Verwerking vreemdgaan

Ikgakapot, 24-09-2018 17:01 #23
Mannen komen er altijd slecht vanaf in dit soort items. Hoeveel vrouwen doen hun partner ook zo'n pijn vraag ik mij af. Ik leef 22 jaar lang met en voor mijn meisje met wie ik twee prachtige kinderen heb. Mijn vrouw waarvan ik altijd heilig was overtuigd dat zij mij dit nooit aan zou doen, heeft dat toch gedaan. Na een maand of twee appen met een wildvreemde vent, is ze er uiteindelijk een keer naartoe gegaan en hebben ze het gedaan. Mijn wereld ligt in puin. Ik ben radeloos. De pijn in mijn binnenste is niet te harden en grijpt mij naar de strot. Ik heb nog nooit zoveel pijn gehad en nog nooit zoveel gehuild. Mijn vrouw geeft aan haarzelf niet geweest te zijn, zij was het niet, dacht niet na over de gevolgen, ze dacht helemaal niet na, ze was zichzelf kwijt, zat in een crisis en maakte te balans op met wat ze wilde in haar leven (midlife) en dealde met ellende uit haar verleden etc. Zij was sinds een half jaar/jaar geestelijk niet zichzelf en erg in haar eigen wereld. Ze voelde zich tegelijkertijd uiterlijk goed in haar vel, we letten beide goed op ons eten en ze is ook gewoon een prachtige vrouw. Ze genoot daarmee zichtbaar van de aandacht die ze van mannen kreeg, zelfs als ik daar bij was. Het viel mij al op. Vroeger vind ik dat nooit een probleem en was ik trots dat de mannen naar haar keken. Het was toch mijn meisje. Ik zag dat ze er destijds niets mee deed en wist dat ik haar nr. 1 was. Toen ik zag dat ze er in mee ging en er open voor stond, maakte ik mij natuurlijk wel zorgen. Dat deed pijn en waar ik bang voor was, is nu helaas waarheid is geworden. Toen ze bij die andere vent was geweest, hetgeen volgens het verhaal vreselijk tegen is gevallen in alle opzichten, wist ze dat ze alleen mij en de kinderen maar wil en alles waar ze van houdt al bij haar was. Het was haar 'eyeopener' zegt ze. Ik geloof haar, maar ik geloofde altijd al in haar en ons. Als die afspraak met deze eikel zo tegenviel en de seks ook, had dan halverwege weggegaan en het mij desnoods niet verteld (hoewel ik niet weet of dat op de lange termijn de juiste oplossing is). Ik geloofde dat zij mij nooit zoiets hards en kils aan zou doen. Ik wil met haar verder. Ze is de liefde van mijn leven. Mijn alles. We praten met een deskundige en ik zie de pijn in haar ogen en de oprechte spijt als we er samen over praten en om huilen. Alle contact is ook direct verbroken. Ik geloof dat. Ze beloofd me dit nooit van haar leven meer te doen en mij te bewijzen dat ze me nog waard is. Ze zal het bewijzen beloofd ze me. Ze is meer dan ooit met mij verbonden zegt ze. Ik kan niet meer dan haar op haar mooie ogen geloven. Maar ik geloofde voorheen ook en toen heeft ze mij ook onmogelijk veel pijn gedaan met die ene actie.

Het is nu ruim een maand verder en de pijn is nog steeds ondraaglijk. Als ik alle items zo lees, heb ik ook nog een lange weg te gaan. Ik zoek naar alle houvast waaruit ik op kan maken of je hier mee kunt leven, hoe lang het verwerken duurt, of je het los kan laten, het achter je kan laten, de beelden die ik er van maak in mijn hoofd kan vergeten. Hoe moet ik dit een plek geven? Wanneer gaan de scherpe kantjes er af?

