Is Rivella gezond?
Rivella is een koolzuurhoudende frisdrank met weinig suikers en met op de verpakking de zin ‘met natuurlijke ingrediënten’. Rivella is echter niet alleen maar gemaakt van natuurlijke ingrediënten. Er zitten namelijk drie zoetstoffen en conserveringsmiddelen in Rivella. Welke zijn dit en zijn deze zoetstoffen en conserveringsmiddelen gevaarlijk voor de gezondheid?
Wat is Rivella?
Rivella is een koolzuurhoudende frisdrank ontwikkeld in 1952. Het heeft een gele kleur en is voor een gedeelte gemaakt van wei, een restproduct bij het maken van kaas. Rivella is verkrijgbaar in verschillende smaken. De smaken die verkrijgbaar zijn:
- Rivella original
- Rivella green tea
- Rivella cranberry
Voedingswaarde per 100 ml | |
Energie | 5 kcal |
Vet | 0 g |
- waarvan verzadigd vet | 0 g |
Koolhydraten | 1 g |
- waarvan suikers | 1 g |
Eiwitten | 0 g |
Zout | 0,01 g |
De voedingswaarde verschilt niet tussen de verschillende smaken. Er zit dus 1 gram suikers in en 0,01 gram zout per 100 ml.
Is Rivella gezond?
Met de slogan ‘naturel is wel zo lekker’ en op de verpakking de zin ‘met natuurlijke ingrediënten’ wordt er gesuggereerd dat Rivella gezond is, maar is dat wel zo? Feit is dat deze slogan zin pure marketingtaal is. Ja, er zitten natuurlijke ingrediënten in, maar bij welke producten is dat niet het geval? Bijna alles heeft wel iets natuurlijks in zich. Dus het is geen foute uitspraak, maar het laat verleiden dat Rivella alleen met natuurlijke ingrediënten is gemaakt. Iets wat in het geval van Rivella niet aan de orde is. In Rivella zitten namelijk ook verschillende zoetstoffen. Het gaat om de volgende drie zoetstoffen:
- Cyclaamzuur (E952)
- Sacharine (E954)
- Acesulfaam-K (E950)
Cyclaamzuur
In 1937 is cyclaamzuur per ongeluk ontdekt door een scheikunde student. De zoetstof is 30 tot 50 keer zoeter dan suiker en werd in 1958 in de Verenigde Staten als Generally Recognised as Safe (GRAS) gemarkeerd. Het werd toen voor mensen met diabetes als een oplossing voor suiker op de markt gebracht. Vanaf 1969 is het echter in de Verenigde Staten verboden nadat er een onderzoek uitkwam waarin ratten kanker kregen bij een hoge dosis cyclaamzuur. Er waren wel twijfels bij dit onderzoek omdat er een erg hoge dosis cyclaamzuur werd gebruikt. Daarnaast kon het onderzoek niet gereproduceerd worden. Er is dan ook geprobeerd de ban op te heffen, maar dit is nooit gebeurd. In Nederland en meer dan vijftig landen is cyclaamzuur wel toegestaan.
Sacharine
Deze zoetstof is in 1879 al ontdekt. Net als cyclaamzuur ook toevallig. In 1977 was er een studie waarin ratten een hoge dosis (100 keer meer dan dat mensen in zouden nemen) van sacharine binnenkregen en er waren een aantal die blaaskanker ontwikkelden. Door deze studie bande Canada sacharine. In de VS stelde de FDA een ban voor. Het congres stapte echter in en zorgde ervoor dat sacharine bleef. Wel met de voorwaarde dat producten met deze zoetstof een waarschuwingslabel kregen. Ook bij dit onderzoek zijn vraagtekens gezet omdat er een hoge dosis werd gebruikt. Tegenwoordig is de ban in Canada opgeheven en zijn de waarschuwingslabels in de VS verwijderd omdat het onderzoek ongeldig verklaard is.
Acesulfaam-K
Ook deze zoetstof is toevallig ontdekt. Dit gebeurde in 1967 door een Duitse wetenschappers tijdens de ontwikkeling van nieuwe medicijnen. De zoetstof is 100 tot 200 keer zoeter dan suiker. De FDA heeft de zoetstof in de Verenigde Staten goedgekeurd. Er zijn echter critici die beweren dat de zoetstof niet goed genoeg is onderzocht. Volgens hen is het kankerverwekkend. Dit is echter volgens de FDA niet zo. Wel is er een
onderzoek dat de stimulering van dosisafhankelijke insuline-afscheiding in ratten aantoont. Dit is echter wel bij hoge dosissen acesulfaam-K. Daarnaast is er een
onderzoek dat aangeeft dat de zoetstof invloed heeft op het ongeboren kind en de borstvoeding. Van de bovenste drie is acesulfaam-K is dan ook de zoetstof met de meeste vraagtekens of het wel veilig voor de gezondheid is. Meer onderzoek is dan ook cruciaal.
Conserveringsmiddelen
Naast zoetstoffen zitten er ook nog eens conserveringsmiddelen in Rivella, het gaat hier om kaliumsorbaat en natriumbenzoaat. Deze stoffen worden toegevoegd om de houdbaarheid van de producten te verlengen. Deze stoffen zijn goedgekeurd door de Europese autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA). De hoeveelheden die in het voedsel worden verwerkt zorgen normaal gesproken niet voor bijwerkingen. Kaliumsorbaat kan wel voor allergische reacties zorgen, daarnaast kan het een potentiële trigger voor hyperactiviteit in kinderen met ADHD zijn. Natriumbenzoaat kan voor een allergische reactie zorgen als het extern gebruikt wordt, het zit bijvoorbeeld in lotions.
Conclusie
De zoetstoffen zijn allen toevallig ontdekt. Of ze veilig voor de mens zijn is vanaf het begin al in vraag gezet. Van de zoetstoffen in Rivella is sacharine degene die het meest is onderzocht. Cyclaamzuur is verboden in de Verenigde Staten na een onderzoek dat het kanker zou veroorzaken in ratten. Dit onderzoek kon echter niet worden gereproduceerd worden. Acesulfaam-K is de zoetstof die het minst veilig kan worden beschouwd omdat er naast speculaties dat het kanker zou veroorzaken, het ook andere nadelen zou hebben. Meer onderzoek is cruciaal om te kijken of acesulfaam-K veilig is. De zoetstoffen sacharine en cyclaamzuur lijken veilig. Toch is het verstandig om meer onderzoek naar deze zoetstoffen uit te voeren. Dit omdat het eigenlijk te mooi om waar lijkt te zijn dat deze zoetstoffen een zoete smaak bieden maar geen nadelen kennen. Daarnaast is het nauwelijks onderzocht wat zoetstoffen op de lange termijn aanrichten op de mens. Conserveringsmiddelen kunnen negatieve effecten op de gezondheid hebben, maar normaal gesproken zorgen ze niet voor bijwerkingen.
Lees verder