Wildemanskruid, een licht giftige anemoon
Wildemanskruid is een anemoonsoort met licht giftige eigenschappen en bevat beslist geen eetbare delen. Sommige mensen krijgen al een ontstekingsreactie als ze de plant aanraken. Wildemanskruid trof je vroeger in Nederland aan maar nu niet meer. Het is uitgestorven. Je kunt het plantje aantreffen in tuinen in Nederland. Het is een mooie medicinale sierplant. Hij doet het vooral goed in een stenen- en rotsentuin.Let op! Dit artikel is geschreven vanuit de persoonlijke visie van de auteur en bevat mogelijk informatie die niet wetenschappelijk onderbouwd is en/of aansluit bij de algemene zienswijze.
Botanische tekening wildemanskruid / Bron: Johann Georg Sturm (Painter: Jacob Sturm), Wikimedia Commons (Publiek domein)Inhoud:
- Algemene informatie
- Oneetbare plant
- Traditionele geneeswijze
- Naamgeving
- Inhoudsstoffen
- Wildemanskruid in de homeopathie
- Zelf kweken
Algemene informatie
De anemoonsoort wildemanskruid wordt zo´n 30 centimeter hoog, heeft een paarse bloem met een groot geel hart en groeide vroeger in Nederland maar inmiddels is het hier een uitgestorven plant. Hij bloeit van maart tot mei. In Duitsland groeit het nog wel en is het een beschermde plant; het mag niet geplukt worden. In principe groeit deze geneesplant in Europa van Denemarken tot Italië maar hij wordt steeds zeldzamer. Hij groeit graag op voedselarme graslanden, dennenbossen en houdt van kalkgronden en warmte.Oneetbare plant
Wildemanskruid is geen eetbare plant maar wel een medicinale plant. Vers is het een giftige plant maar als je het laat drogen verliest dit sierlijke stukje flora zijn giftige en medicinale werking. Een verse plant eten leidt tot nierproblemen en maag- en darmziekten. Bij vele mensen kan alleen al het aanraken van de plant tot blaasvorming en ontstekingen leiden. We spreken dan van contactallergie. Je kunt het alleen plukken als je het kweekt in je eigen tuin. Het wordt vooral in de homeopathie gebruikt bij jicht, pijn, kramp en ontstoken huid.Door kruisingen zijn er een aantal cultivars van wildemanskruid ontstaan die verschillende kleuren bloemen hebben; van roze tot rood.
Traditionele geneeswijze
Hippocrates, de goddelijke vader van de geneeskunde, schreef een medicijn op basis van wildemanskruid voor bij angstaanvallen en menstruatieproblemen. In de Russische volksgeneeskunde is wildemanskruid een beproefd middel bij verkoudheid en hoofdpijn. In Rusland wordt hoofdpijn verholpen door een paar bloembladeren op het achterhoofd te leggen. Vroeger werd wildemanskruid gebruikt bij jicht, pijn, kramp en een ontstoken huid.Naamgeving
De Latijnse naam in de wetenschap gebruikt wordt voor deze plant is Pulsatilla vulgaris. Pulsatilla betekent dat het een geluid wordt als er op wordt geslagen. Oftewel: de bloem heeft de vorm van een klok. Een andere betekenis van pulsare is ´kloppen´ of ´schudden´. Wanneer dit plantje schudt in de wind, verliest het snel zijn bloemblaadjes. Vulgaris betekent ´gewoon´. Een andere naam in het Nederlands voor deze plant is paarse anemoon. In Het latijn wordt het ook wel Anemone pulsatilla genoemd. In het Engels wordt de plant pasqueflower genoemd. In het Duits heet de plant Gewöhnliche Kuhschelle.
Wildemanskruid is Saarland, Duitsland / Bron: Orchi, Wikimedia Commons (CC BY-SA-3.0)In de traditionele Chinese geneeskunde wordt nog altijd de pulsatella chinensis veel gebruikt; het behoort tot de 50 meest gebruikte kruiden in de traditionele Chinese geneeskunde.