Ik wil het nog met haar proberen. Ze is me, zelfs na dit, te veel waard. Ons leven, ons gezin. Ik begrijp alleen niet dat je dit je geliefde aan kan doen waar je alles mee hebt gedeeld een leven lang. Ergens moet je toch een keer nagedacht hebben. Had met mij gepraat in plaats van all the way ver te gaan. Je wist toen je de moeite nam om naar die man te rijden wat daar van ging komen. Je man waarvan je zegt dat dat de liefde van je leven is, je man die (zogenaamd) perfect is voor je kun je dit toch niet met je volle verstand aan doen? Wat zocht je dan? Het ging om aandacht, iemand die vroeg hoe het met haar ging. Vroeg hoe haar dag was etc. Ze kreeg van deze eikel aandacht. Ons leven verwoest door een gladjanus die aandacht gaf (zelf al een gebroken relatie had, een nieuwe vriendin en mijn vrouw daar ook nog bij moest hebben). Het zorgt voor kortsluiting in mijn hoofd. Ik denk dat hij haar pakte op haar zwakke moment (in haar crisis situatie). Maar is dat een excuus? Ergens had je toch wel een helder moment en kunnen beseffen dat waar je mee bezig was niet kon? Hoe moet ik dit verwerken? Hoe moet ik mijn gedachten stoppen? Kan iemand mij iets meer zekerheid geven over het goed komen hiervan? Geldt "once a cheater always een cheater" of kunnen mensen echt even de weg kwijt zijn zonder dat dit in hun natuur zit en zonder de kans op herhaling? Kan iemand mij helpen met tips? Ben volledig kapot en soms zelfs in paniek. Weet niet wat ik moet. Ik kan niet meer helder denken.

Onbekend, 14-04-2017 12:20 #22
Ik zit aan de andere kant, ben ongelofelijk verliefd geworden en hou van een dame die in alle opzichten en boven verwachting op mij aansluit. Je voelt het al aankomen zij is getrouwd en echt niet gelukkig in haar huwelijk. Ik heb zoveel gelezen over affaires en snap beter waarom zij dit doen, echter snap ik de besluiteloosheid niet (voor zowel man als vrouw)! Stap eruit als de koek op is en aan vreemdgaan begint. Het is altijd twee keien twee schuld en dat is ook het geval in dit huwelijk daar ben ik mij van bewust!

Wat is de drijfveer om door te gaan met de affaire terwijl je weet dat je iemand daar mee pijn doet (in dit geval haar man)? Ik ben de minnaar en kan ik haar niet los laten (ben een jonge man, heb geen kinderen en krijg genoeg aandacht van andere vrouwen waar ik niet warm of koud van wordt) en ja het eenzame gevoel en de pijn is een terug kerend fenomeen. In het begin hebben wij elkaar leren kennen en was er wel spanning en gevoel maar heb ik het af gehouden, zij maakte de eerste stap en op een gegeven moment springt de vonk echt over en gaat het van gezellig samen naar intimiteit, maar dat was niet de drijfveer om door te blijven gaan. De momenten samen is werkelijk als of we getrouwd zijn, de dagelijkse activiteiten zoals huishouden, boodschappen en een goed gesprek sluiten wij naadloos op elkaar aan. We voelen elkaar aan op alle levels.

Ik kan u vertellen dat het qua communicatie en elkaar zien evolueert, het is ongelofelijk hoe ver het gaat en hoe over situaties wordt nagedacht en gehandeld (zelfs de GPS tracking wordt omzeilt)! Met alles rekening gehouden, niets aan het toeval overlaten of risico nemen want daar worden de meeste fouten gemaakt. In vele affaires wordt er door de minnaar/minnares aangestuurd op breken van de relatie, ik heb dit geheel los gelaten omdat ik daar geen invloed op heb en dan bezig ben met manipulatie.
Ik kan wel een best seller schrijven over mijn situatie maar eigenlijk is het in en in triest.

Lang verhaal kort, besluitloosheid en dus in het grijze gebied opereren van degene die overspel pleegt maakt eigenlijk ook een keuze "wel de voordelen niet de nadelen"
Ik als "bad guy" ben ook geen haar beter en daar ben ik mij ook van bewust en heb daarom ook mijn besluit genomen, want er zijn geen winnaars in deze!

Mijn intentie was om de andere kant van het verhaal te laten zien want daar is maar bar weinig over te vinden.

@Carola
Wat een bizar en droevig verhaal in alle opzichten!
Als eerste, uit het leven stappen lost ook niks op zorgt voor een blijvende schade bij de kinderen. Ik kan uw situatie niet inschatten, maar waar deuren gesloten worden gaan er ook weer deuren open. Uw eigen advies is het beste "Stap eruit"

U bent een motivator voor andere door uw verhaal te delen, en door de praktijk ervaringen zoals ik het lees zou ik een relatie advies bureau opzetten en verdiepen in psychology om andere vrouwen te helpen! Mogelijk maakt dit u onafhankelijk en betere toekomst voor uwzelf en uw kinderen.

