook regelmatig verwijderen.Dodelijke Aspergillus-schimmel rukt op
In ziekenhuizen overlijden jaarlijks 50 patiënten als gevolg van de resistente Aspergillus-schimmel. Overheden moeten daarom haast maken met maatregelen die de sterfte door deze dodelijke schimmel kunnen tegengaan. Inmiddels (januari 2012) maakte bedoelde schimmel al slachtoffers in:- België;
- Frankrijk;
- Engeland;
- Spanje;
- Italië;
- Denemarken;
- Oostenrijk;
- China.
Door resistentie kunnen de geneesmiddelen die ziekenhuizen tot dusver tegen deze schimmel inzetten, niet meer gebruikt worden. Alleen een middel dat via een infuus wordt toegediend, biedt nog soelaas. Maar die vorm van medicatie heeft twee beperkingen:
- patiënten moeten er soms maandenlang mee behandeld worden;
- het middel wordt slecht opgenomen door de hersenen, waardoor de schimmel zich daar kan nestelen.
Waar komt de Aspergillus-schimmel voor?
De resistente Aspergillus-schimmel treft men onder meer aan in:
- potgrond;
- composthopen;
- opslagplaatsen voor bio-afval;
- matrassen.
Kennelijk is de betrokken schimmel ook al in alle Nederlandse academische ziekenhuizen gesignaleerd en heeft elk huishouden ermee te maken. Eén positieve kanttekening: mensen met een normaal werkend afweersysteem lopen weinig risico.