Reacties
Rita, 31-05-2012
Hallo Dominique, Hartelijk dank voor je reactie. Ben vandaag bij huisarts geweest voor advies en hulp. ( eerst wil ik vertellen dat ik sedert amper 1 mnd nieuwe huisarts heb. Mijn vorige huisarts schreef me die rotzooi van efexor voor 18 j geleden. Bij elke tegenslag in mijn leven dat ik meemaakte, vermeerderde hij dus mijn dosis AD. Mijn nieuwe huisarts luistert en neemt de tijd voor mij, wat bij mijn vorige huisarts zeker niet het geval was).
Dus, na een goed gesprek en lichamelijk onderzoek, zei de arts me dat ik over halfweg ben voor de ergste afkickverschijnselen en als ik nog 1O-tal dagen kan doorzetten, zonder gram AD, ik er veel vlugger zal geraken dan vanaf nu (na reeds 12dagen zonder AD), stilletjes aan af te bouwen. Kheb dus zelf in overleg met arts beslist, om vol te houden! Op karakter en omdat ik vind dat ik reeds 18 j niet meer leef, maar geleefd word door die AD. Ik moet volhouden. Denk nu niet dat ik zo een sterk mens ben hé. (anders was iik nooit aan de AD verslaafd geraakt). Ik wil, moet en zal terug baas worden over mijn lichaam en leven en wil opnieuw GELUKKIG zijn. Mijn nieuwe huisarts heeft me vandaag wel Betahistine Mylan 24 mg tabl voorgeschreven, 1p/dag 's morgens om me toch iets minder ellendig te voelen. Ze verzekerde me dat dit nt verslavend is en ik het max 1 mnd zal moeten nemen.
Heb daarnet al mijn medicatie, (AD, pijnstillers, spierontspanners, slaappillen, laxatiemedicatie e.a), in schoendoos aan mijn partner afgegeven, aangezien ik ze sedert een aantal dagen nt meer nodig heb.
Ik laat zeker nog weten hoe ik het de volgende dagen stel. Nogmaals dank voor de reactie en vriendelijke groetjesReactie infoteur, 01-06-2012
Lieve Rita,
Karakter hoor! Ontzettend sterk en goed van jou. Daarnaast fijn dat je nu een huisarts hebt die je serieus neemt en het aanmoedigd om te stoppen. Hoe dan ook is je instelling helemaal goed. Probeer er wel iets van 'hulp' naast te zoeken. Iemand om mee te praten of om op terug te vallen voor advies. Voor de rest: blijf in jezelf vertrouwen! Ja, je hebt AD 18 jaar geslikt en je voelde je afhankelijk… maar. verslavingen zijn er om te overwinnen. Je bent nu aan het knokken om je leven weer in eigen hand te krijgen en met jou instelling… ben je aan de winnende hand!
Heel veel succes! Ook voor je partner, waar je zo te lezen ontzettend veel steun van krijgt. Super!
Lieve groet!
Rita, 30-05-2012
Ben van de ene op de andere dag gestopt met efexor 300 mg. Slikte 18 j. Begonnen met 37, 5 dan 75 mg dan 15O mg en tenslotte 2 maal 15O mg daags en dit tot ik op 20 mei (11 d geleden) plots gestopt ben. Ben al door de hel gegaan sedert ik stopte. Mijn partner steunt me enorm en ik ga ook bij psychologe om te praten. Heb ook fibromyalgie sedert jaren. Slik enorm veel pijnstillers en spierontspanners, MAAR, sedert ik met AD stopte, is fibro enorm verbeterd! (bijna geen pijnstillers meer nodig). Ik wil volhouden geen AD meer te slikken, maar het is verdomd lastig. Ik wil terug gelukkig worden, maar soms heb ik het gevoel dat het me niet zal lukken.En toch wil ik winnen van die AD! Wat kan ik nog doen om het van die AD te halen? HELP aubReactie infoteur, 31-05-2012
Hallo Rita,
Ben je van de één op andere dag gestopt met 150 mg Efexor of zelf 300 mg Efexor? Het is in dat geval echt wijsheid om eerst even rustig af te bouwen. Je lichaam heeft het afbouwen nodig om rustig weer zelf het werk te kunnen doen. Praten met een psycholoog is uiteraard een goed idee. Ook hij/zij zal je helpen en adviseren bij het stoppen met antidepressiva. Mocht het echt zo zijn dat je in één keer gestopt bent met zo`n hoge dosis en nu het gevoel hebt in een diep gat te zijn gevallen, dan zou mijn advies zijn om in overleg met psycholoog of huisarts (zij hebben ervoor gestudeerd) eerst weer wat te gaan gebruiken om vervolgens rustig af te bouwen. Uiteraard voel je zelf het beste aan of je nu door kunt zetten en dit gevoel een paar weken/maanden aan kunt of niet. Ik ben zelf uiteindelijk pas bij 37.5 mg Efexor gestopt en had al flink last van ontwenningsverschijnselen, vandaar dat het mij niet zou verbazen dat deze ontwenningsverschijnselen bij jou dubbel zo hard zullen aankomen. Laat je goed adviseren door de psycholoog en leg dit zo spoedig mogelijk voor, dan kun je samen bepalen hoe en wat nu verder de beste manier is.