Carola, 02-04-2017 20:43 #21
Mijn man ging 15 jaar geleden vreemd. Als vrouw voel je aan dat er wat speelt, bewijzen had ik niet, maar ik heb hem wel 1000 keer naar de waarheid gevraagd. Hij ontkende dat hij vreemd gegaan was, ik geloofde hem niet, maar ik bleef bij hem. 10 jaar later kwam de verrassing: een kind, Hij was dus wel vreemdgegaan en had een kind met die andere vrouw. Mijn wereld was kapot, ik wilde het liefste dood, maar ik had zelf ook 2 kinderen inmiddels en voelde mij daar verantwoordelijk voor. Ik wilde scheidden, maar uiteindelijk is dat niet gebeurd. Ik heb niemand over het vreemdgaan en het kind verteld, want dat was al een enorme vernedering zonder dat iedereen dat wist. Iedereen was van mening dat wij een goed huwelijk hadden en omdat de kinderen intens verdriet hadden bij het idee van een scheiding, heb ik toen besloten bij mijn man te blijven. Dit was moeilijk, heel moeilijk. Pijn, verdriet, ik voelde me vaak leeg en eenzaam, maar ik zette door voor mijn kinderen. Na een jaar of 4 begon er weer langzaam liefde en vertrouwen te komen. Het leek goed te komen. Langzaam werd ik van een leeg omhulsel, een robot, weer een beetje mens. Maar niet voor lang. Gisteren kwam ik erachter dat hij weer met iemand anders geweest is. Het lijkt wel of al die tijd dat ik achterdochtig was, hij zich heeft ingehouden, en nou ik hem net weer mijn vertrouwen begon te geven, gebeurt dit. Wederom kapot, ik wil dood, mijn kinderen zijn al iets groter, maar nog lang niet zelfstandig. Door omstandigheden is scheidden geen optie. De enige die daar beter van zou worden is hij. Dat gun ik hem niet. Daarbij is het ook niet zo dat ik niet meer van hem hou. Na al die jaren van ook goede leuke dingen zit er echt wel liefde. Bij hem ook, zegt hij. Hij wil ook niet scheiden, maar wat hij dan wel wil, ik snap het niet. Wat hij doet, doet mij zoveel pijn, ik zou hem dat nooit aandoen, ik snap het gewoon niet. Als er geen kinderen waren geweest was ik al lang geleden uit deze relatie gestapt. Voor de kinderen ben ik blij dat ik dat niet heb gedaan, zij zouden daar absoluut geen leuker leven door hebben gekregen. Maar ik? Ik ben kapot, eind van mijn latijn, uit het leven stappen kan nog niet, maar het raast wel keer op keer door mijn hoofd. Mijn leven is verpest. Als ik van tevoren had geweten dat dit zo zou lopen, had ik andere keuzes gemaakt, dan had ik mijn gevoel gevolgd, maar ja deze twijfelaar was steeds te laat. Redenen voor het vreemdgaan zoals midlifecrises, ja het zal allemaal wel, maar daar heb ik lak aan. Dit is ook mijn leven. Voor mij een mislukt leven. Maar voor jou… als jouw vriend vreemd gaat, het is nog begin van de relatie, je hebt geen kinderen… STAP ERUIT. laat hem stikken met z'n leugens en bedrog en belofte op beterschap. Het is allemaal NEP. Geloof mij, een inmiddels oude vrouw met heel wat ervaring, hij is het niet waard. Kies voor jezelf. Ja ik weet het, er zijn ook goede momenten en o hij houdt zoveel van je, maar dat weegt niet op tegen de pijn en het verdriet.

Johndo, 08-03-2016 20:27 #20
Het is mij ook overkomen alleen ben ik een man en is mijn vrouw vreemdgegaan. Ze had al drie maanden een minnaar toen ik erachter kwam. We hebben samen vier jonge kids tussen vier en tien jaar oud. Mijn inmiddels ex vrouw heeft voor haar minnaar gekozen die zelf ook vier kids heeft uit twee eerdere relaties. Het is nu een jaar geleden en ik mis mijn gezin (ook mijn ex) heel erg. Ze gaat nu nog steeds met haar minnaar en noemt hem nu haar vriend. De kinderen zijn er ook al mee geconfronteerd en dat is erg moeilijk. Ik hoop nog steeds dat haar relatie niet gaat slagen. Ze heeft er niks voor willen doen geen relatie therapie helemaal niks! Desondanks gaat het nu redelijk goed tussen obscene hebben we geen ruzie meer. Ik wil dat ook niet vanwege onze kinderen. Samen zijn we co-ouders.

