In een gewelddadige relatie zitten

Veel vrouwen (maar ook mannen) zijn binnen hun relatie wel eens geslagen, seksueel misbruikt of geestelijke helemaal kapotgemaakt. Toch zit iemand niet zomaar opeens in zo’n situatie en zijn er altijd signalen die er op duiden dat een partner gewelddadig is. Een gewelddadige partner kan een leven volledig vernielen. Wat zijn de voortekenen die duiden op een gewelddadige partner?

Je mag niet meer met vriendinnen op stap en ook niet alleen naar je familie

Hij is erg lief in het begin. Zorgt voor je. Neemt cadeautjes mee. Komt voor je op als iemand je wat raar aankijkt. Lijkt de ideale man. Niets aan de hand dus, dit is de man waarmee je oud gaat worden. Totdat er kleine barstjes in de relatie komen. Hij vindt het niet gezellig dat je nog met je vriendinnen gaat stappen. Dat doet hij liever samen met jou. Ook alleen naar je familie gaan wordt als lastig ervaren. Omdat hij dan ook mee wil. Dat lijkt allemaal heel betrokken, maar het net wordt al rond je gespannen. Het net waarmee hij je wil isoleren van je omgeving en je voor zich alleen wil hebben.

De eerste keer dat hij ontploft en geweld gebruikt

In het begin lijkt het allemaal nog onschuldig en vind je het ook wel logisch dat hij overal bij wil zijn. Hij houdt immers zoveel van je, dat heeft nog nooit iemand anders gedaan. Totdat je op een avond toch echt wel eens met een vriendin op stap wilt, omdat jullie dat nu eenmaal eens in de zoveel maanden doen. Gewoon lekker met een groep. Je zegt gewoon dat je nu toch echt gaat, legt het heel normaal uit. En dan ontploft hij. Niet een beetje, maar extreem. Hij scheldt en tiert, slaat met zijn vuisten tegen de muren totdat het bloed eruit spat. Hij slaat de glazen tafel aan gort, schopt een gat in een deur. Voor jou zomaar uit het niets, maar het maakt wel dat je thuis blijft. Hij overlaadt je met zijn liefde omdat je dat voor hem doet, heeft waarschijnlijk allerlei excuses waarom hij zo onzeker is. Maar er knaagt al iets aan je, want gewoon een avond stappen met je vriendinnen moet toch niet zo moeilijk zijn?

Geheimhouding moeten beloven

Hij vraagt je vervolgens er met niemand over te praten. Dit is iets tussen jullie beide en dat moet ook zo blijven. Hij vertrouwt je immers en als je dat vertrouwen beschaamt is dat heel erg. Zoals hij dat zegt lijkt het te kloppen. Maar je bent nog steeds heel erg geschrokken van zijn uitbarsting en wilt dat toch wel graag aan iemand kwijt. Maar de dagen na de gebeurtenis lijkt het wel alsof hij je van de buitenwereld afschermt. Hij wil nergens naartoe. Als er boodschappen gedaan moeten worden, doet hij ze. Als je al ergens naar toe moet, dan gaat hij mee. Hij brengt en haalt je van je werk of wil precies weten hoe laat je weggaat en terugkomt. Je merkt dat hij dat ook controleert. Als je zegt dat je om zes uur thuis bent, gaat om 1 minuut over zes de telefoon als hij zelf niet thuis kan zijn. Ben je er dan even niet, dan gaat hij door tot je er wel bent. En dan komen de vragen. Waarom je er niet was om zes uur terwijl je dat wel gezegd had, wat je aan het doen was, of er soms iemand anders is.

Hij gaat door je spullen zonder dat jij het weet en drukt op de redial om te kijken wie je belt

Op een dag kom je onverwacht thuis op een moment dat hij je niet verwacht omdat je baas je eerder naar huis heeft gestuurd. Je vindt hem op de bank met jouw spullen. Je dagboeken, je foto’s van vroeger, je agenda. Als je hem confronteert met het feit dat je wilt dat dat privé-zaken zijn, barst opnieuw de woede los. Maar nog erger dan de eerste keer. Wat je te verbergen hebt. Dat er blijkbaar iets is dat hij niet mag weten. Dat er vast een ander is. Weer gaat hij helemaal door het lint en slaat het hele huis kort en klein. Dan stapt hij in zijn auto en rijdt met gierende banden weg. Je zit in midden in de kamer temidden van alle kapotte zaken en weet dat dit niet in orde is. Maar je weet ook niet wat je moet doen. Een uur later is hij terug. Hij verontschuldigt zich en zegt dat hij zoveel van je houdt, dat hij het niet kan verkroppen als er dingen zijn die hij niet weet. Dat hij gek zou worden als er iemand anders zou zijn. Dan dwingt hij je met hem naar bed te gaan, terwijl je dat eigenlijk niet wilt, want je bent helemaal in de war en je weet niet zo goed wat je voelt.

