Een eenzame kinderwens
Je hebt een partner en jullie zijn heel gelukkig samen. Niks kan jullie relatie in de weg staan! Maar dan begint het te kriebelen, je zou eigenlijk wel graag kinderen willen. De kinderwens wordt steeds sterker. Alleen je partner wil het nog niet…
Hoe ga je met zo’n situatie om? Je kan er natuurlijk voor kiezen om je relatie te verbreken en een andere partner te zoeken, die wél direct kinderen wil, maar dit is niet de beste manier. Er zijn als het goed is zat redenen waarom je graag bij je huidige partner blijft. En er zit ook nog een verschil tussen een partner die nú geen kinderen wil, of een partner die nooit kinderen wil.
Samen praten
Om erachter te komen hoe je partner tegenover kinderen staat, en om hem duidelijk te maken dat jij een kinderwens hebt, is een goed gesprek van groot belang. Overval je partner hier niet zomaar mee, maar geef hem de kans om zich voor te bereiden om het gesprek. Dit kan je doen door van te voren een rustige tijd af te spreken om met elkaar te praten, en alvast te zeggen dat je het wilt hebben over eventuele kinderen. Zo heeft hij rustig de tijd om er over na te denken en zich voor te bereiden.
Je kan hem vertellen waarom jij graag kinderen wilt, maar vraag ook aan hem waarom hij er (nog) geen wilt. Probeer dit niet op een aanvallende, maar op een geïnteresseerde manier te doen. Probeer hem ook niet te onderbreken met argumenten die zijn redenen teniet doen, maar laat hem rustig uitpraten. Hierna kan je altijd nog verder op zijn redenen ingaan en vertellen waarom jij die niet als probleem ziet.
Uit het gesprek kan je halen of je partner eventueel in een later tijdstip wel kinderen wil, en waarom hij er nu nog niet aan toe is. Misschien vind hij het nog wel fijn om met zijn tweeën te zijn en is hij bang dat een kind jullie samenzijn verstoord. Of hij is bang voor de verantwoordelijkheid die een kind met zich meebrengt. Maar het kan natuurlijk ook zijn dat hij het gewoon helemaal niks vind, dat hij echt gewoon geen kinderen wil.
‘Per ongeluk’ zwanger raken
Hoe groot je kinderwens ook is, het domste wat je kunt doen is zogenaamd ‘per ongeluk’ zwanger raken. Als je écht per ongeluk zwanger raakt kan je hier natuurlijk niet zoveel aan doen, maar bewust stoppen met de anticonceptie zonder je partner dit te laten weten, is
geen goede oplossing. Hiermee beschaam je het vertrouwen van je partner, en als je hem verteld dat het ‘per ongeluk’ was vertel je ook nog een leugen. Dit is geen goede basis om een kind te krijgen. Daarbij weet je niet hoe je partner reageert, mocht hij er achter komen dat het geen foutje was. Ook is het onverstandig om je partner in de ‘ouderrol’ te dwingen als hij hier nog niet aan toe is. Het is beter om te wachten tot jullie beide achter de keuze te staan.
In de tussentijd
Je partner is er nog niet aan toe, en jij kan bijna niet wachten tot je een baby’tje in je armen houdt. Hoe overbrug je deze tijd? Probeer er in ieder geval voor te zorgen om niet continue bij je partner over je kinderwens te ‘zeuren’, dan heb je kans dat hij er meer tegenop ziet. Geef hem rustig de tijd om er over na te denken.
En in de tussentijd kan je knuffelen met de baby’tjes van vrienden, kennissen of familie, het internet afstruinen naar verhalen of nuttige informatie (dan heb je dat in ieder geval al bij de hand!) of alvast je hart ophalen in de babywinkels.
Als je partner echt geen kinderen wil
Als je partner echt geen kinderen wilt, moet je er goed over nadenken hoe je hiermee om gaat. Kun jij je kinderwens opzij zetten voor je partner en gelukkig worden zonder kinderen? Of is dat een onoverkomelijk probleem en kies je ervoor om de relatie te verbreken? Wat je ook kiest, denk er goed bij na en neem geen overhaaste beslissingen.
nb: overal waar in dit artikel de partner wordt aangeduid met ‘hij’ of ‘hem’, kan ook ‘zij’ of ‘haar’ gelezen worden.