Ik mis hun elke dag!

Brenda, 08-02-2016 15:57 #19
Ondertussen een jaar verder na het hele gebeuren. Ondanks dat hij zijn best doet en bij mij de scherpste kanten ervan af zijn blijven er moeilijke momenten. Zo heb ik dagen geen last ervan (het draait dan nog wel veel op de achtergrond mee), zo zijn er dagen dat het huilen erg hoog zit en ik het niet weggeduwd krijg. Verder is alles weer als voorheen… hoop het verder kwijt te raken en het weer wat meer "gewoon" wordt. Bij ons was het grootste probleem dat hij niet kan praten en zich continu aanpast om de ander zich goed te laten voelen. Hij liep compleet vast. Nu kunnen we door therapie vreselijk goed praten, hij is dolgelukkig hiermee en vindt het vreselijk dat hij dit heeft laten gebeuren.

Jasmijn, 19-01-2016 13:17 #18
Ik heb geprobeerd om mijn partner te vergeven dat hij een affaire had maar ontdekte dat hij steeds weer profielen op datingsites aanmaakt. Ik denk dat hij nu een heel groot probleem heeft, ik wil niet blijven bij zo iemand. Dat hij het zicht maar uitzoekt op de sites, ik ben er mee weg…

Karin, 19-11-2015 01:34 #17
Krap twee jaar geleden ontdekte ik dat, na precies 25 jr huwelijk, mijn man vreemdging. Hij had op dat moment al een half jaar een relatie. Wij zijn nog bij elkaar maar het verraad voelt nog steeds als de dag van gister. Hoewel ik ons niet wil opgeven, is de pijn af en toe niet te dragen. Net na het ontdekken keek ik ook op forums en zag dat het verwerken gemiddeld 2 jr duurde. Ik dacht dat ik gek werd! Inmiddels ben ik bijna twee jr verder en besef dat het nog een lange weg is.

Maria, 07-09-2015 15:21 #16
Beste eenzaam
ik ken het gevoel, mijn man is inmiddels 4 jaar geleden door mij betrapt, hij had al 3 jaar een ander, maar voor mij gekozen. Midlifecrises en de hele mikmak. Ik heb volgehouden omdat ik geloofde in mijn eigen liefde en in de zijne. Het is gelukt met vallen en opstaan… ga de therapie in en praat veel, zonder veel verwijten, probeer elkaar te begrijpen! Succes.

Eenzaam, 27-03-2015 14:01 #15
Hallo allemaal,
Ik ben hier omdat ik ook radeloos ben. Helaas ook bedonderd ben door mijn man, hij heeft een jonge meid van 26 terwijl hijzelf 44 wordt.
Na maanden vermoeden eindelijk vorige week betrapt, in mijn eigen huis!
Hij is zichzelf niet, hij zit middenin een zware midlifecrisis. Het is zo moeilijk om de juiste beslissing te maken, vd ene kant hou ik heel veel van hem om zijn mooie karakter (wat hij normaal gesproken heeft) kan hem als mens niet loslaten, dat wordt zijn ondergang.! Vd andere kant voel ik me klein, gekwetst, zie geen toekomst meer met hem.we hebben besloten als vrienden door te gaan. Maar ondertussen weet ik dat hij mij ook niet kan loslaten, samen veel gehuild, gepraat. Eindelijk zover gekomen dat we hulp hebben gezocht. Maar toch. Ik weet dat ze nog contact hebben, dat hij dat stukje ook niet kan loslaten, daar heb ik veel moeite mee ondanks het feit dat ik hem niet meer als partner zie.
Diep in me hart hou ik nog teveel van hem!

Brenda, 12-03-2015 00:07 #14
Sinds 3 weken weet ik dat mijn man mailde, afsprak en kuste met een andere vrouw, 3 maanden maar. We hebben meer dan een goede relatie, niet te bevatten. Hij was helemaal verliefd op haar en wilde zelfs grote stappen zetten. Hoe kan dat nou als je pas zo kort iemand kent, haar amper gezien hebt, nog niet eens seks hebt gehad. We gaan samen verder, maar het gevoel dat hij zo makkelijk aan de kant kan zetten knaagt. Zo oneerlijk naar mij en de kids. Zelf snapt hij ook niets van zichzelf, het is ook zo niet hij. Ik hoop dat we eruit gaan komen, maar twijfel nu enorm aan mezelf. Wil ik zo'n vent wel?

