Allergie: diagnose en ondersteuning

Als mensen denken dat ze een allergie hebben, is het verstandig om naar een arts te gaan. De arts stelt verscheidene vragen over de symptomen, wanneer ze optreden, hoe lang ze aanhouden en waardoor ze veroorzaakt lijken te worden, om te bepalen wat het allergeen zou kunnen zijn. Het is handig als de persoon heeft opgeschreven wanneer allergische reacties optreden. Sommige mensen houden een ‘voedseldagboek’ bij, waarin ze alles vastleggen wat ze eten, of een ‘plaatsdagboek’ van kamers en andere bezochte plaatsen. Verder medisch onderzoek, in een ziekenhuis of in een allergiekliniek, kan het allergeen waarschijnlijk preciezer aanduiden.

Huidpriktesten voor allergie

Bij huidpriktesten worden verscheidene druppels vloeistof, die elk een allergeen bevatten, in rijen op de huid aangebracht, meestal op de onderarm. De huid onder elke druppel wordt met een mesje geprikt zodat het allergeen het lichaam kan binnenkomen.

Een allergische reactie is zichtbaar als een klein, gezwollen, bleek, verhoogd, jeukerig
gebied op de plek van de prik. De reactie treedt binnen 15-20 minuten op en verdwijnt dan geleidelijk. Hoe groter het aangetaste gebied, hoe heviger de reactie.

Pleister- en bloedtesten voor allergie

In de pleistertest worden kleine schijfjes met mogelijke allergenen op de huid geplakt, meestal gedurende 48 uur. De huid wordt onderzocht op reacties zoals eczeem of dermatitis. Soms worden ook bloedmonsters genomen die in het laboratorium geanalyseerd worden.
Als iemand al eerder op de allergenen heeft gereageerd, zal het bloed antistoffen tegen deze allergenen bevatten.

Challenge-test voor allergie

In een challenge-test wordt de persoon onder strikte medische omstandigheden rechtstreeks aan een vermoedelijk allergeen blootgesteld. In het geval van een voedselallergie wordt de persoon niet verteld dat het verdachte voedingsmiddel in een maaltijd of capsule zit. Zo kunnen niet-allergische reacties zoals voedselaversie uitgesloten worden.

Een allergie aanpakken

Bij veel gezondheidsproblemen, zoals een verkoudheid of een verstuikte enkel, hebben mensen een tijdje last en dan worden ze weer beter. Een allergie kan echter verstrekkende en langdurige gevolgen voor het dagelijks leven hebben. Medische behandelingen kunnen enorm helpen doordat ze de symptomen verminderen en de patiënt meer vrijheid geven. Maar allergiepatiënten kunnen ook zichzelf helpen. Door hun aandoening te accepteren kunnen ze hun allergie onder controle houden.

Wie kunnen helpen bij allergie?

Er zijn vele gezondheidswerkers die advies kunnen geven over het omgaan met een allergie. Hiertoe behoren de huisarts, verpleegkundigen en artsen in ziekenhuizen, en allergiespecialisten, die meestal in allergieklinieken werken. Diëtisten kunnen waardevol advies geven over voedselallergieën, en dermatologen zijn speciaal opgeleid om huidallergieën te behandelen.

Er is ook een enorme verscheidenheid aan alternatieve therapeuten. Bovendien zijn er veel zelfhulpgroepen die door mensen met allergieën geleid worden.

Ze delen hun ervaringen en kennis en geven nuttig advies en praktische tips aan andere mensen met een allergie.

Steun van familie en vrienden bij allergie

Wanneer iemand een allergie heeft, kunnen familie en vrienden een belangrijke rol spelen. Hun begrip en geduld kunnen de persoon helpen om met de allergie te leren leven, zonder het gevoel te hebben anderen tot last te zijn. Allergiepatiënten hebben soms het gevoel dat er op hen wordt afgegeven of dat ze vanwege hun aandoening buitengesloten worden. Op een zonnige zomerdag willen ze bijvoorbeeld niet naar buiten omdat ze weten dat ze binnen een paar minuten zullen niezen en jeukerige ogen krijgen als gevolg van hooikoorts. Anderen denken dan misschien dat ze zich aanstellen of niet geïnteresseerd zijn in lichaamsbeweging of sport. Soms worden mensen met een allergie boos of depressief.

Jongere kinderen met een allergie begrijpen hun aandoening misschien niet. Ze zijn vaak kwaad of voelen zich buitengesloten omdat ze bepaalde voedingsmiddelen niet kunnen eten, of geen huisdieren kunnen houden, of niet buiten kunnen spelen, zoals hun vrienden doen.

Familie en vrienden kunnen hen op zulke momenten steunen en bemoedigen. Tegelijk kunnen ze letten op signalen die erop wijzen dat de persoon geobsedeerd raakt door de allergie en het dagelijks leven er te veel door laat beïnvloeden.

Maureens 'allergie'

Maureen woont in Brisbane, Australië. Toen ze14 was, had ze na afloop van sommige maaltijden last van maagpijn. Maureens oudere broer, Jim, had ernstige astma en haar ouders wisten dat allergieën in de familie kunnen zitten. Ze dachten dat Maureen misschien een voedselallergie had. Gedurende verscheidene weken hield Maureen een voedseldagboek bij van wat ze at. De maagpijn varieerde, maar er was geen duidelijk verband met een bepaald voedingsmiddel. Uiteindelijk ging Maureen naar haar huisarts, Na een paar testen werd duidelijk dat het probleem een maagzweer was. Maureen kwam tot de ontdekking dat maagpijn op zichzelf zelden een symptoom van voedselallergie is.