De volgende dag is hij poes lief en aardig, maar het lijkt wel alsof hij steeds meer je gangen controleert. Hij drukt op de redial knop als je even naar het toilet bent om te kijken wie je als laatste gebeld hebt. Hij gaat je gangen na als je even naar de winkel of een vriendin bent, voor zover je daar nog naartoe mag. Hij haalt altijd de post op en je vermoedt dat hij dan ook kijkt wat je allemaal ontvangt.

De eerste klap en het dwingen tot seks

Op een dag haalt hij je van je werk. Je loopt net met die aardige mannelijke college van je naar buiten. Lachend omdat hij net een leuk grapje vertelde. Bij het afscheid legt je college even zijn arm op je schouder. In de auto op weg naar huis zie je al dat er iets is, maar thuis barst de hel los. Wat je met die vent moet, dat je een verhouding hebt. Dat hij je vermoordt als hij erachter komt dat je echt iets met die vent hebt. Hij wil het telefoonnummer van hem, om hem op te bellen, maar als je zegt dat je dat niet hebt, geloof hij je niet. Hij haalt uit en je hebt je eerste klap te pakken. Je bedenkt je dat dit jou als normale vrouw of meisje nooit zou overkomen, maar hier zit je dan met een rode wang. En met een leven dat steeds beperkter wordt en waarin hij steeds meer de zaken bepaalt. Zijn jaloezie wordt steeds groter en als je bij dat ene meisje bij de kassa wil afrekenen omdat dit een aardig meisje is, verwijt hij je dat je het zeker ook met vrouwen wilt doen. Ondertussen wordt jij een schim van jezelf. Je valt af of komt juist aan omdat je steeds meer gaat eten. Je ziet er slecht uit, je slaapt slecht. Je bent altijd op je hoede, leuke dingen zijn er bijna niet meer, want je vrienden en familie zie je nog amper. Daar zorgt hij wel voor.

Hij blijft je slaan en geestelijk terroriseren

Na het eerste fysieke geweld, volgen er meer klappen. Het lijkt alsof het hek van de dam is. Maar ook geestelijk gaat hij je steeds meer terroriseren. Hij noemt je lelijk, dom, een hoer. En hij dwingt je steeds vaker tot seks, terwijl jij daar steeds minder of helemaal geen zin meer in hebt. En je voelt je gevangen zitten. Je wilt weg, maar je weet niet hoe. Waar moet je heen? Hij heeft bovendien al zovaak gedreigd om je vrienden en familie wat aan te doen als je hulp bij hen zoekt, dat je hen niet in gevaar wilt brengen. En je bent bang voor je eigen leven. Vandaag of morgen slaat hij zo hard dat het je je leven kost of hij snijdt je echt je keel door, zoals hij al zoveel keren gezegd heeft. Je bent de wanhoop nabij en weet niet wie je kan vragen je te helpen. Je bent immers nooit meer alleen en kunt – al zou je willen – niemand om hulp vragen.

Je leven weer in eigen hand nemen bij huiselijk geweld

Als bovenstaande zaken helemaal of gedeeltelijk overeenkomen met jouw situatie dan wordt het echt tijd om actie te ondernemen. Want een gewelddadige relatie gaat niet zomaar over, hij wordt alleen gewelddadiger en je zult als vrouw (of man) steeds ongelukkiger worden.

Probeer hulp te zoeken bij collega’s of bij een Blijf van mijn Lijf huis.
Ook kun je met je huisarts overleggen welke stappen je kunt nemen om uit deze situatie te komen.
Ga naar de politie als je daartoe de mogelijkheid hebt en doe aangifte, maar zorg er dan wel voor dat je dan niet naar hem terug hoeft.
Of zorg ervoor dat hij een huisverbod krijgt. Tegenwoordig moet de dader bij huiselijk geweld de woning voor een korte periode uit. Het is echter de vraag of je daarmee ook definitief geholpen wordt, want hij komt dan wel terug.
Licht je familie toch in. Zij kunnen het risico zelf wel inschatten of ze gevaar lopen.
Ook kun je onderduiken. Dat betekent wel dat je een deel van je leven zult moeten opzeggen. Je kunt op je werk ook vertellen wat er aan de hand is, zodat de mensen weten van de situatie en je mogelijk kunnen beschermen.