Sandy Maes, 16-02-2015 07:10 #13
Hallo, mijn man heeft 9 jaar geleden een relatie met Franse vrouw van 9 maanden. Ik heb hem vergeven. Nu doet hij opnieuw vreemdgaan met ander Franse vrouw van 5 maanden. Hij heeft erg spijt. Ik kan niet opnieuw vergeven. Hij is ingestort. Hij wil mij terug. Ik zie het niet zitten. Hij woont voorlopig bij zijn moeder op mijn bevel. Wat moet ik doen? Ik wil scheiden maar ja niet simpelweg. We zijn 24 jaar getrouwd. We waren heel gelukkig. We vrijen nog regelmatig. Toch doet hij met ander vrouw waarom?

Rob, 04-10-2014 15:06 #12
Onze relatie heeft ook z'n ups en downs gehad maar ik dacht juist dat het weer goed ging tot ik afgelopen week onverwacht eerder klaar was bij een afspraak en langs huis reed. Staat de auto van mijn vrouw daar en een Volvo c30, om mijn plek. Ik denk nog van een iemand die bij de buren moet zijn. Ik naar binnen, niemand. Ga naar boven, mijn vrouw met ja, een blote vent in m'n eigen bed. De grond zakte weg onder mijn voeten, als ik iemand vertrouwd heb nooit zoiets te doen dan was zij het wel. Nu 3 dagen later, ik kan er nog niet over praten want dan overheerst boosheid te veel, voel me zo ontzettend gekwetst. Via second love een vent opgedaan, zomaar, en natuurlijk de 1e keer. Zegt dat ze spijt heeft, alleen mij wil, maar waarom doe je dit dan? Ik weet nog niet hoe we verder gaan, of ik dat kan. Denk niet dat het vertrouwen ooit terug komt maar heb ook 2 kinderen. Moet ik hun toekomst dan ook beschadigen hierdoor…? Ik weet het niet…

Marike, 15-12-2013 18:59 #11
Beste allemaal,
Ik herken veel in jullie verhalen. Inmiddels is het al wel drie jaar geleden maar nog steeds heb ik erg last van het vreemdgaan van mijn toenmalige partner. Mijn onderbuikgevoel bleek te kloppen, al heeft het twee maanden geduurd van liegen en ontkennen maar daar kwam het dan toch uiteindelijk, ja hij was vreemdgegaan (vijf maal). Ik ben met deze relatie gestopt omdat ik wist dat het vertrouwen - voor mij een van de belangrijkste aspecten van een relatie - was verbroken. Nu dus drie jaar later heb ik een leuke vriend weergevonden. Echter heb ik nog steeds enorm last van het wantrouwen. Mijn vriend kennende is een trouwe hond en is ook eerlijk in alles wat hij doet. Toch vind ik het enorm lastig als hij een avond op stap gaat met vrienden en daar ook slaapt (omdat ze in zijn oude woonplaats wonen) of überhaupt vertrouwen in mensen te hebben. Het liefst vraag ik hem de oren van zijn lijf en controleer ik zijn telefoon en fb of ik me zorgen moet maken, dit doe ik echter niet omdat ik weet dat ik me hoogstwaarschijnlijk voor niks zorgen maak en hem dan belast met MIJN probleem. Daarnaast moet je gewoon vertrouwen in een relatie hebben, echter is dat bij mij dus niet de volle 100% door wat er vroeger is gebeurd. Hij weet ervan en probeert er ook rekening mee te houden. Ook heeft het een enorme deuk voor mijn zelfvertrouwen opgelopen en heb ik eigenlijk constante bevestiging nodig, anders maak ik me zorgen of hij het nog wel leuk vindt. Ik wil van dat gevoel af en al die energie wat ik er aan kwijt ben en totaal doelloos is. Heeft iemand hier tips voor om dit aan te pakken?

