Sexverslaafde vrouwen (Nymphomanie)

Over mannen en een sexverslaving is vrij veel terug te vinden. Er worden ook regelmatig reportages op tv getoond. Er zijn echter ook vrouwen met een te verhoogd libido, die daar erg veel last van kunnen ondervinden. Dit zijn Nymphomane.

Nymphomanie

Wat is de definitie van Nymphomanie?
Liefdewoede, mansdolheid. De zelfbevlekking bij het vrouwelijk geslacht ( dit is verwoord in 1800)
Gevonden op http://www.dbnl.org/tekst/weil004kuns01/

Waar het dus eigenlijk op neerkomt is dat de vrouw een onstilbare honger en drang naar sex heeft. Het voornaamste kenmerk van deze ziekte is een voortdurende, onverzadigbare drang naar geslachtsgemeenschap en of naar andere vorm van bevrediging, die nooit tot bevrediging, alleen maar tot een nog sterkere geprikkeldheid leidt.

Er zijn twee verschillende vormen van Nymphomanie.

We moeten hierbij twee typen mensen gaan onderscheiden:

• Bij het eerste type is de afwijking te wijten aan een stoornis of probleem in de geslachtsklieren. Door over-activiteit van deze klieren ontstaat een begeerte, drift, drang die niet bevredigd kan worden. Dit is zeer vervelend voor de vrouw, maar helaas kan ze er weinig aan doen.
• Bij het tweede type wordt de sexuele overprikkeldheid voornamelijk veroorzaakt door psychische factoren. Door zich zo intens met de sexualiteit bezig te houden ontvlucht men pijnlijke gevoelens van minderwaardigheid. Die worden tijdens de geslachtsgemeenschap tijdelijk opgeheven, maar zij komen onmiddelijk daarna weer terug en eisen dan juist nog meer sexuele handelingen. (dit is dus wat de mannelijke sexverslaving ook vaak laat zien)

Is er een behandeling voor?

Eigenlijk is er geen behandeling voor Nymphomanie. Wat bij de eerste types wel eens kan helpen en voorgeschreven wordt zijn libidoremmers. Deze zorgen ervoor dat de klieren minder hormoon aanmaken die het sexueel verlangen regelt. Meestal moeten deze medicijnen levenslang genomen worden. Voordat de conclusie, Nymphpmane, getrokken wordt, kan er een lange weg zijn afgelegd vol schaamte en eenzaamheid.

Bij de tweede types komt het eigenlijk neer op intensieve therapie eventueel in combinatie met libidoremmers. In de Verenigde Staten kwam het idee dat seks een verslaving kon zijn tot ontwikkeling op het einde van de jaren `70 en in de jaren '80 van de 20e eeuw. Om seksueel minder actief te worden bevelen de meest artsen in de Verenigde Staten aan om geen seksueel gedrag te vertonen behalve wanneer iemand getrouwd is en ze verbieden masturbatie, pornografie, en seksuele fantasieën, evenals lesbische of homoseksuele verbintenissen. Net zoals bij andere verslavingen bestaat er geen genezing en blijft een individu levenslang "herstellende" (uit Groneman). Of dit de juiste manier van handelen is valt natuurlijk te betwisten. Het is geen zonde op een gezonde manier van jezelf te houden en te vrijen.

Persoonlijk ben ik het er dan ook niet mee eens. Ik denk dat een dieperliggende oorzaak, zoals bij een sexverslaafde, gezocht moet gaan worden. Zo kan het natuurlijk mogelijk zijn dat een vrouw ook problemen uit haar jeugd heeft of sexueel is misbruikt. En de sex alleen gebruikt om zichzelf goed of misschien machtig te voelen. Persoonlijk denk ik niet dat het weghouden van het "probleem" enig probleem oplost, ik denk juist dat de drang dan alleen maar sterker wordt. Wat mijn idee is? Dat deze vrouwen een goede therapie en begeleiding krijgen en inzicht waarom ze zoveel bezig zijn met sex. En daarmee geholpen worden om weer een normale drang te gaan krijgen

Wat te doen als ik denk dat ik aan Nymphomanie lijdt?

• Praat erover met je omgeving, of een vertrouwenspersoon.
• Zoek naar informatie over Nymphomanie
• Ga eens met een sexuoloog praten
• Vraag hulp en blijf er niet mee zitten
• Schaam je niet , ook al is er niet veel over bekend, je bent niet de enige.