Jij houdt van me, dus jij begrijpt me … niet

Mijn partner begrijpt me niet meer. Ik heb het gevoel dat hij (of zij) geen interesse meer in mij heeft. Ik vraag me af of hij nog wel van me houdt … Wat jij voelt is afwijzing. Wat doe je? Als iemand precies zegt wat jij denkt, precies geeft wat jij nodig hebt, precies doet wat jij wil, dat voelt lekker, je wordt gewaardeerd, begrepen … Dat is wat jij zoekt, net als iedereen.

Hoe het begint

In een prille relatie heb je veel aandacht voor elkaar en je voelt je heerlijk. Dan komt de eerste afwijzing. Je voelt je even onzeker, maar bij de eerste knuffel is alles weer okay. Zolang de balans goed is, zolang je nog voldoende waardering voelt, is er niets aan de hand. De ander een keer afwijzen is ook niet zo’n ramp. We hebben allemaal onze momenten. Alles goed, tot op het moment dat jij merkt: ik voel me echt niet meer begrepen, ik wordt hier te onzeker van, zou hij nog wel van me houden, ik voel me uitgeblust …

Begrijp mij, waardeer mij

Er gebeurt dan iets geks. We willen namelijk dat de ander ons geeft wat we nodig hebben, maar we willen er liever niet om vragen. Waarom niet?

Als we krijgen zonder dat we erom vragen hebben we het gevoel dat we echt begrepen worden en dat we een ‘maatje’ hebben. Als we erom moeten vragen dan heeft de ander ons dus niet echt begrepen. Als hij dat ook nog eens toegeeft krijg je daar dus ook nog eens een bevestiging van. Je krijgt dus een bevestiging van de afwijzing. Niet lekker!

En stel je voor dat jij de ander dan toch vraagt te geven wat jij nodig hebt en hij begrijpt je niet of begrijpt niet hoe belangrijk het voor je is. Hij zou er een grapje van kunnen maken of hij zou je kunnen afwijzen: ‘da’s jou probleem’.

Je vraagt dus niet aan de ander wat je nodig hebt uit angst om afgewezen te worden. Je probeert pijn te vermijden.

Okay, je wilt dus dat de ander je begrijpt, zonder dat je erom vraagt. Maar hoe kan dat? Die ander is jou niet. Hij heeft zijn eigen gedachten, zijn eigen mening, zijn eigen ervaringen, noem maar op. Bovendien situaties, gedachten, gevoelens veranderen. Je moet dus toch vragen.

Duidelijkheid

Voorbeeld: misschien heb jij je partner al tig keer gevraagd meer open te zijn. Maar wat betekent dat dan? Voor jou is dat duidelijk, maar je partner heeft zijn eigen gedachten en ideeën daarover. Dan komt hij ‘s avonds thuis en vertelt van alles over zijn werk in de gedachte dat hij zo aan jou wens voldoet. Jij hebt dat dan niet door en verwijt hem enige tijd later weer dat hij niet open is. Jou bedoeling was immers dat je wil dat hij meer interesse in jou toont of misschien bedoelde je dat hij zijn gevoelens moet uiten of misschien wilde je dat hij op een duidelijker manier zijn kritiek uit.

Alleen jij weet precies wat er in je hoofd omgaat, niemand anders. Ook je partner niet, dat is een illusie.

Daarbij is nog wat belangrijk. Als je partner niet begrepen heeft wat jij bedoelt, waarom heeft hij het dan niet gevraagd? Om dezelfde reden als jij! Door te vragen moet hij toegeven dat hij dat niet uit zichzelf al wist, dat hij jou nog niet volledig begrepen heeft. Hij begrijpt onbewust dat hij jou daarmee kwetsen kan. We willen elkaar immers begrijpen, liefst met een half woord, de rest vullen we zelf in. We gaan dan uit van onze eigen gedachten en gevoelens, met als gevolg dat we het fout doen, zodat de ander zich weer onbegrepen en ontevreden voelt.

Accepteer

Het draait dus om afwijzing en acceptatie in relaties. Als je dus praat met je partner en je wilt geaccepteerd en gewaardeerd worden zul je eerst de ander volledig moeten accepteren en waarderen. Frustratie, irritatie, verwijten uiten gaat niet helpen. Op het moment dat je ook maar even negatief bent voelt de ander zich afgewezen en verandert de toon van het gesprek.

Resultaat

Het kan absoluut bijzonder moeilijk zijn, al dat open en duidelijk zijn, vooral in het begin. Maar zonder duidelijkheid kun je een vervelende relatie hebben, al had je aanvankelijk allebei de beste bedoelingen. Partners proberen te begrijpen, schieten steeds mis en voelen zich als resultaat allebei onbegrepen. Omdat ze hebben geleerd dat persoonlijke zaken pijnlijk en onoplosbaar zijn gaan ze die dus maar zoveel mogelijk uit de weg. Stellen groeien uit elkaar met alle gevolgen van dien.

En nog iets: als jij een probleem voelt zul jij zelf jou eigen verantwoordelijkheid moeten nemen en moeten beginnen met praten. Zeg niet: ‘het ligt aan de ander, hij moet veranderen’. Nee, alleen jij weet wat je voelt, alleen jij kan aangeven wat je nodig hebt van de ander.

Duidelijkheid geven en duidelijkheid vragen is hard werken. Maar doe het rustig aan, met name mannen haken anders af. Problemen moet je aanpakken, niet zoeken. Verwacht ook geen wonderen op korte termijn.