Maria, 06-10-2013 05:27 #10
Beste Mark, het lijkt.mij alsof je vriend van twee walletjes wil blijven eten. Met jou de relatie voort zetten en een vriendschap beginnen met iemand waar hij verliefd op is en sex mee heeft. Dat laatste lijkt mij een onmogeijke opgaaf. Je maakt je druk om je vriend als jij jullie relatie opgeeft. Erg lief van jou. Dacht hij ook maar zo aan jou. Stel jezelf de vraag of jij op deze manier verder kan. Wetend dat hij met zijn vriend op pad is en waarschijnlijk sex heeft met hem? Dat blijft een heel stressende relatie voor jou. Niet erg meevoelend van je partner naar jou toe. Ga hier een gesprek met je partner over aan en maak je keuze. Denk aan je gezondheid en zorg goed voor jezelf. Sterkte en groeten van Maria

Mark, 24-08-2013 23:18 #9
Ik had NOOIT kunnen denken dat ik verwerking vreemdgaan zou moeten opzoeken:-((
Mijn partner heeft mij constant zitten beliegen over een zogezegde vroegere vriend die hij plots terug is tegengekomen na onze verhuis. Ik onnozele naieveling geloof dat.
Wat komt er uiteindelijk boven water? Inderdaad, vreemdgaan!
Na drie jaar relatie te hebben, juist een nieuw appartement gekocht. Hij kon niet veel sex meer geven omdat hij blijkbaar teveel stress had. Als ik niet begon gebeurde er niets. Op een maand tijd hadden wij nog ongeveer 3 maal sex… Ja ik onnozele naieveling geloofde dat… Hadden wij sex, je zal mij niet geloven maar het is echt waar, zat meneer op zijn IPad te kijken en ik mocht alles doen. Het ongelooflijke vind ik dat ik hem nog graag zie. De pijn, vernedering die ik voel… daar bestaan geen woorden voor! Nadat alles is uitgekomen, zei mijn partner dat het maar 1 keer gebeurd is… Vanmiddag krijgt hij berichten op zijn telefoon. Hij stond onder de douche… wat doe ik? Inderdaad, ik ga die lezen (weet echt niet of dat dom van me is of niet?)
Wat lees ik: Lieve schat, laat je daar niet gek maken he, straks heb je je eigen 'ik' time… Wat moet ik mij hierbij voorstellen?
Ik heb mijn partner op facebook staan en kan zo op het profiel van mijn rivaal…
Het jeukt enorm om hem een bericht te sturen en erin te zetten: als je de ballen aan je lijf hebt om met mijn partner te smossen dan hoop ik dat je de ballen aan je lijf hebt om hem binnen te pakken ook!
Ik weet dat dat niet veel zal oplossen, maar mijn woede vanbinnen is echt enorm!
Zie ik mijn partner nog graag? eigenlijk wel. Vertrouw ik heb nog en zal ik hem ooit nog kunnen vertrouwen? Nooit!
Nu zit ik hier, achter mijn pc… duizend en een vragen in mijn kop! Maar de grootste van al: Moet en kan ik nog verder? Wat gaat er met mijn partner gebeuren als ik de relatie stop?
Zelf heeft hij aangegeven dat hij verder wil en de relatie terug een kans wil geven. Maar de rivaal loslaten gebeurd niet… Hij wil er een 'gewone' vriendschap mee en af en toe nog afspreken om leuke dingen te doen. Koffie drinken, naar de bioscoop gaan… ja hoor, zonder mij!
Gek, onnozel, ambetand, zenuwachtig word ik ervan en ik weet mij echt geen raad!
Sorry voor mijn lang verhaal, maar moet het ergens kwijt
Mark

Rob, 15-04-2013 22:17 #8
Jullie schrijven alleen over mannen die vreemdgaan maar ook vrouwen gaan vreemd en ook dat is erg voor de man ik spreek uit ervaring.

Brenda, 21-01-2013 20:38 #7
Brenda, 20-01-2013
2 jaar geleden tijdens een opleiding ben ik er achtergekomen dat mijn man foto's van mijn zus op zijn pc had staan. Ik ben mij werkelijk dood geschrokken want het waren foto's in ondergoed. Hij bleek gevoelens voor haar te hebben, zo vertelde hij mij 3/4 jaar lang ongeveer. Die had hij uit haar mailbox gekraakt. Toen dit voorbij was is hij een affaire begonnen met een klasseassistente van mijn zoon, we waren net 6 weken getrouwd. Deze affaire heeft 6 maanden geduurd, afijn toen ben ik ook een affaire begonnen van een paar maanden. Tijdens de affaire met de juf was mijn broer in Nederland die in het buitenland woont, tijdens een werkavond van mij heeft mijn man mijn broer en zijn vrouw de deur uitgezet en heb ik ze nooit meer gezien. Ze willen niks meer met mij te maken hebben. We zijn nu zoveel jaren verder en kan ik mijn man niet meer vertrouwen. IK ben bij een psycholoog geweest en gesprekken met mijn huisarts gehad maar merk aan mijzelf dat ik geen kracht en vertrouwen meer heb voor de toekomst. Zijn er mensen die advies hebben voor mij of die een gelijkwaardige situatie hebben meegemaakt?