Pik huiselijk geweld niet langer

De eerste stap om uit deze situatie te komen is trouwens dat je door hebt dat het zo niet langer kan. Je moet weer leren opkomen voor jezelf en hem laten weten dat het tot zover gaat en niet verder. Dat je het geweld, de intimidatie en het isolement niet langer pikt. Dat je een waardevol mens bent dat niet zo behandeld zou moeten worden. Schat echter wel het risico in wat dit met zich meebrengt. Als je denkt dat hij dan helemaal door het lint gaat en je volledig in elkaar slaat, bouw dan veiligheden in. Zeg het hem waar anderen bij zijn en zorg ervoor dat je daarna ook in een beschermde omgeving zit. Zorg vooral dat hij je niet vindt als je echt weggaat. Bescherm jezelf tegen zo’n man of vrouw, want dit soort mensen is onvoorspelbaar en weet vaak niet direct van ophouden. Opkomen voor jezelf is echter wel de enige remedie, want daarmee geef je je grenzen aan en die wenst hij of zij blijkbaar niet te respecteren.

Bij de eerste signalen van geweld: wegwezen

Nog beter is het als je bij de eerste signalen zoals die hierboven staan beschreven besluit er een punt achter te zetten. Lichamelijk en geestelijk geweld gaat van kwaad tot erger en het kan je tekenen voor de rest van je leven.

Lees verder

Liefdesrelaties: Alles over liefdesrelaties en wat je wel en niet moet doen (special)

Gerelateerde artikelen

Dierenmishandeling als indicatie voor huiselijk geweldHet mishandelen van (huis)dieren is een ernstig vergrijp. Het kan daarnaast ook een aanwijzing zijn dat huiselijk geweld…

Huiselijk geweld: historie, omvang en actieOpenbaar persoonlijk geweld is betrekkelijk eenvoudig te achterhalen; de persoon die het overkomt zal niet terughoudend…

Wat kun je doen bij huiselijk geweld?Huiselijk geweld gebeurt letterlijk en figuurlijk achter de voordeur. Net als incest denken we dat het niet in onze omge…

Wat is huiselijk geweld?De benaming huislijk geweld heeft geen betrekking op de plek waar het zich afspeelt, maar deze benaming heeft betrekking…

Is er een verband tussen religie en huiselijk geweld?Er is toenemende bezorgdheid over het probleem van huiselijk geweld in de richting van beide echtgenoten, partners en ki…

Reageer op het artikel "In een gewelddadige relatie zitten"