Janette, 22-05-2012
Ik ben aan het afbouwen van 200 mg Sertraline wat i, 5 jaar heb gebruikt. Echter heb ik het probleem dat ik niet meer bij mijn gevoelens kan komen. Ik maak echter prive een hoop tegenstrijdigheden mee. Ernstige ziektes in mij omgeving, maar ook een nieuwe liefde. Ik weet niet wat ik er mee aan moet omdat ik nu juist niet bij mijn gevoel kan komen.
Heeft iemand hier ervaring mee of weet iemand wat ik hier mee aan moet hoor ik het heel graag. JanetteReactie infoteur, 29-05-2012
Hi Janette,
Sowieso met iemand gaan praten. Zoek op het internet uit wat voor therapie het beste bij je past en ga met dit probleem aan de slag. Er zijn echt genoeg therapieen waarbij je geleerd wordt om bij deze gevoelens te komen én hoe hiermee om te gaan.
Liefs!
Rona, 15-05-2012
Hallo allemaal!
Ik ben sinds 2 weken gestopt met mirthazapine. De eerste paar dagen ging het goed, beetje duizelig maar dat was het. Eigenlijk begint het bij mij nu pas.erge spierpijn, kou op me borst, misselijk, tranen zitten erg hoog. Ik probeer zo veel mogelijk te ontspannen (yoga, mediteren enz) moet zeggen dat, dat toch wel helpt. Ik werk niet, ben huisvrouw dus wel het geluk dat ik nu even niks hoef te doen. Ik heb de medicijnen 14 jaar geslikt in een lage dosering 15 mg. Ik wens iedereen heel veel sterkte want het valt absoluut niet mee. RonaReactie infoteur, 29-05-2012
Hallo Rona,
Valt inderdaad niet mee en week 2 tot 6 worden door de meeste als heftig ervaren.
Laat je binnenkort even wat van je horen?
Heel veel succes!
Sofie, 08-05-2012
Ik gebruik vanaf 2002 AD (na een flinke Burn-out). Ben in 2007 gestopt (binnen 3 weken eigenlijk en ging best goed), maar een half jaar later was ik zo depressief dat ik weer begonnen ben. Deze keer kreeg ik venlafaxine 75 mg. Slik dus sinds 2008 weer. Eigenlijk ben ik een vrolijk type en heel optimistisch. Heb me een bepaalde denkmethode aangeleerd. Geen doemdenken meer dus. Ik bepaal zelf wat ik denk en dat moeten leuke dingen zijn. Ben 9 maanden geleden overgegaan van 75 mg naar 37, 5 mg. Zonder problemen. Heb nu 1 maand om de andere dag geslikt, ging ook prima. Ben nu sinds 4 dagen helemaal gestopt. Vandaag voor het eerst misselijk pff. Maar ik wil het volhouden. Zal elke week verslag uitbrengen. Ik wil van dat spul af. Ik heb me voorgenomen dat ik het echt niet nodig heb! Ik programmeer me dus op het niet meer en nooit meer gebruiken van AD. Tot over een week.Reactie infoteur, 29-05-2012
Hoi Sofie!
Wij zijn benieuwd hoe het nu met je gaat… Nog ontwenningsverschijnselen?
Groet, Dominique
Elise Rose Muylaert, 05-05-2012
Ben blij dit hier te lezen het doet me deugd om te zien dat ik niet alleen ben.
Ik ben eigenlijk enorm dom geweest om te stoppen met AD midden in een verschrikkelijke periode. Natuurlijk geef ik niet op ookal voel ik me verschrikkelijk.