Alvast bedankt

Sabine, 18-10-2012 10:16 #6
Ook voor mij is het nu twee jaar geleden, het overspel van mijn man. Het verschrikkelijkste moment van mijn leven. Ik ben het nog steeds niet vergeten, maar het vertrouwen is toch stilaan aan het terugkomen. Oef, want constant in wantrouwen moeten leven is vermoeiend. Ik schiet niet meer in paniek als ik eens niet weet waar hij is, of hij neemt de telefoon niet op. Maar denk toch dat ik zoiets traumatisch NOOIT zal vergeten. We zijn terug gelukkig samen, maar ik voel toch dat er iets gebroken is.

Miss Independant, 04-12-2011 14:36 #5
Zo herkenbaar wat ik hier lees. Ik had een vriend 1,5 jaar. 2 weken na een vakantie had hij zich aangemeld op een chatsite. Deed zich voor als vrijgezel, foto's smsjes er is heel wat verstuurd. Geheim mailadres wat ik niet wist.
Toen ik hier achter kwam, heb ik zijn mailadres gekraakt en nog wat mailadressen van hem. Er ging een andere wereld voor me open, naakfoto's van hem die hij naar andere vrouwen stuurde. Ik heb het meteen uitgemaakt, nu wil hij me terug. Maar ik weet wel beter, vreemdgaan zit in zijn aard dat krijg ik er niet uit. Dus om mezelf te besparen heb ik er definitief een punt achter gezet, hoe leuk we het ook samen hadden.

Geli, 30-11-2011 17:53 #4
Hoi, ook ik heb een zeer nare ervaring, en daar het nog zeer vers is weet ik ook niet echt hoe ik met deze situatie moet omgaan. Mijn vriend en ik hebben pas een huis gekocht, daar is onze hele vakantie eraan gegaan met verhuizen en verbouwen. Dus stress stress, dat heeft onze relatie een deuk gegeven omdat wij natuurlijk ook pas 1 1/2 jaar samen zijn. Ook heb ik nog een dochter die niet de zijne is (15 jaar ) en dus volop aan het puberen is en dit op zich al de nodige problemen met zich mee brengt. Na stevige ruzie heb ik hem dus het huis uit gezet, omdat hij alleen stappen ging en wij alleen nog maar ruzie hadden. Alleen na een week begon hij continu te smsén, en bij zijn bezoeken (altijd voor een kleinigheid) ben ik ook twee keer met hem naar bed geweest. Dit (daar was hij dus ondergekomen) wist die nieuwe vriendin niet, naar nog een halve week hield hij het niet meer daar uit en smeekte mij om terug te mogen komen. Nu proberen wij ons best te doen met de relatie wat ook redelijk tot goed lukt, ook harmonie was voor de eerste keer weer te proeven. Alleen wat doe ik met mijn eigen wantrouwen?

Just Me, 18-11-2011 22:40 #3
Ik ben er achter gekomen dat mijn man naar de hoeren is gegaan! We hebben een baby en hij heeft mij een jaar niet aangeraakt! Ik haat hem nu zo erg ik wens dat hij snel dood gaat mijn boosheid is zo verschrikkelijk erg niet te geloven gewoon! HOND

Mijntje, 10-12-2010 13:49 #2
Vorige jaar heeft mijn vriend (waar ik niet mee samenwoon) tussen kerst en eind januari via een datingsite afspraken gemaakt met andere vrouwen. Met een van deze vrouwen heeft hij een soort van relatie gehad. Dit heeft hij uiteindelijk verteld nadat hij de korte relatie al had beeindigd. Zijn reden voor dit alles was dat hij zich door mij afgewezen en niet gewaardeerd voelde.

Ik was natuurlijk erg verdrietig en boos maar dacht dat ik het vertrouwen in hem wel weer terug zou krijgen. Helaas, tot op heden vertrouw ik hem nog steeds niet. Dusdanig dat ik eigenlijk sterk overweeg om onze relatie te beeindigen. Het niet hebben van vertrouwen in hem, vreet echt aan me. Ik heb dit gevoel in vorige relaties nooit gehad.

