Aanpassing etiketten op voedingswaren
Wanneer het over voedingswaren gaat is het belangrijk om te weten waar ze vandaan komen, hoe ze zijn samengesteld en waaruit ze zijn samengesteld. Vaak zijn de etiketten op voedingswaren nog te onduidelijk en soms ook gewoon echt misleidend. De wet: ‘Verstrekking voedselinformatie aan consumenten’ moet, zeker aan dat laatste, een einde maken.
Eerlijkheid over producten is verplicht
Misschien denk je nu: ‘Maar, alles staat toch al op een etiket?’. En het antwoord luidt: Nee, nog net niet alles, en het is belangrijk om juist ‘alles’ te weten. We worden steeds meer bewust van de misleidingen die plaats vinden in de voedselmiddelenindustrie en het is goed dat er nu een handvat komt waar we informatie uit kunnen halen die kloppend is. In feite is deze nieuwe wet, die al op 13 december 2011 is ingegaan, op dit moment al van kracht maar het zal nog jaren duren eer we deze ‘eerlijke’ inhoudsvermeldingen echt op ieder product te lezen zien. Er is de voedingsindustrie namelijk de tijd gegeven voor deze aanpassingen van 3 jaar, met een uitloop naar nog eens 2 jaar. In totaal dus 5 jaar. Het kan dus nog even duren want je snapt zelf ook wel dat fabrikanten nu niet echt staan te springen.
Wist jij bijvoorbeeld wat analoogkaas is?
Ik wist het niet. Wel heb ik wel eens mijn twijfels gehad bij sommige plakjes kaas die ik op een hamburger zag liggen en mijn intuïtie blijkt nu dus te kloppen want dit soort plakjes kaas blijkt gewoon ‘nepkaas’ te zijn. Echte kaas heeft een rijpingsproces ondergaan en deze nepkaas in het geheel niet. Het lijkt wel op kaas en ziet er ook zo uit, het ruikt ook als kaas en meestal smaakt het ook naar kaas, maar het is een imitatie van kaas. Het wordt gebruikt op bijv. broodjes met hamburgers, pizza, lasagne, geraspte kaas e.d. en het wordt in Europa al gebruikt en toegepast sinds de jaren ’80 want voor de fabrikanten is het een stuk winstgevender om ‘nepkaas’ te gebruiken in veel producten. De nieuwe wet op de etikettering gaat er dus voor zorgen dat we straks op het etiket kunnen gaan zien of de kaas die in het product zit ‘nep’ is of dat het om ‘echte’ kaas gaat.
Plakvlees
Zo gaat dit verhaal ook op wanneer het gaat om ‘Plakvlees’. Plakvlees is vlees dat niet uit één stuk bestaat. Zoals bijvoorbeeld een biefstuk. Plakvlees kan bestaan uit resten vlees die opnieuw zijn samengeperst en waar dan weer stukjes vlees van worden gemaakt. Het is dus niet precies nep te noemen want het is wel echt, maar je weet niet om welk soort vlees het gaat of waar het vandaan komt. Straks (eigenlijk nu al) kunnen we dus op het etiket zien of het om ‘plakvlees’ gaat of om ‘echt’ vlees.
Land en oorsprong moeten worden vermeld.
Wat ook vermeld moet gaan worden is het land waar het ingrediënt vandaan komt en in het geval van vlees: van welk dier en uit welk land het afkomstig is. En ook, of het gaat om vers of vlees dat ingevroren is geweest. Dit is belangrijk want wanneer het bijvoorbeeld om pluimvee gaat is de wetgeving per land verschillend.
Allergenen
Het is reeds verplicht voor rundvlees en men weet ook nog niet precies hoe of wat, maar straks moet men heel duidelijk op het etiket van een product gaan vermelden of er stoffen inzitten die allergieën kunnen veroorzaken en ook of het product in aanraking kan zijn geweest en dus sporen kan bevatten van allergenen. Dit is heel belangrijk voor mensen die leiden aan een voedselallergie. Dit is overigens iets dat je nu ook vaak al kunt lezen op etiketten: ‘Dit product kan sporen bevatten van pinda’s’.
Een totaal plaatje
Het totaalplaatje per 100 gram/100 milliliter zoals het er straks uit moet gaan zien:
- Soort van het product
- Oorsprong van het product
- Totaal calorieën
- Vetten: verzadigde/onverzadigde vetten
- Hoeveelheid koolhydraten
- Hoeveelheid suikers
- Hoeveelheid eiwitten
- Hoeveelheid zout
Tot slot moet de informatie voortaan ook goed leesbaar zijn en dat is geen overbodige regel want soms heb je echt een bril nodig om de tekst te kunnen lezen. De lettergrootte moet zodanig zijn dat het voor iedereen duidelijk leesbaar is.