Gisteren avond kreeg ik een paniekaanval zoals ik er nog nooit 1 gehad heb.
Niet zomaar duizelingen en hartkloppingen, ik was écht bang. Mijn partner keek mij aan en ik verschoot nog harder en werd nog banger.
Ik heb altijd al last gehad van paniekaanvallen maar dankzij mijn AD waren die helemaal verdwenen, nu de laatste tijd krijg ik er weer en gisteren was het zo erg volgens mij door de situatie, het stoppen met AD en daar nog eens bij heb ik mijn regels…
Ach ja, even mijn zegje doen dat doet deugd.
Veel moed aan alle anderen die stoppen met AD!
XxxReactie infoteur, 29-05-2012
Hallo Elise,
Controle en Angst-Paniek stoornis, mij bekend. In mijn geval heeft het geweldig geholpen om te fitnessen, controle over mijn lichaam en uithoudingvermogen rekken. Verder is haptotherapie een succes geweest. Voelen wat je lichaam doet. Voelen wat je geest en je lichaam doen… Als lichaam en geest niet samenwerken, krijg je een botsing. Het is dus leerzaam om te ontdekken waarom je paniekaanvallen krijgt en wat er met jou gebeurd als alles niet volgens jou regels gaat… is dit namelijk echt een ramp? Of toch niet? Zeker mee aan het werk gaan, want je kan hiervan af komen…
Verootje, 27-04-2012
Hallo mensen, ik neem ruim 3 jaar Lexapro. Heb een keer eerder geprobeerd rustig af te bouwen, het omlaag brengen van de dosering ging nog wel maar toen ik helemaal gestopt was liep ik na een dag of 10 echt compleet miserabel huilend over straat dus toen ben ik weer begonnen. Nu sinds ruim een maand probeer ik weer te minderen. Ik slik nu om en om een heel en een half pilletje maar het gaat niet goed. Ik ben ongelooflijk vermoeid, wil slapen, ben echt beperkt in wat ik kan, en voel me verdrietig, emotioneel en donker.
Is het nou wel zo slim om te willen afbouwen? Komt de depressie nu gewoon weer terug? Ik heb net mijn huisarts gebeld en die zegt dat er mensen zijn die gewoon eigenlijk niet zonder kunnen en dat ik daar misschien een van ben. Of heb ik ontwenningsverschijnselen? In dat geval moet ik hier misschien gewoon doorheen en 'even' volhouden.
En is het nemen van dit medicijn slecht voor je? Mijn gevoel zegt me dat ik toch een keer van die medicijnen af moet maar klopt dat ook?
Ik ben blij om te lezen dat ik in ieder geval niet de enige ben. Ik weet gewoon echt niet wat ik moet doen. Volhouden in deze lagere dosering en hopen dat het overgaat of weer omhoog in dosering?
Liefs aan iedereen, VReactie infoteur, 29-05-2012
Lieve V,
Waarom begin je niet met eerst iemand te vinden waarmee je gaat ontdekken waarom je je zo vaak verdrietig en emotioneel voelt. Iemand die met jou gaat ontdekken waar het probleem ligt en eventueel door deze therapie heen met jou gaat kijken of je kunt gaan afbouwen en hoe dit gaat. Vooral als je kans op terugval groot is, is het wijs om eerst eens te gaan bekijken waarom je deze medicatie nodig hebt. Is het een angst? Controle? Boosheid? Verdriet? Werkgerelateerd of iets uit het verleden? Onzekerheid? Tuurlijk is er een klein percentage die inderdaad de medicatie levenslang zal moeten slikken ivm een gebrek aan het aanmaken van de "gelukzaligheid-stofjes". Maar de groep mensen die 'gewoon' een serieus probleem heeft, waardoor deze klachten ontstaan is vele, maar dan ook vele malen groter! En die groep is te helpen, dat is het goede nieuws! Wellicht dus verstandig om gewoon even op je oude dosis te blijven zitten tot je iemand hebt gevonden waar je zoveel vertrouwen in hebt (therapeut), dat je durft te stoppen, op deze persoon kan terug vallen en kan werken aan het onderliggende probleem.
