Hechtingen: soorten en verwijdering
Iedereen krijgt in zijn leven wel eens een wond. De meeste van deze wonden genezen vanzelf. Soms kunnen ze te diep zijn en moet de arts ingrijpen. Hij zal de wond hechten zodat het weefsel sneller zal genezen. Er zijn verschillende soorten hechtingen met elk hun specifieke functie. De arts bepaalt altijd welke hechting hij voor een wond zal gebruiken. Omdat er zoveel verschillende soorten hechtingen zijn en elke hechting op een andere manier verwijderd wordt, kan een overzicht helpen. Zo maak je je minder zorgen over de hechting en de verwijdering ervan.
Hechting
Een hechting is een draad of ander materiaal dat gebruikt wordt om wondranden opnieuw tegen elkaar te laten groeien. De meest gekende hechtingen zijn de draadjes waarmee artsen een wond sluiten. Dit wordt in de volksmond ook wel eens een wond dichtnaaien genoemd. Toch zijn er binnen deze hechtingen ook nog verschillen. We hebben hechtingen die achteraf verwijderd moeten worden en hechtingen die oplosbaar zijn.
Niet-oplosbare hechtingen
Bij een hechting die niet oplosbaar is, zal je na een periode terug op consult moeten bij de arts. Meestal is dit twee tot drie weken na het hechten zelf. Ook dit wordt bepaald door de arts. Op consult zal de wond bekeken worden of deze goed genoeg genezen is.
Er zijn verschillende technieken om te hechten. In totaal zijn er twaalf verschillende methodes. Deze kunnen we allemaal terugbrengen in twee grote categorieën, namelijk de afzonderlijke hechtingen en de onderhuidse hechtingen.
Afzonderlijke hechtingen
Bij afzonderlijke hechtingen of ook wel onderbroken hechtingen genoemd, zijn er meerdere hechtingen in een wond. Dit zijn allemaal aparte boogjes die over de wond lopen. Meestal zijn er ook kleine knoopjes zichtbaar aan een kant van de wond. De arts neemt voor elke hechting een nieuwe draad. Deze hechtingen worden ook op een andere manier verwijderd dan de onderhuidse hechtingen. Bij afzonderlijke hechtingen zal een arts of verpleegkundige de eerste dag de helft van de hechtingen uitdoen. Daarbij laten ze de buitenste hechting langs de bovenkant en onderkant van de wond zitten. Daarna verwijderen ze één hechting en laten ze één hechting staan. Dit herhalen ze tot de helft van de hechtingen eruit zijn. De volgende dag, als je wond er nog altijd goed uitziet, worden de overgebleven hechtingen verwijderd. De reden voor deze speciale verwijdering is dat bij grote wonden de kans bestaat dat na het verwijderen van alle hechtingen de wond opnieuw opent. Om dit te voorkomen verwijdert men de helft en wacht men af om te kijken of de wond reageert op de verwijdering. Als de wondrand terug een beetje open komt staan, blijven de overgebleven hechtingen wat langer zitten en kan de wond alsnog goed genezen. Wanneer alle hechtingen allemaal verwijderd waren en de wond reageert, moet er opnieuw gehecht worden en dit is natuurlijk niet leuk voor de patiënt. Bij kleinere wonden waar maximum vijf afzonderlijke hechtingen aanwezig zijn kan gekozen worden om toch alle hechtingen in een keer te verwijderen. Dit omdat de kans minimaal is dat de wond open zal gaan.
Onderhuidse hechtingen
Een onderhuidse hechting, ook wel een doorlopende hechting genoemd, zie je niet goed. Dit komt omdat de arts gebruik maakt van één hechting. Toch kunnen er grote wonden mee gehecht worden. Denk bijvoorbeeld aan een hechting na een heupprothese. De arts zal een knoopje maken aan het einde van de draad. Dan zal hij een speciale techniek gebruiken waarbij de hechting door de twee wondranden gaat onder de huid en op het einde van de wond komt de draad terug boven de huid waar ook een knoopje wordt gemaakt. Eigenlijk ziet het er uit als een gesloten wond met een knoopje aan het begin en aan het einde. Deze hechting wordt in één keer verwijderd door een arts of verpleegkundige. Eén van de twee knoopjes wordt doorgeknipt. Dan neemt men met een steriel pincet de andere knoop vast en probeert voorzichtig om de draad terug te trekken. Deze hechting verwijderen kan gevoeld worden, maar doet over het algemeen geen pijn.
