Beroemde personen uit de geneeskunde

Beroemde personen uit de geneeskunde. De geneeskunde is niet zomaar ontstaan. Alleen door onderzoek en ontdekking is de geneeskunde geworden tot wat hij nu is. En nog steeds zijn we er niet. In het verleden zijn er een aantal personen geweest die een grote invloed op de huidige geneeskunst hebben gehad. Soms in goede zin, soms ook waren de bevindingen niet de juiste. Van 400 v.C. tot 1700 n.C.

Hippocrates

Hippocrates leefde van 460-377 voor Christus. Hippocrates mag de grootste arts van de klassieke oudheid genoemd worden. Hij was verbonden aan zijn eigen artsenschool op het Griekse eiland Kos. Zodoende wordt hij ook wel Hippocrates van Kos genoemd. Hippocrates is de grondlegger van de modern geneeskunst. Voor zijn tijd, werd ziekte als een bovennatuurlijk iets gezien. Hippocrates echter, zag in dat ziekte vaak een natuurlijke oorzaak heeft. Omdat er sprake was van een natuurlijke oorzaak, kon er ook een diagnose gesteld worden en een therapie of behandeling gegeven worden.

Hippocrates was echter niet nieuw op dit gebied: in China en India werd al veel langer behandeld op grond van natuurlijke oorzaken bij ziekten. Echter, doorbrak Hippocrates wel het taboe dat hierop ruste in de Westerse wereld. Hij was ervan overtuigd dat het menselijk lichaam uit vier sappen bestaat, die verantwoordelijk zijn voor ziektebeelden en de mentale en fysieke toestand van de mens. Een teveel aan bloed zou bijvoorbeeld een gepassioneerd temperament veroorzaken. De vier lichaamssappen die Hippocrates beschreef waren bloed, slijm, gele gal en zwarte gal.

Hippocrates zou verantwoordelijk zijn voor de tekst van de ambtseed, die in alle landen wordt afgelegd door hen die de geneeskunde gaan beoefenen. De pijnstiller aspirine zou ook door Hippocrates ontdekt zijn.

Aristoteles

De Griek Aristoteles leefde van 34-323 voor Christus in voornamelijk Athene. Hij was een filosoof en Grieks wijsgeer, wiens denkbeelden bepalend waren van de toenmalige geneeskunde. Hij verklaarde dat de wereld uit vier elementen bestaat: aarde, lucht, vuur en water, en zo ook het menselijk lichaam. Tot ver in de middeleeuwen werden zijn denkbeelden overgenomen.

Celsus

Aulus Cornelius Celsus was een Romein die leefde van 24 voor Christus tot 50 na Christus. Hij maakte een boek dat allerlei korte samenvattingen over geneeskundige onderwerpen bevatte. Dit boek werd De Medicina genoemd, en was de voorloper van de huidige medische encyclopedie.

Galenus

De Grieks/Romeinse arts Claudius Galenus leefde van 129-200 na Christus. Hij was oorspronkelijk een heelmeester der gladiatoren. Later was hij lijfarts van keizer Commodus. Galenus hield vast aan de denkbeelden van Hippocrates: bloed, slijm, gele gal en zwarte gal, maar voegde daar warm, koud, vochtig en droog aan toe. Zijn behandeling stond voornamelijk uit een dieet. Hij experimenteerde veel met dieren, waardoor hij ontdekte dat urine niet in de blaas maar in de nieren wordt gevormd.

Zijn geschriften hebben meer dan duizend jaar de geneeskunde beheerst, hoewel de theorieën die hij beschreef niet altijd op waarnemingen gebaseerd waren.

Avicenna

Ibn Sina of Avicenna leefde van 980-1037, en was een Perzische wijsgeer en arts. Hij hield zich bezig met de wetenschap, wiskunde, geologie, filosofie, natuurkunde en medische wereld. Hij schreef De Canon van de geneeskunde, dat lange tijd het standaard naslagwerk voor de geneeskunde was.

Maimonides

Maimonides was een Joodse arts die leefde van 1135 tot 1204. Hij schreef voornamelijk over de gedragswijze van de arts en besprak verschillende geneeskundige onderwerpen. Hij steunde andere Joden om het Jodendom trouw te blijven, in een periode dat Joden sterk onderdrukt werden en gedwongen werden om zich tot de Islam te bekeren.

Vesalius

Andreas Vesalius was een hoogleraar te Padua, en leefde van 1514 tot 1564. Hij was baanbrekend op het gebied van de menselijke anatomie. Hij verzette zich tegen de werken van Galenus, die tot dan toe de anatomie had besproken. Vesalius verrichte sectie op dieren, maar ook op dode mensen. Daarnaast verrichte hij ook sectie op levende dieren, door ze vast te binden en er onderzoeken aan te onderwerpen. Zo kwam hij erachter dat het doorsnijden van het ruggenmerg verlammingsverschijnselen met zich meebracht. Dit lijkt erg wreed, vooral in onze tijd, maar zonder deze secties was men nooit erachter gekomen hoe het menselijk lichaam werkt. De onverdoofde dieren schreeuwden uiteraard van pijn, waarbij Vesalius bepaalde zenuwen doorsneed om het geschreeuw te onderdrukken.

Leeuwenhoek

Antonie van Leeuwenhoek was een wereldberoemd Nederlandse bioloog. Hij leefde van 1632 tot 1723. Hij ontwikkelde de microscoop. Hij bestuurde celbiologie en microbiologie. Hij ontdekte tal van micro-organismen. Zijn ontdekkingen en publicaties bleven echter meer dan een eeuw lang vrijwel onopgemerkt. Toen hij 91 jaar oud, was, beschreef hij op zijn sterfbed het fladderen van zijn middenrif. Deze aandoening werd later de ziekte van Van Leeuwenhoek genoemd. Dit is een spiertrekking van het middenrif.