Reacties

Wendy, 15-05-2013 16:00 #2
Ik heb eigenlijk altijd leuke, lieve en respectvolle vriendjes gehad, en mijn ex, bij wie ik 7 jaar ben samen geweest, hoort in dat rijtje thuis. Ik kwam daarna Christian tegen. Hij was nog attenter dan mijn ex, hij deed veel meer zoals veel wandelingen in het bos maken, en veel fietsen, uitgaan etc. En hij zorgde goed voor me. Als een klein meisje behandelde hij mij, en dat gaf me een goed gevoel. Maar toen ik een keer uit wilde gaan met een groep vrienden, wilde hij dat ik met hem mee ging met zijn groep vrienden. Ik zei dat ik dus dat ik al met deze vrienden wat ging doen. Hij vroeg of hij mee mocht met mij, en ik zei: "Nee, ga lekker met jouw vrienden op stap, en ik ga met het mijne, als je dat niet erg vindt. Volgende keer doen we wel weer iets samen." En toen ik op het feestje was, kwam Christian ineens binnenzetten? Hij had een oud-collega van hem, die tot onze vriendengroep behoorde, gebeld, en zei dat hij niets te doen had die avond. Dus zijn oud-collega zei hem naar het feestje te komen. De avond zelf, was ik afstandelijk en aan het einde van de avond heeft hij een verschrikkelijke stennis lopen schoppen. Hij zei dat iedereen niet mijn echte vrienden waren, dat ze me verachtten, dat ik een hoer was en aan het einde, toen het echt ondraaglijk werd, hebben mijn vrienden hem eruitgezet. Daarna hebben we hier hele gesprekken over gehad en hij gaf toe dat hij fout zat. Daarna had hij wel eens van die controle-buien, maar niet echt heel storend. Toen ik een keer een vuurtje wilde geven aan een jongen zei hij me dat ik onmiddellijk bij hem moest komen. Ik zei dat ik hem een vuurtje aan het geven was, maar hij herhaalde gewoon zijn zin nogmaals. Maar verder geen rare incidenten meer. Totdat we een keer op een avond hadden afgesproken. Ik was iets aan de late kant en belde hem op, vroeg genoeg van te voren om te zeggen dat ik iets later kwam. Hij zei niet veel en hing op. Toen we aankwamen op de plaats van bestemming, moest ik nog even op hem wachten en ik zei dat ik honger had en nog cadeautjes voor mijn nichtje wilde kopen. Hij was heel ongeduldig tijdens het cadeautjes kopen. Zo ongeduldig, dat ik maar wat wilde kopen in de eerste de beste winkel die ik binnenliep. Toen zei hij dat die winkel niet goed was. Dat er veel betere en goedkopere winkels waren. Ik antwoordde toen dat ik niet alles ging aflopen voor een euro minder en gezien hij zo ongeduldig was, wilde ik ook niet naar een andere winkel toe. Achteraf wilde hij helemaal niet naar een andere winkel. Hij wilde gewoon niet dat ik wat kocht. Punt uit. Waarom weet ik ook niet. Toen zei ik dat ik honger had, maar hij wilde het liefst naar een bar. Dus wij maar naar een bar, en tot mijn vreugde was er voetbal en waren een paar vrienden van me in die bar. Wij keken voetbal, en hoewel zijn team speelde, bleef hij maar zeggen hoe stom hij voetbal vond. Dat irriteerde mijn vrienden en dat was duidelijk zichtbaar. Tot de tweede keer toe, schaamde ik me voor zijn gedrag. Na afloop van de wedstrijd, waar hij zich ergerde aan mijn enthousiaste gedrag, (want ik was toch geen voetballiefhebber, dus hij snapte mijn uitlatingen niet), wilde hij naar een andere bar. Ik vond dat jammer, maar ik merkte dat hij het met mij alleen wilde zijn. In de andere bar werd er hardrock gedraaid, dus ik was helemaal in mijn element. Christian bleef me maar drankjes geven, ook al zei ik dat ik niet meer wilde op een gegeven moment want ik begon behoorlijk dronken te worden. En ik had niets gegeten nog! Toen hij zag dat ik het ook in die hardrock naar mijn zin had, wilde hij weer weg. Onderweg zei ik dat ik echt nu moest stoppen om te eten, en hij begon te kletsen met een paar dove mensen. Nou ja, echt kletsen kon hij natuurlijk niet, maar hun waren ook flink aangeschoten. Omdat een familielid van mij doof is, kon ik gebarentaal en Christian was verbaasd dat ik dit kon en hem nooit verteld had. Ik zei dat we mekaar nog maar 2 maanden kennen, dus dat er uiteraard dingen zijn die hij niet weet. Hij vond een blond meisje vanuit die groep erg leuk, en denk zelfs dat ie al in gedachten had een trio te doen. Ik was hem eigenlijk toen al zo zat, dat ik hoopte dat zij maar gewoon met ons mee zou gaan en hij zichzelf met haar zou vermaken. Bovendien vond ik hem gewoon zielig. Mijn verliefdheid had al plaats gemaakt voor haat, schaamte voor mezelf en voor hem, en medelijden. Maar nee hoor. Hij wilde persé dat ik met hem naar huis ging. Bovendien had ik mijn spullen nog bij hem. Toen we thuis waren wilde hij sex en toen ik zei dat ik moe was werd hij heel boos. Ik zei dat ik de dag daarna moest werken, en of we er alsjeblieft een andere keer over konden praten. Ik zei dat ik dronken was omdat ik door hem niet kon eten voordat we al die bars ingingen, en hij zei dat ik te laat was. Ik zei dat ik gebeld had, en dat hij juist later aankwam. Maar dat was mijn 'straf'. Toen was voor mij duidelijk dat zo'n iemand totaal geflipt is. Dus ik zei dat ik wilde slapen. En hij zette me zo, bijna naakt op straat. Dus ik proberen een taxi te regelen, maar die waren er niet op dat tijdstip. Ik moest hem wel bellen en hij zei dat ik terug mocht komen, dat dit alleen maar iets was om me te laten schrikken, maar dat hij uiteraard me nooit echt op straat zou zetten (toch had hij dit allang gedaan, kan je nagaan hoe zijn gedachtengang is). De volgende dag op mijn werk was ik kapot, vies, en had moeite de dag door te komen. Hij kwam een paar dagen later met een grote bos rozen aanzetten op mijn werk en hij zei dat hij heus wel wist dat die bos rozen het niet goed konden maken wat hij me had aangedaan. We hebben veel gepraat en toch na een paar weken, merkte ik dat ik echt geen zin meer in hem had, en heb het toen uitgemaakt. Hij was er kapot van, maar ik zei hem dat ik genoeg respect voor mezelf heb, er niet te lang in blijven hangen. Want eerst denk je nog dat iemand gewoon een nare dag heeft, of dat je het zelf te zwaar opneemt. Maar als het daarna niet meer te verantwoorden valt, dan is het beste dat je er meteen mee kapt, anders had ik ook nu, een aantal jaren verder, in een gevaarlijke situatie kunnen zitten en dat is me gelukkig allemaal bespaard gebleven. Men vergist zich gewoon wel eens, en dit was de grootste vergissing uit mijn leven. Reactie infoteur, 26-05-2013
Goed dat je al vrij vroeg met hem gebroken hebt. Zulke controlefreaks gaan steeds verder in het bepalen van de regels en het eindigt inderdaad vaak in geweld. Flink dat je er paal en perk aan hebt gesteld.

