Het Lichaam: de oren

Het oor zorgt er niet alleen voor dat we kunnen horen, maar verzorgt ook ons evenwicht. Het oor is een ingewikkeld orgaan dat in drie delen verdeeld is: het uitwendige oor dat geluid opvangt, het middenoor dat de geluiden verstrekt en het binnenoor dat geluidsgolven omzet in elektrische impulsen en het positie van het hoofd bepaald. De boodschap word dan doorgestuurd naar de hersenen via een paar naast elkaar gelegen zenuwen. Het uitwendige en het middenoor houden zich vooral met geluid bezig. De structuren van het binnenoor, die de positie van het hoofd en geluid waarnemen, zijn gescheiden.

Horen

Wat we eigenlijk horen zijn geluidsgolven, die geproduceerd worden door vibraties van luchtmoleculen. De grootte en de energie van deze golven bepalen de sterkte van het geluid in decibellen. Het aantal vibraties per seconde bepaalt de frequentie. Hoe meer vibraties, des te hoger het geluid. Bij jongeren loopt de gehoorfrequentie (hoeveel je hoort) tot de 20.000 Hz. Naarmate je ouder word, word dit minder. Dit komt door de langdurige blootstelling aan geluid.
Het oor is eigenlijk een ontvanger, een versterker en een zender.

De ontvanger (uitwendige oor) bestaat uit de vlezige oorschelp. In die oorschelp ligt een kanaal dat naar het trommelvlies leidt. De versterker (middenoor) bestaat uit de gehoorbeentjes: de hamer. Die gehoorbeentjes staan in contact met het trommelvlies, die weer in contact staat met het aambeeld. Als het geluid door deze 3 fases heen is geleid, is de beweging 20 keer versterkt. De Eustachius, een buisje, houdt de luchtdruk aan beide kanten van het trommelvlies in evenwicht.
Het zendgedeelte (binnenoor) van het oor is zeer complex. Zowel de gehoor- als de evenwichtsmechanismen liggen in een ruimte die gevuld is met een vloeistof. Hierdoor worden drukgolven aan de gehoorbeentjes doorgegeven. Het gehoorgedeelte bevindt zich aan een kant van de ruimte en lijkt op een slakkenhuis. Het is bekleed met een dun vlies dat de gehoorzenuw voorziet van duizenden kleine zenuwvezels. Verandering van de hoogte en sterkte van het geluid worden opgevangen door kleine haren verder in het oor. Die golven worden omgezet in elektrische energie en geïnterpreteerd door de hersenen. Hoe dit kan gebeuren is men nog niet achter.

Evenwicht

Als evenwichtsorgaan is het oor verantwoordelijk voor de positie en bewegingen van het hoofd. Als de positie van het hoofd goed geregistreerd wordt, kan het lichaam zich aanpassen en in evenwicht blijven. Deze organen zijn goed beschermd door de schedel in het binnenoor. Hier licht een netwerk van met vocht gevulde kanaaltjes. Ze liggen op verschillende hoogtes en verschillende hoeken. Wanneer het lichaam rechtop staat, zorgt de zwaartekracht ervoor dat de korrels (het belangrijkste stuk kanaal voor het evenwicht) op de gevoelige haartjes drukken. Die haartjes zenden dan signalen naar de hersenen die die informatie doorgeven. Wanneer het hooft voorover, opzij of achterover leunt, duwen de korrels de haartjes in de andere richting. Hierdoor worden andere berichten naar de hersenen gestuurd. Als een kind begint te rennen, drukken de korrels naar achteren, alsof hij naar achteren valt. De hersenen krijgen een signaaltje en het lichaam word in de juiste houding gebracht.