Ik merk dat ik doordat gebrek aan vertrouwen in hem ook zeer weinig vertrouwen meer heb in onze relatie.

Kan het zo zijn dat zijn buitenspelen mij dusdanig heeft geraakt, dat ik daar niet meer overheen kan komen?

An1967, 14-10-2010 11:26 #1
Ik heb geheel onverwachts ontdekt dat mijn man via een geheime hotmail afspraakjes maakte met dames voor een spannende affaire. Hij gebruikte een vals naam en plaats en zover ik kan ontdekken heeft hij zo'n 19 vrouwen aangeschreven. Toen ik het ontdekte heeft hij na die tijd zeker nog 3 keer tegen me gelogen, vooral over de hoeveelheid mailtjes. Hij heft er enorm veel spijt van en zegt dat ik alles voor hem ben. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik ben helemaal over mijn toeren en de zenuwen gieren door mijn lijf. Ik heb voor morgen al een afspraak gemaakt bij de huisarts want ik krijg het niet onder controle met wat rustgevende huismiddeltjes. Mijn man heeft zich wel aangemeld voor psichische hulp, er is ook erg veel in zijn jeugd gebeurd en dat begrijp ik ook allemaal wel.
maar hoe moet ik nu met mijn gevoelens om. Ik kan bijna niet meer normaal functioneren.
Help me. Reactie infoteur, 14-10-2010
Beste An 1967,

Het is een hele grote schok voor iemand als deze geheel onverwachts ontdekt dat haar partner ontrouw is, op het punt staat een affaire te beginnen, liegt en bedriegt. Je dacht je partner te kunnen vertrouwen en je dacht je partner te kennen. Het is een hele schok waar een hele hoop heftige emoties bij los komen. Onderschat deze emoties niet! Dat je nu helemaal over je toeren bent, is echt een heel normale reactie. Laat al je emoties er uit komen, geef er aan toe. De radeloosheid en de onmacht overspoeld je. Het is normaal na het vernemen van zulk ongelooflijk nieuws dat je bijna niet meer kan funcioneren. Je hoeft nu ook even niet te funcioneren, je moet die heftige emoties een plaatsje kunnen geven.

Als jullie kinderen hebben, is het raadzaam om je kinderen even uit logeren te sturen bij opa en oma of bij lieve betrouwbare vrienden zodat jij op adem kan komen. Je zal last krijgen van woedeuitbarstingen door het ongeloof dat je partner zo harteloos en zo hard tegen je kon liegen. Laat die woede maar komen, uit je gevoelens! Daarom is het beter dat je kinderen even niet aanwezig zijn, zodat je geen "mooi weer" hoeft te spelen terwijl je wereld op z´n kop staat.

Misschien heb je de behoefte om zelf ook even uit logeren te gaan: weg uit alles wat zo begriegelijk was. Geef er aan toe, doe wat nodig is om al die heftige emoties te uiten. Heb je behoefte om te parten met vriendinnen? Echt doen! Heb je behoefte om dagen achter elkaar te huilen? Doen!

Ruzie maken met je partner is in dit stadium nog niet zinvol, alhoewel het wel een zeer begrijpelijke reactie is! Jullie zijn allebei nu helemaal over de toeren en beiden overspoeld door heftige emoties. Kom eerst tot je zelf nadat je de ergste emoties verwerkt hebt en gun je partner hetzelfde. Ga dan pas samen praten of ruzie maken of waar je behoefte aan hebt.

Ik vind het ontzettend goed van je dat je een afspraak hebt gemaakt bij de huisarts! Hulde!

Ik heb nog een paar artikelen voor je die hopelijk raadzaam voor je kunnen zijn en enige inzicht in de situatie geven:

http://mens-en-samenleving.infonu.nl/man-en-vrouw/52257-vreemdgaan-ontlading-tijdens-het-verwerkingsproces.html

http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/relatie-en-huwelijk/51981-ontdekken-vreemdgaan-emotionele-uitbarsting.html

http://roberta.infoteur.nl/specials/vreemdgaan-ontdekt.html

Beste An 1967 ik wil je heel graag het allerbeste toewensen voor de toekomst, luister naar je hart en probeer goed voor jezelf te zorgen!

Met vriendelijke groet, Roberta

• Plaats zelf een reactie, vraag of opmerking bij dit artikel…