Madelon, 18-01-2010 09:04 #1
Ook ik had zo'n relatie. Ik kende hem al vanaf mijn vijftiende.Toen had ik al singalen dat er iets niet klopte.
Ik mocht met niemand omgaan, en met mannen praten was helemaal uit den boze.Want dan had ik ineens een ander.
Het was een aan uit relatie.En als het dan uit was, en ik had een ander vriendje, deed hij mij niets anders dan lastig vallen.
Toen wist ik niet beter.Ik trouwde met hem, en we kregen kinderen. Toen die er waren liet hij me in de steek.
Onze dochter had een ernstige verstandelijke handicap, maar degene die zielig was, was hij.
Hij kon dat niet verkroppen, dat hij zo'n dochter had. Hij kon er niet tegen, dat hij nu de aandacht moest delen met zijn kinderen. En ik redde wat ik redden kon.
En als de kinderen op bed lagen, leek het alsof hij aandacht wilde hebben.En dat was dan altijd sex.
En als ik dat dan eens niet wilde, was ik ineens niets meer aan.
Dan gaf je hem wat hij wilde, dan pas had ik rust.
En hij had me dan al zo'n rotgevoel gegeven, dat ik daadwerkelijk geloofde dat ik niets aan was.
Ik ben wat beschuldigd, van alles kreeg ik naar mn hoofd geslingerd.
Maar voor de buitenwereld, gedroeg hij zich heel sociaal.
Als hij drank ophad werd het nog erger.
In 2007 sloeg hij alles in elkaar, en werd ik bedreigd. Waarom… omdat ik geen sex wilde.
En ik storte in elkaar. Heb hulp gezocht, ik kon er niet meer tegen.
Twee jaar ben ik onder behandeling geweest van een psycholoog. Ik was mezelf totaal kwijt.
Hij had me totaal geisoleerd, ik mocht niks, kon niks, ik was waardeloos.
En keer op keer, zat hij in mijn privedingen te spitten. Vooral mijn telefoon. Want hij ergerde zich aan mijn gesms,
Maar dat was mijn manier van kontakt zoeken met de buitenwereld.
Inmiddels heb ik de stap genomen, en ben ik nu gescheiden. Maar ik ben er nog niet.
Hij lastert, vooral in mijn familie. Waardoor ik ook die kwijt ben.
En nu is hij zielig, is zich van geen kwaad bewust. Zo heeft hij iedereen op zijn hand.
En dat maakt dat je alleen staat.
Maar ik weet wel dat hij waarschijlnlijk de diagnose narcistische psychopaat heeft.
Ik ben blij dat ik de knoop heb doorgehakt. Ik ben bijna vrij…

Infoteur: Singalees
Laatste update: 03-11-2010
Rubriek: Mens en Gezondheid
Subrubriek: Relatie en huwelijk
Special: Liefdesrelaties
Reacties: 2

Schrijf mee!