Oplosbare hechtingen
Een oplosbare hechting is een steriele weefseldraad die gemaakt is van een natuurlijk product. Bij een oplosbare hechting worden de twee technieken van de niet-oplosbare hechtingen gebruikt. Er worden kleine verschillende draden geplaatst, maar wel onderhuids. Je ziet dus enkel een knoopje. Toch kan dit geen kwaad. Deze hechtingen zijn zoals eerder gezegd oplosbaar. Je hoeft dus niet terug naar de arts om deze te laten verwijderen. Na een paar weken zal je voelen dat de draadjes losser worden en na een tijdje zijn ze opgenomen door het weefsel. Een voorbeeld van een wond waarbij oplosbare hechtingen worden gebruikt is een grotere wond in de mond of aan de kaak.
Andere soorten hechtingen
Steristrips
Een steristrip is een andere manier om een wond te hechten. Eigenlijk komt hier geen naald bij kijken. Een steristrip is een kleine maar sterke klever. Meestal zijn ze wit of huidkleurig en hebben een rechthoekige vorm. Deze steristrips worden ook geplaatst door een arts. Deze zal de twee huidnaden bij elkaar houden en dan de strips over de wondnaden plakken. Daarna wordt een extra verband aangebracht. Deze strips blijven twee tot drie weken zitten. Daarna moet je terug op consult komen bij de arts. Hij zal naar de wond kijken en de strips weer verwijderen. De strips worden vooral bij kleinere ingrepen en wonden gebruikt.
Haakjes
Haakjes komen vaak voor als hechting. Het is dan ook en goede vervanger voor de afzonderlijke hechtingen. Bovendien bespaart het tijd voor de arts. Haakjes worden voornamelijk geplaatst bij operatieve wonden. Zeker wanneer de snee groter is dan tien centimeter. Bij het plaatsen van haakjes heeft de arts een machine nodig. Deze machine ziet er een beetje uit als een groot nietmachine. De arts houdt het toestel op de snee en klikt. De haakjes schieten tot een halve centimeter in de huid. Na het plaatsen blijven de haakjes enkele weken zitten. Hoe lang ze blijven hangt af van de ingreep, je gezondheidstoestand en de grootte van de wond. Het kan zijn dat na een week of twee de insteekpuntjes van de haakjes een lichte rode verkleuring hebben. Dit kan op zich geen kwaad. Als je op consult komt bij de arts zal hij de wond inspecteren en de haakjes op dezelfde methode verwijderen als de afzonderlijke hechtingen. Dit wil zeggen, eerst de helft en als de wond goed geneest de volgende dag de tweede helft. Om haakjes te verwijderen is er ook een speciaal instrument. Het ziet er een beetje uit als een grote nagelknipper. De arts of verpleegkundige schuift het onderste stukje metaal onder je haakje en maakt dan een knip beweging. Het haakje laat vanzelf los. Haakjes verwijderen kan je voelen, maar is niet pijnlijk.
Lijm
Verder is er een lijm waarmee ze de huid weer aan elkaar lijmen. Dit gebeurt enkel bij kleinere scheuren in de huid. Een voorbeeld hiervan is een scheurtje in het oor. De arts beslist of het mogelijk is om lijm te gebruiken. Deze lijm bevat stoffen die kleven en de huid tegen elkaar houden. Verder zal het ervoor zorgen dat het omliggend weefsel meer stoffen zal produceren om de wond te herstellen. Na het lijmen hoef je niet meer terug te komen bij de arts. De lijm lost vanzelf na zeven tot tien dagen op. Tot die tijd moet je wel opletten dat je de lijm er niet per ongeluk afwast tijdens het douchen.
Reacties
Wouter, 15-05-2019
Ik heb operatie aan mijn gebroken voet. Lisfranc fractuur. En na verwijdering van pin uit mijn voet. Zeg de drs van OLVG west: je kan zelf wel de hechting eruit halen. Raar midden in de behandeling. Maar de hechting is vast gegroeid en ik kan er maar moeilijk bij op de buitenkant van mijn voet. Weet niet of het erg is als er een stukje hechting achterblijft?
Groeit hij er dan vanzelf uit?
Reactie infoteur, 17-06-2019
Een hechting groeit er nooit vanzelf uit tenzij het oplosbare hechtingen zijn. Dit zou me verbazen want dan zou de arts ook niet spreken over ze te verwijderen. Ik zou met deze hechtingen naar je huisarts gaan. Dan kan hij ze op een veilige manier verwijderen.
G. Stokkink, 21-03-2019
Grote teen correctie gehad, hechtingen zijn vast gegroeid, wat nu?
Reactie infoteur, 21-03-2019
Hallo, elke hechting heeft de kans om vast te groeien of de huid te irriteren. Dit is vaak te zien door de roodheid rondom de hechting. De beste oplossing is om hier mee naar de huisarts te gaan als de hechtingen verwijdert mogen worden. Zij hebben speciale mesjes om de hechting los te maken. Dit kan zeker bij vastgegroeide hechtingen pijnlijk zijn. Neem dan zeker een dafalgan in ongeveer een uur voor dat de hechtingen worden verwijderd.