Annelies, 23-04-2012
Hallo iedereen, ik ben sinds een maand aan het afbouwen van AD en sinds 2 dagen volledig gestopt hiermee. Ik heb al enorm afgezien van de afkickverschijnselen. Verschrikkelijk duizelig, hoofdpijn maar het ergste van al zijn men emoties. Ik moet al bijna elke dag terug wenen, en ben kwaad op mezelf dat ik dit precies niet aan kan, dat ik men leven niet aan kan. Ik heb een geweldige vriend die me overal in steunt en toch heb ik het super moeilijk. Ik snap niet waarom ik deze emoties krijg, zelfs na een leuke dag krijg ik deze negatieve gedachten nog. Weet iemand of deze gedachten ook teweeg gebracht worden door het stoppen en of deze van zichzelf over gaan? En zo ja hoelang kan dit duren ongeveer?Reactie infoteur, 29-05-2012
Hallo Annelies,
Hoe is het nu met je? Ik hoop dat je inmiddels wel hulp gezocht hebt om erachter te komen waar de negatieve gedachten vandaan komen. Een haptonoom of psycholoog kan hierbij helpen. De kans van slagen (stoppen met antidepressiva) is nu eenmaal groter als je naast het stoppen ook samen met een therapeut werkt aan de negatieve gedachten en achterliggende problemen. Wachten tot de nare gedachten vanzelf overgaan is in de meetste gevallen geen oplossing en vaak ook een teleurstelling als blijkt dat dit niet vanzelf gaat. Er zal gepraat moeten worden om erachter te komen, waar deze gedachten vandaan komen en hoe hiervan af te komen. Succes.
Mark, 19-03-2012
Kunt u mij mischien vertellen hoe ik van mij verslaving lorasapam kan afkomen ik wil dit heel graag maar het lukt nietReactie infoteur, 12-04-2012
Hallo Mark,
Helaas is het niet zo dat ik een antwoord kan bieden met een snelle en gemakkelijke oplossing voor het stoppen. Het stoppen met antidepressiva en de manier waarop je dit doet is per persoon anders is. Wel kan ik je wellicht een duwtje in de goede richting geven. Het belangrijkst is alles stapje voor stapje te doen. Allereerst langzaam afbouwen zou mijn advies zijn en doe dit met behulp van huisarts of psycholoog (deskundige). Niet alleen op onderzoek uit gaan en probeer bij het afbouwen hulp te zoeken om ook vooral het daadwerkelijke onderliggende problemen op te lossen. (Angst-paniek aanval, controle, perfectionist, burn-out…) Dit kan middels allerlei therapieen. Stap 1: zou dus zijn om contact op te nemen met je huisarts of deskundige om te overleggen wat hij/zij zou aanraden w.b.t. het afbouwen in hoeveel stappen en welke met welke hoeveelheid. Verder zou hij/zij jou ook persoonlijk advies kunnen geven betreft welke therapie goed zou kunnen aansluiten bij jou persoonlijke situatie. Heel veel succes toegewenst en laat ons even weten of stap 1 gelukt is.
Groet, Dominique
Binnes, 15-03-2012
Sinds vrijdag geen citalopram meer. Ik had het gevoel dat het eigenlijk geen bal met me deed. Ik nam 20 mg. Afgebouwd in paar dagen tot 10 mg en nu al kleine week niets. Afkickverschijnselen zijn elektrische schokjes door mijn hoofd, hoofdpijn, toename oorsuizingen, koude rillingen en een wat onwezenlijk gevoel. Verder niets. Maar wel veel minderd vermoeid, minder angstig en depressief. Het plan is dit weekend te beginnen met een ander depressivum, moclobemide, vanwege mijn telkens terugkerende depressieve klachten. Maar ben nu beetje verbaasd dat ik me nu niet zo heel vervelend voel. Voor de volledigheid, vóór citalopram heb ik prozac (1991), seroxat (1997-2000 en van 2001-2004), lexapro (2007-2010), citalopram vanaf 2010. Ook nog uitstapjes naar valdoxan, zoloft en efexor, maar dat mocht niet baten. Ik vind wel dat ik depressieve trekken heb, sterk gevoel voor afwijzing, onzeker. Voel me geen goede moeder, ik herken me wel in wat 'collega-moeders' hier hebben geschreven. Maar komen die klachten misschien niet door het overvraagd zijn, altijd maar moeten en willen. Ik weet het niet. Ik durf nog niet helemaal te geloven dat ik zonder antidepressiva kan. Ik heb de neiging dingen uit te stellen, ben niet vooruit te branden soms, en ga daar dan vervolgens weer van balen.Reactie infoteur, 16-03-2012
