Sexverslaving: wanneer je verslaafd aan sex bent

De DSM-IV, hét handboek voor psychische stoornis in de Westerse wereld, spreekt enkel over parafilieën (oftewel, stoornis met betrekking tot een ongewoon object van het sexsueel verlangen). Dit is dan ook de dominante visie op sexsuele afwijkingen. Er bestaat echter nog een klasse van mensen met een sexuele afwijking, namelijk een verstoring in sexuele zelfregulatie. Men heeft geen controle meer over het eigen sexuele verlangen en gedrag. Dit leidt niet zelden tot een ontsporing in de frequentie van het sexuele gedrag en verlangen. Hierbij wordt de sexsualiteit dikwijls negatief beleefd. De persoon heeft daarnaast het gevoel het gedrag en verlangen niet meer in de hand te hebben. Dit leidt tot overmatig en dwangmatig masturberen, te veel porno kijken, dwangmatige promiscuiteit en een overmatig verlangen naar sex binnen een relatie. In dergelijke gevallen wordt er ook wel gesproken van een sexverslaving.
Wanneer spreekt men van een sexverslaving?
Carnes spreekt van een sexsverslaving wanneer men een ongezonde relatie met een object of situatie verkiest boven een gezonde relatie met anderen. Hij beschouwt een sexverslaving als een ziekte met een aantal specifieke kenmerken:- Men heeft geen controle meer over sex
- Men gebruikt sex om pijn en stress te verminderen
Colemann beschijft de sexverslaafde anders, namelijk "de sexverslaafde is obsessief bezig met zekere patronen van sexueel gedrag en ervaart hier negatieve consequenties van". Ondanks deze negatieve consequenties zet de sexverslaafde het gedrag echter wel voort, hoewel hij het tevergeefs probeert te veranderen.
Kafka beschouwt de sexverslaving als een vorm van een impulscontrole stoornis. Men kan immers de drang of impuls om een bepaalde handeling die schadelijk is voor de persoon en/of omgeving uit te voeren niet weerstaan. Kafka spreekt van een sexverslaving wanneer men minstens zeven orgasmes per week heeft gedurende minstens zes maanden. De persoon in kwestie moet 15 jaar of ouder zijn. Hiervan is sprake bij circa 3 tot 8% van de bevolking.
Verloop sexverslaving
Onder andere Carnes en Coleman stellen dat een sex verslaving een manier is waarop men om kan gaan met negatieve emoties. De sexverslaving werkt dus als het ware als een copingmechanisme. Zij stellen dat het afwijkende sexuele gedrag in de loop der tijd steeds heviger of frequenter wordt. Carnes onderscheidt zelfs drie fasen in de sexverslaving:[OLIST]Masturberen, heteresexuele en homosexuele relaties, pornografie en bezoeken van prostituees
Exhibitionisme, voyeurisme en telefoonsex
Sexueel misbruik van kinderen, incest en verkrachting[/OLIST]
Coleman en zijn collega's stellen echter dat er geen vast verloop van een sexverslaving is.