Hallo Binnes,
Wellicht een optie om toch even niet aan de volgende pillen te beginnen en eerst eens met een haptotherapeut te praten of wellicht cognitieve therapie? Wellicht ben jij niet depressief, maar heb je inderdaad een ander probleem die heel goed te behandelen is zonder medicijnen? Controle, perfectionisme en het gevoel van falen… klinkt als een probleem die veel vrouwen zullen herkennen. Gevolg kan zijn dat dit je depressieve gevoelens geeft omdat je zo teleurgesteld bent in jezelf en wellicht veel te streng bent voor jezelf (lat te hoog hebt liggen)? Er zijn nu heel veel goede therapieen die helpen bij deze problemen en om weer grenzen te bepalen. Verder kan ik je als vrouw zijn vertellen dat iedere vrouw die ik ken wel een depri-dagen kent. Ik vermoed toch dat hormonen hier ook een grote oorzaak in kunnen zijn. Als je nu niet het gevoel hebt dat je ontzettend depressief bent en de pillen echt nodig hebt, maak dan z.s.m. een afspraak met een therapeut die gespecialiseerd is in deze klachten. Je bent nu echt jezelf (met alle emoties/gevoelens) en kan hier dan ook nu echt mee aan het werk gaan (therapie werkt vaak beter zonder de pillen. Aangezien de pillen je gevoelens kunnen onderdrukken, problemen lijken dan vaak minder groot). Misschien dat je er tijdens de therapie achterkomt dat je de pillen helemaal niet meer nodig hebt… Het niet vooruit te branden gevoel, kan een afkickverschijnsel zijn. Verder hebben veel mensen na deze lange winter ook zeer zeker weer behoefte aan zon, waardoor veel zich met jou heel moe voelen momenteel. Geloof in jezelf en neem aktie. Wellicht ben je er nu wel klaar voor. Veel succes en hou ons op de hoogte.
Groetjes, Dominique
Annet, 14-03-2012
Even een positief bericht: Ik ben er nu ruim 12 weken van af en het gaat met mij wel goed. Ik heb in de afbouwperiode ( vanaf augustus) wel heel veel hulp gehad van Omega Healing Coach. Met oefeningen leer je om te gaan met je emoties. Nog dagelijks doe ik die oefeningen en leer ik elke dag over mijzelf. Het was zeker niet makkelijk maar vaak dacht ik dit ben ik niet, dit is niet de werkelijkheid dit doet de antidepressiva met mij. Als ik er niet zo van overtuigd was geweest dat het goed met mijzelf moest gaan omdat ik heel veel emoties heb weggewerkt dan had ik het ook niet doorgezet watn je gaat heel erg twijfelen aan jezelf. Mijn ervaring is wel dat hoe meer last je hebt van ontwenningsverschijnselen hoe meer troep eruit je lichaam gaat en je lichaam dus eigenlijk zelf al zegt, jij hebt dat niet nodig. Het is best zwaar om echt aan jezelf te werken maar het is de moeite waard en dat is het enige wat echt werkt.Reactie infoteur, 16-03-2012
Hallo Annet,
Heel goed om weer een positief bericht je mogen zien! En een goede tip om met een coach aan het werk te gaan. Dankjewel voor je berichtje en ga zo door… het kan alleen maar beter worden en wat jezelf al zegt… het is de moeite waard… ;)
Groet, Dominique
Sas, 05-03-2012
Ik wilde even een update geven over het 'ontwenningsproces'. Het gaat heel erg goed. Tot 3 dagen geleden heb ik nog heftige electrische schokjes gehad, die zijn nu nagenoeg helemaal weg. Ik begin weer heftiger te voelen en ik merk dat ik 'weer terug ben'. Alsof de echte ik er weer is. Ik ben niet meer down; ik lijk weer in balans te komen. Ik heb het een aantal dagen ijskoud gehad, dat gaat nu beter. Wel ben ik nog erg moe.Reactie infoteur, 06-03-2012
Hallo Sas,
Dank voor je reactie en update! Vooral een update is heel belangrijk omdat mensen dan het verschil kunnen zien per week of maand. Goed om te lezen dat het allemaal best heel goed gaat. Alles wat je omschrijft is heel herkenbaar en de vermoeidheid zal nog wel even blijven. Pak gewoon je rust als je dit nodig hebt en ga verder zo door. Jij red het zeker! Super goed! Wat fijn af en toe ook een paar hele positieve ervaringen, dit is voor velen een setje in de rug om toch door te zetten. In één woord: Dank!
Groet, Dominique
Eef, 25-02-2012
Dag allemaal,
Ik neem een 10-tal jaar anti-depressiva en een slaapmiddel. Doorheen de jaren heb ik verschillende produkten geprobeerd, maar efexor-exel had bij mij de beste werking. Omwille van een bipolaire stoornis was het de ene keer 75mg en de andere keer weer 150mg. Slaapmiddel was ook een soort van anti-depressiva (Trazolan, nu Trazodon).
Niet onbelangrijk, ik kampte al vanaf mijn kinderjaren met psychische problemen door dagelijks huiselijk geweld te zien en zelf ook te ervaren. Pa sloeg, riep en tergerde moeder en mij met emotioneel heel zware shitt, ontnam me het laatste (kleine) deel zelfvertrouwen. Mijn psychische problemen zijn toen begonnen met lichamelijke klachten en is zo verder gegroeid tot angststoornissen in de puberteit en als volwassene in depressies. Ik moet wel zeggen, het genetische aspect is ook een grote oorzaak in mijn geval. Wel, ik besloot 2,5 week geleden te stoppen met zowel mijn pil anti-depressiva en ook met mijn slaappil, en dat zonder de weet van mijn psychiater. Gek genoeg moet ik zeggen dat ik enkel nog maar de lichamelijke ontwenning ervaren heb, een weekje heb ik zo van die electrische schokjes gehad, dat was niet fijn, maar omdat ik me psychisch in orde voelde is dat gewoon mee door gegaan. Slapen zonder medicatie was raar genoeg ook geen probleem (wel wat meer wakker worden, maar niet in die mate dat ik er lastig van werd). Ik vraag mij af wanneer de A-D helemaal uitgewerkt is dan, want ik voel me nu na 2,5 week meer dan prima, ik kan me zelf niet indenken dat men depressies terug zouden komen. Ben zelf wel enorm bezig met mijn innerlijke gevoelswereld, en uit vele therapieën dat ik gevolgd heb heb ik geleerd hoe ik slechte gevoelens moet "afleiden". Ben gemotiveerd om ervoor te gaan, praat mezelf zelfvertrouwen in! Ook héél belangrijk, niet stil te vallen en actief bezig te zijn gedurende de dag, stresserende situaties vermijden en op tijd ontspanning of me-time nemen.Reactie infoteur, 06-03-2012
Hallo Eef,
Heel fijn dat je deze ervaring met ons wilt delen. Het is goed om te horen dat het ook wel eens heel goed gaat bij het stoppen en allemaal 'mee kan vallen' ten opzichte van alle heftige verhalen van sommige anderen. Dit geeft veel mensen hoop en dat kunnen we allemaal goed gebruiken bij het stoppen. Nogmaals dank en ik vind het ontzettend moedig, sterk en goed van je. Wat een doorzettingsvermogen en positieve kijk! Je bent gewoon een topper!
Groet, Dominique
Warning: Undefined array key "gebruikersnaam" in /data/sites/web/interatenl/subsites/infonu.nl/include/article.php on line 246
Deprecated: strtolower(): Passing null to parameter #1 ($string) of type string is deprecated in /data/sites/web/interatenl/subsites/infonu.nl/include/article.php on line 246
Fatal error: Uncaught Error: Undefined constant "datum" in /data/sites/web/interatenl/subsites/infonu.nl/include/article.php:249
Stack trace:
#0 /data/sites/web/interatenl/subsites/infonu.nl/index.php(82): include()
#1 {main}
thrown in /data/sites/web/interatenl/subsites/infonu.nl/include/article.php on line 249
Er zijn zoveel sites met info over bijwerkingen van Antidepressiva, wat niet vreemd is aangezien bijna een miljoen mensen in Nederland deze medicatie gebruikt. Maar wat als u naar maanden of jaren wilt stoppen met uw Antidepressiva? Hierover is maar weinig geschreven op het internet. Hoe kan u het beste stoppen? Wat zijn de bijwerkingen als u stopt? Wat zijn de voor en na-delen als u stopt? Uit eigen ervaring en ervaring van anderen, geeft deze pagina u wellicht antwoord op uw vragen.
